Μια φορά κι ένα καιρό η κυρία Μέρκελ αποφάσισε ότι για να κερδίσει τις επόμενες εκλογές πρέπει να ζαχαρώσει τους ψηφοφόρους της πείθοντάς τους ότι αυτή τη φορά δεν θα βάλουν μόνο αυτοί το χέρι στην τσέπη – για τους ακαμάτηδες τους Ελληνες, αλλά θα το βάλουν και οι κεφαλαιοκράτες, δηλαδή οι Τράπεζες που τόσα χρόνια έβγαλαν πολλά λεφτά πουλώντας κι αγοράζοντας ελληνικά χρεόγραφα.
Πήγε λοιπόν στις Βρυξέλλες και είπε: «
Θέλετε τα λεφτά μου; Να πληρώσουν κι οι τραπεζίτες. Αλλοιώς δεν δίνω ούτε ευρώ».
Μόλις το άκουσε αυτό ο Μπένι, του οποίου οι τράπεζες είχαν τιγκάρει από ελληνικά χρεόγραφα, έτρεξε στο Βερολίνο να βρεί τον Σόϊμπλε, τον αρχιλογιστή της. Eναν άνθρωπο που ποτέ του δεν κατάλαβε πως στην Ελλάδα δίνονται τόσες πολλές συντάξεις αναπηρίας.
Τον βρήκε και του είπε τα εξής:
«Kαλέ μου άνθρωπε, συμφωνώ, να πληρώσουν οι τράπεζες. Όμως, όπως πολύ καλύτερα από εμένα γνωρίζεις, εγώ θα καταρρεύσω. Όχι ότι οι τράπεζές μου δεν θέλουν να δώσουν. Θέλουν. Ελα όμως που θα έρθουν οι τρείς φίτσοι αξιολόγησης και θα πουν ότι αφού τιμωρούνται όσοι είχαν ελληνικά χαρτιά, εμείς σας λέμε ότι είναι πλέον άχρηστα. Και καλά για τις άλλες τράπεζες μικρό το κακό. Τα έχουν ήδη ξεφορτωθεί. Οι δικές μου είναι γεμάτες από δαύτα»
«Καταλαβαίνω τι μου λές, αλλά μη σε νοιάζει θα σε καλύψω» αποκρίθηκε ο Σόϊμπλε.
Το σχέδιο του ήταν σατανικό αλλά και αψεγάδιαστο.
Πρώτον του είπε πως είχε πιασμένους τους μεγαλύτερους τραπεζίτες του κόσμου που του υποσχέθηκαν πως σε αυτή την υπόθεση δεν θα εμπλακούν οι ασφαλιστές.
Δεύτερον τον διαβεβαίωσε πως τα ελληνικά ομόλογα που οι φίτσοι αξιολόγησης τα βγάζαν άχρηστα θα τα αγοράσει η μαμά Ευρώπη με τα λεφτά ένός από τους κουμπαράδες της.
Τρίτον, του είπε πως είχε πείσει τον τσιγκούνη αρχιτραπεζίτη Τρισέ να γράψει για μια ακόμη φορά στα παλιά του τα παπούτσια τους φίτσους και να εξοφλεί τις επιταγές με την υπογραφή του Μπένι.
«Εσύ θα είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου, και άσε τους άλλους να λενε ότι πτώχευσες» είπε ο Σόϊμπλε, βεβαιώνοντας τον Μπένι πως έτσι τουλάχιστον « θα ζήσεις εσύ καλά, κι εμείς καλύτερα».
