Με τα σημερινά δεδομένα η κρίση του Βάγκνερ σύμφωνα με την οποία ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ υπήρξε «το εκπληκτικότερο θαύμα σε όλη τη μουσική» δεν προκαλεί, βεβαίως, κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Είναι πάμπολλοι οι θιασώτες της άποψης ότι ο γεννημένος το 1685 στο Αϊζεναχ συνθέτης, το διαπρεπέστερο τέκνο μιας οικογένειας η οποία γέννησε περισσότερους από 50 επιφανείς μουσικούς στο διάστημα δύο και πλέον αιώνων, δεν είναι απλώς ο σημαντικότερος δημιουργός της περιόδου του Μπαρόκ αλλά ταυτόχρονα μία από τις μεγαλύτερες ιδιοφυΐες στην παγκόσμια ιστορία του Πνεύματος και της Τέχνης.
Στην εποχή του ιδίου, εν τούτοις, τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Εχαιρε μεγάλης φήμης ως οργανίστας κι ωστόσο οι σύγχρονοί του δεν έδειχναν πρόθυμοι να του χαρίσουν ανάλογη αναγνώριση ως συνθέτη παρά την επινοητικότητα και την ανυπέρβλητη δραματική και συναισθηματική δύναμη της μουσικής του. Στη διάρκεια της ζωής του δεν είχαν τυπωθεί περισσότερες από 10 συνθέσεις του ενώ, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του όσοι αναφέρονταν στον«μεγάλο Μπαχ»δεν εννοούσαν αυτόν αλλά τον γιο του, επίσης συνθέτη, Καρλ Φίλιπ Εμάνουελ. Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει γύρω στα 1801 οπότε και εκδόθηκε το περίφημο έργο του «Το Καλώς Συγκερασμένο Κλειδοκύμβαλο»- ο πρώτος τόμος του οποίου γράφτηκε για τη διδασκαλία του πρωτότοκου γιου του, Βίλχελμ Φρίντμαν, ενός ακόμη Μπαχ με το «μικρόβιο» της σύνθεσηςκαι με την έκδοση της βιογραφίας του από τονΓ. Ν. Φόρκελτην επόμενη χρονιά, αλλά η πραγματική αναβίωση του ενδιαφέροντος για τη μουσική του έχει μάλλον ακριβή ημερομηνία: την 11η Μαρτίου 1829, όταν παρουσιάστηκαν, για πρώτη φορά από την εποχή του, τα Κατά Ματθαίον Πάθη στο Βερολίνο υπό τη διεύθυνση τουΜέντελσον.Το 1850, με σκοπό να τιμηθούν τα 100 χρόνια από τον θάνατό του, άρχισε η συστηματική έκδοση των έργων του από την Εταιρεία Μπαχ, γεγονός το οποίο συνέβαλε αποφασιστικά στην ουσιαστική αποτίμηση της δημιουργικής του δύναμης.
Πέραν όλων των άλλων, ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ ήταν αυτός που κατάρτισε το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειάς του- τα μέλη της οποίας έζησαν από την αρχή του 16ου αιώνα στα δουκάτα της Θουριγγίας- αρχίζοντας με τονΦάιτ Μπαχ, έναν μυλωνά με πάθος για το λαούτο. Ακολούθησαν αρκετά ακόμη μέλη της οικογένειας που ασχολήθηκαν με τη μουσική, κατέχοντας μάλιστα ορισμένοι εξ αυτών και επίσημες θέσεις οργανίστα, κάντορα ή «κοσμικού» μουσικού. Τόσο πολλοί και τόσο διακεκριμένοι ήταν, ώστε κάποια στιγμή οι μουσικοί στην Ερφούρτη αναφέρονταν ως «οι Μπαχ», έστω κι αν δεν ανήκαν στην περίφημη οικογένεια.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν η παράδοση που κληρονόμησε ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ εξελίσσοντάς την στην κατεύθυνση του διανοητικού βάθους, της τεχνικής τελειότητας και της ανυπέρβλητης ομορφιάς, φτάνοντας το Μπαρόκ στην απόλυτη ωριμότητά του, πέρασε σε ορισμένους από τους γιους που απέκτησε από τους δύο γάμους του: αρχικά με τη δεύτερη εξαδέλφη τουΜαρία Μπάρμπαρα Μπαχη οποία πέθανε το 1720 και αργότερα με τηνΑννα Μαγκνταλένα Βίλκενη οποία αποδείχθηκε και πολύτιμη συμπαραστάτις του έργου του.
Ο πρωτότοκός του Βίλχελμ Φρίντμαν ήταν, σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ο αγαπημένος του γιος, εν τούτοις μάλλον δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του πατέρα του. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, κατάφερε να γίνει εξίσου επιφανής οργανίστας στην εποχή του, συνέθεσε αρκετά έργα (κοντσέρτα, φαντασίες, σονάτες, φούγκες και συμφωνίες) και για ένα διάστημα κατείχε μόνιμες θέσεις. Εν τούτοις η ένδεια στην οποία περιήλθε κάποια στιγμή στη ζωή του τον έφερε στο σημείο να αναγκαστεί να πουλήσει ορισμένα χειρόγραφα του πατέρα του ή να παρουσιάσει ορισμένα από τα πατρικά έργα ως δικά του. Ωστόσο οι συνθέσεις του έχουν αναγνωρίσιμο χαρακτήρα και σήμερα παίζονται αρκετά συχνά.
Ο Καρλ Φίλιπ Εμάνουελ- συμπλήρωσε το γενεαλογικό δέντρο που άρχισε να καταρτίζει ο πατέρας του- ήταν το πέμπτο κατά σειρά παιδί του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και ο τρίτος γιος του. Μελέτησε δίπλα στον πατέρα του και ταυτόχρονα δίδαξε τον νεότερο, ετεροθαλή αδελφό του, Γιόχαν Κρίστιαν. Αρχισε τη σταδιοδρομία του σπουδάζοντας νομικά αλλά στράφηκε στη μουσική ενώ φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης. Σημαντικός θεωρητικός, το σπουδαιότερο επίτευγμά του στάθηκε η ανάπτυξη της φόρμας «σονάτα», στην οποία προσέδωσε βάρος και φαντασία.
Ο Γιόχαν Κρίστιαν, τέλος, ήταν το 18ο παιδί του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ. Εγινε οργανίστας στον Καθεδρικό Ναό του Μιλάνου το 1760 όπου καταγράφηκε ως ο «Μιλανέζος Μπαχ». Δύο χρόνια αργότερα, όταν μπήκε στην υπηρεσία της Βασίλισσας της Αγγλίας, έγινε γνωστός ως ο «Αγγλος Μπαχ». Στη διάρκεια αυτής της περιόδου γνώρισε και δίδαξε τον νεαρό, τότε,Μότσαρτ. Τα έργα του περιλαμβάνουν συμφωνίες, κοντσέρτα, συνθέσεις δωματίου, έργα για πιάνο, εκκλησιαστικές συνθέσεις και 13 όπερες. Καίτοι πέθανε χρεωμένος και ο θάνατός του πέρασε σχεδόν απαρατήρητος στο Λονδίνο- χαρακτηριστικό είναι ότι θάφτηκε σε ομαδικό τάφο- οι τρεις μεγάλοι συνθέτες της κλασικής περιόδου, ο Χάιντ, ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν, έτρεφαν μεγάλο θαυμασμό γι΄ αυτόν.
Το πρόγραμμα της Καμεράτα Αφιερωμένη στην Οικογένεια Μπαχ είναι η συναυλία που δίνει η Καμεράτα υπό τονΓ. Πέτρου- ο ίδιος θα εμφανιστεί και ως σολίστ στο φορτεπιάνο-την Κυριακή 24 Ιανουαρίου (στις 11.30) στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής, στο πλαίσιο της δημοφιλούς σειράς «Κυριακή πρωί στο Μέγαρο». Σε μια προσπάθεια να κατανοήσει το κοινό το πέρασμα από το Μπαρόκ στον Κλασικισμό, η Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής ερμηνεύσει σε όργανα εποχής έργα των τεσσάρων προαναφερθέντων μελών της οικογένειας Μπαχ: του Γιόχαν Σεμπάστιαν (Σουίτα αρ. 1 σε ντο μείζονα ΒWV 1066), του Γιόχαν Κρίστιαν (Εισαγωγή από την όπερα «Ο Αλέξανδρος στις Ινδίες»), του Βίλχελμ Φρίντμαν (Συμφωνία σε ρε μείζονα) και του Καρλ Φίλιπ Εμάνουελ (Διπλό κοντσέρτο για φορτεπιάνο και τσέμπαλο σε μι ύφεση μείζονα Η. 479). Συμπράττει στο τσέμπαλο οΜάρκελλος Χρυσικόπουλος, ενώ την εισαγωγή στη συναυλία καθώς και την παρουσίαση των μουσικών και των έργων κάνει ηΕφη ΑβέρωφΜιχαηλίδου .
