Ως φλεγματικό και συνάμα χαρισματικό άρχοντα με πολυεθνική κουλτούρα, αντιγραφειοκρατικά «πιστεύω» και υψηλή εκτίμηση στον ελληνικό πολιτισμό θυμούνται στο μέγαρο της Φραγκοκλησιάς 9 στο Μαρούσι, όπου εδρεύει η τεραστίων σήμερα διαστάσεων Coca-Cola 3E, το νέο «αφεντικό» της μητρικής εταιρείας The Coca-Cola Company.
Ο 60χρονος ιρλανδός μάνατζερ κ. Νέβιλ Ισντελ, που διαδέχεται στη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της αμερικανικής εταιρείας στην Ατλάντα τον κ. Ντάγκλας Νταφτ, δεν είναι καθόλου άγνωστος στην Coca-Cola 3E. Χωρίς αυτόν σήμερα η εταιρεία μάλλον θα ήταν πολύ φτωχότερη.
Ο ίδιος ήταν ο ένας από τους δύο εμπνευστές και πρωταγωνιστές της συγχώνευσης που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2000 και η οποία οδήγησε στη δημιουργία της σημερινής μεγάλης επιχείρησης, που το 2003 παρήγε και διένειμε 1,36 δισεκατομμύριο κιβώτια μη αλκοολούχων ποτών, αξίας 4,1 δισ. ευρώ, σε 26 χώρες και περισσότερους από 500 εκατομμύρια καταναλωτές, διαθέτοντας 80 εργοστάσια και 37.550 εργαζομένους. Ο δεύτερος ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Δαυίδ, με τον οποίο ο ιρλανδός μάνατζερ δεσμευόταν με ένα άτυπο συμβόλαιο πίστης και φιλίας, που γράφτηκε στα παράλια της Ανατολικής και της Δυτικής Αφρικής, και διήρκεσε 32 ολόκληρα χρόνια.
«Αυτή είναι μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου» δήλωνε στις 19 Οκτωβρίου 2000 ο κ. Νέβιλ Ισντελ, εκφράζοντας στην Αθήνα την οδύνη του για τον χαμό του Ανδρέα Δαυίδ, αδελφού του σημερινού – όπως και τότε – προέδρου της Coca-Cola 3E κ. Γ. Δαυίδ, της ελληνοκυπριακής οικογένειας η οποία διαφεντεύει τον κραταιό όμιλο Λεβέντη και αποτελεί τον μεγαλύτερο μέτοχο της επιχείρησης.
Περίπου έναν μήνα περίπου νωρίτερα, στις 6 Σεπτεμβρίου 2000, ο φλεγματικός Ιρλανδός με το επιβλητικό παράστημα και την αρχοντική συμπεριφορά είχε αναλάβει καθήκοντα διευθύνοντος συμβούλου της Coca-Cola 3E. H επιλογή του σε αυτή τη θέση και η περίπου ταυτόχρονη παραίτηση του κ. Χρ. Κομνηνού από την εταιρεία είχαν προαναγγελθεί από τον Αύγουστο του 1999. Τότε είχαν ανακοινωθεί οι όροι της συγχώνευσης της 3E με τη CCB, τον βρετανικό βραχίονα του γίγαντα της Ατλάντας, που καθοδηγούμενος από τον κ. N. Ισντελ είχε την ευθύνη της ανάπτυξης και επέκτασης σε χώρες της Δυτικής και της Ανατολικής Ευρώπης.
H Coca-Cola Company είχε αξιώσει και επιτύχει – αν και το μερίδιό της στη νέα ενωμένη εταιρεία ήταν της τάξεως του 25% – να έχει τον πρώτο λόγο στο μάνατζμεντ. H απώλεια όμως του A. Δαυίδ έπαιξε ίσως τον ρόλο της ώστε ο νέος άρχων της Φραγκοκλησιάς να μην παραμείνει σε αυτή τη θέση περισσότερο από εννέα μήνες. Με τη συγκατάθεσή του τον Μάιο του 2001 παρέδωσε τα ηνία σε έναν άλλον συμπατριώτη του, που απηχούσε καλύτερα τα κοινά – αλλά και αντιτιθέμενα μερικές φορές – συμφέροντα του ελληνοκυπριακού ομίλου και της Ατλάντας, και υποσχόταν να «τρέξει» την εταιρεία με γρήγορους ρυθμούς: τον κ. Ιριαλ Φάιναν.
H Coca-Cola 3E ήταν η τελευταία επαγγελματική ενασχόληση του κοσμοπολίτη και κατά κάποιον τρόπο «φτιαγμένου για τα media» χαρισματικού μάνατζερ με το σύστημα της Coca-Cola, από το οποίο τυπικώς είχε ήδη συνταξιοδοτηθεί νωρίτερα.
Οπως είχε από καιρό πριν ζητήσει και σύμφωνα με επιθυμία του, τον Δεκέμβριο του 2001 έπαψε να είναι και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ελληνικής εταιρείας, εγκατέλειψε και την Αθήνα, χωρίς να φαντάζεται βεβαίως ο ίδιος – και κανένας εκ των φίλων του στην Αθήνα – ότι δυόμισι χρόνια μετά, την εβδομάδα που πέρασε, η εταιρεία της ζωής του θα τον ανακαλούσε στη δράση, αναθέτοντάς του το ύπατο αξίωμά της.
Ο κ. Ισντελ, θυμούνται παλαιά στελέχη της εταιρείας τα οποία έχουν πλέον αποσυρθεί, έδειξε κατανόηση στην εμμονή της Αθήνας να παραμείνει εδώ – αντί να μεταφερθεί στο Λονδίνο – η έδρα της νέας ενωμένης εταιρείας. Οπως και στην επιμονή της να εστιάζει περισσότερο στην κερδοφόρο ανάπτυξη των πωλήσεων τόσο του προϊόντος με το σήμα Coca-Cola όσο και των άλλων προϊόντων της.
H επαγγελματική σχέση τού κάποτε δεινού παίκτη του ράγκμπι κ. Ισντελ με την 3E άρχισε το 1989, όταν η Ατλάντα τού είχε αναθέσει την ευθύνη για τη NA Ευρώπη και την Αφρική. Ταξίδεψαν πολλές φορές με τον A. Δαυίδ στη Νιγηρία και δεν δίστασε να πείσει την Coca-Cola να εκχωρήσει στην Αθήνα δικαιώματα στην Ανατολική Ευρώπη, φτιάχνοντας μαζί εργοστάσια στη Ρωσία και στη Ρουμανία.
Αν μη τι άλλο, ό,τι και αν μεσολάβησε την περίοδο 1990-1991, τα δύο μέρη μπορούν αμοιβαία να ελπίζουν σε μεγαλύτερη κατανόηση, έστω και αν δεν υπάρχει πλέον ο συνδετικός κρίκος ο οποίος ένωνε ψυχικώς τον κ. Ισντελ με την οδό Φραγκοκλησιάς. «Σε μια περίοδο 35 ετών μόνο με δύο πρόσωπα εργάστηκα με τη βεβαιότητα ότι πνευματικώς είμαστε τόσο κοντά, ώστε να μπορούμε να διαβάσουμε ο ένας τη σκέψη του άλλου» εκμυστηρευόταν το νέο «αφεντικό» της Ατλάντας κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, προσθέτοντας ότι ο ένας από αυτούς τους δύο ανθρώπους ήταν ο A. Δαυίδ.
