«Η νίκη είναι γλυκιά με τη βοήθεια του Θεού!»
Γεννημένος στο Τακρίτ του Βόρειου Ιράκ, ο Σαντάμ Χουσεΐν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο πραξικόπημα με το οποίο το σοσιαλιστικό κόμμα Μπάαθ επανακατέλαβε το 1968 την εξουσία στο Ιράκ (έπειτα από μια μικρή περίοδο που ήταν στην εξουσία το 1963). Ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ως το 1979 και ύστερα ως πρόεδρος αναδείχθηκε ο πιο ισχυρός αλλά και αμφιλεγόμενος ηγέτης της Μέσης Ανατολής. Εκσυγχρονιστής, το πρόγραμμά του για αναδιανομή της γης και βιομηχανική ανάπτυξη στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία και είχε ως αποτέλεσμα μια πιο ευρεία διανομή του πλούτου. Ωστόσο η εξουσία του έχει στιγματιστεί από μαζικές διώξεις και δολοφονίες αντιφρονούντων καθώς και από τη χρήση χημικών όπλων για την εξόντωση των κούρδων ανταρτών στο βόρειο τμήμα της χώρας. Ο βασικός στόχος του Χουσεΐν ως προέδρου ήταν η ανάδειξη του Ιράκ ως ηγέτιδας χώρας του αραβικού κόσμου στη θέση της Αιγύπτου. Κεντρικό στοιχείο αυτής της πολιτικής ήταν η προσπάθεια κυριαρχίας στον Περσικό Κόλπο, στον οποίο το Ιράκ έχει ελάχιστη πρόσβαση λόγω του Κουβέιτ στα νότια της χώρας και του Ιράν στα ανατολικά. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος (πέραν του φόβου για το παράδειγμα που έδινε η Ισλαμική Επανάσταση του Ιράν στους Σιίτες του Ιράκ που αποτελούν περίπου το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας) που το Ιράκ επιτέθηκε στο Ιράν το 1980, με την υποστήριξη του μεγαλύτερου μέρους της Δύσης αλλά και των αραβικών χωρών. Το Ιράκ βγήκε από αυτόν τον πόλεμο το 1988 οικονομικά κατεστραμμένο, με υπέρογκα χρέη στα γειτονικά αραβικά κράτη (ένας από τους κύριους δανειστές του ήταν το Κουβέιτ, το οποίο αρνήθηκε την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους που ζητούσε η Βαγδάτη). Τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου δεν μπορούσαν να καλύψουν τα χρέη του Ιράκ καθώς και το κόστος για τη διατήρηση του τεράστιου στρατού που είχε αναπτύξει ο Χουσεΐν. Ετσι όταν το Κουβέιτ και άλλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες του Περσικού Κόλπου άρχισαν να χαμηλώνουν τις τιμές του πετρελαίου και να αυξάνουν την παραγωγή πέρα από τα συμφωνηθέντα επίπεδα, ο Χουσεΐν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακτήσει την κυριαρχία του στην περιοχή εισέβαλε στο πλούσιο σε πετρελαϊκά κοιτάσματα κράτος του Κουβέιτ, με αποτέλεσμα τον Πόλεμο του Κόλπου. Ισως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στους δύο λόγους του Σαντάμ Χουσεΐν από αυτή την περίοδο που παρουσιάζουμε σήμερα είναι η διαφορά ύφους και αναφορών μεταξύ τους. Στον πρώτο λόγο ο Χουσεΐν χρησιμοποιεί ως κύριο επιχείρημά του το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών υποστηρίζοντας ότι αυτό πρέπει να εφαρμοσθεί σε όλες τις περιπτώσεις και όχι μονομερώς στο Κουβέιτ. Ταυτόχρονα όμως τονίζει ότι το Κουβέιτ είναι ένα «πλαστό» κράτος που δημιουργήθηκε από τη Βρετανία ενώ ανήκει ιστορικά στο Ιράκ. Βέβαια αυτό που παραλείπει να αναφέρει είναι ότι ολόκληρη η περιοχή γνωστή ως «Η Εύφορη Ημισέληνος» (Λίβανος, Συρία, Ιράκ, Παλαιστίνη και Ιορδανία) καθώς και η Αραβική χερσόνησος (Σαουδική Αραβία, τα Κράτη του Κόλπου και η Υεμένη) χωρίστηκαν σε κράτη μέσω των βρετανικών και γαλλικών αποικιοκρατικών πολιτικών μεταξύ των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Πάντως τα κυρίαρχα επιχειρήματα στον πρώτο λόγο είναι κοσμικά. Αντίθετα στον δεύτερο λόγο ο Χουσεΐν επιχειρεί να εκμεταλλευθεί το θρησκευτικό συναίσθημα των Ιρακινών και με συνεχείς αναφορές στον Θεό και στο θέλημά του προσπαθεί να δικαιολογήσει την αποχώρηση από το Κουβέιτ και τον καταστρεπτικό για το Ιράκ πόλεμο ως μια δοκιμασία του Θεού προς τους «πιστούς». Η ρητορική του εδώ είναι καθαρά θρησκευτική και, χρησιμοποιώντας δυαδικές αντιθέσεις του τύπου «καλό» – «κακό», «πιστός» – «άπιστος», υποστηρίζει ότι η ηθική νίκη ανήκει στο Ιράκ και ο Θεός θα τιμωρήσει τους «άπιστους» Αμερικανούς και τους συμμάχους τους.
Ειρηνευτική Πρωτοβουλία του Σαντάμ Χουσεϊν, 12 Αυγούστου 1990
» Ως συνεισφορά από την πλευρά μας για τη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας πραγματικής ειρήνης στην περιοχή, για να διευκολύνουμε μια κατάσταση σταθερότητας, για να ξεσκεπάσουμε τα ψέματα της Αμερικής και του παραμορφωμένου της συμμάχου, του Ισραήλ, καθώς και των μικρών πρακτόρων της και τα εγκλήματά τους εναντίον του έθνους, και για να επιβεβαιώσουμε το δίκαιό μας από θέση ισχύος, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε την παρακάτω πρωτοβουλία: Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν προσπαθήσει να συγκαλύψουν την εχθρική για την ανθρωπότητα και για τους λαούς της περιοχής πολιτική τους με το πρόσχημα ότι η απόφαση για οικονομικό μποϊκοτάζ εναντίον του Ιράκ ελήφθη ως διαμαρτυρία εναντίον της βοήθειας που το Ιράκ προσέφερε στον λαό του Κουβέιτ για να απαλλαγεί από την εξουσία της οικογένειας Αλ Σαμπάχ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τρελάθηκαν όταν οι λαοί του Κουβέιτ και του Ιράκ αποφάσισαν να αποκαταστήσουν αυτό που διέλυσαν οι βρετανοί αποικιοκράτες, δηλαδή το ότι το Κουβέιτ ήταν κομμάτι του Ιράκ ως τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ιράκ ποτέ δεν αποδέχθηκε το αποικιοκρατικό έγκλημα. Η Αμερική άρχισε να συγκεντρώνει πολεμικό στόλο και μοίρες αεροπλάνων και να κρούει τα τύμπανα του πολέμου εναντίον του Ιράκ, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της ιρακινής απειλής εναντίον της Σαουδικής Αραβίας. Επειδή η σπίθα του πολέμου, αν ανάψει, θα κάψει πολλούς και θα δημιουργήσει μεγάλες τραγωδίες, για να θέσουμε τα γεγονότα ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης, και ειδικότερα ενώπιον της δυτικής κοινής γνώμης, και για να ξεσκεπάσουμε το ψεύδος των ισχυρισμών της Αμερικής ότι προασπίζει τους αγώνες και τα δίκαια των λαών και ότι επιζητεί να προστατεύσει την ειρήνη και τα συμφέροντα της Δύσης, προτείνω ότι όλα τα ζητήματα κατοχής ή αυτά τα οποία παρουσιάζονται ως κατοχή, στην περιοχή πρέπει να επιλυθούν βάσει των αρχών που θέτει το Συμβούλιο Ασφαλείας.
1) [Ζητάμε] καθορισμό ρυθμίσεων για άμεση και χωρίς όρους ισραηλινή αποχώρηση από τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη της Παλαιστίνης, της Συρίας και του Λιβάνου, για την απόσυρση της Συρίας από τον Λίβανο και για αμοιβαία απόσυρση μεταξύ Ιράκ και Ιράν. Επιπλέον, [ζητάμε] καθορισμό ρυθμίσεων για την περίπτωση του Κουβέιτ. Ολοι οι στρατιωτικοί διακανονισμοί πρέπει να εφαρμοσθούν μέσα σε ένα χρονοδιάγραμμα το οποίο θα ισχύει για όλες τις υποθέσεις και σύμφωνα με την ίδια βάση και αρχές παίρνοντας υπόψη τα ιστορικά δικαιώματα του Ιράκ στη γη του και την επιλογή του λαού του Κουβέιτ. Η υλοποίηση αυτού του προγράμματος αποχώρησης πρέπει να αρχίσει από την υπόθεση κατοχής η οποία έλαβε χώρα πρώτη και στη συνέχεια να έχουμε μια διαδοχική υλοποίηση όλων των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που σχετίζονται με όλες αυτές τις υποθέσεις ώσπου να φτάσουμε στην τελευταία. Τα ίδια μέτρα που έλαβε το Συμβούλιο Ασφαλείας ως προς το Ιράκ πρέπει επίσης να εφαρμοσθούν σε οποιονδήποτε δεν συμμορφωθεί ή δεν ανταποκριθεί θετικά σε αυτόν τον διακανονισμό.
2) Για να θέσουμε τα γεγονότα ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης ώστε να μπορεί να κρίνει κάτω από αντικειμενικές συνθήκες και μακριά από την αμερικανική πίεση, ζητάμε την άμεση αποχώρηση από τη Σαουδική Αραβία των αμερικανικών και άλλων δυνάμεων οι οποίες αντέδρασαν θετικά στη συνωμοσία της Σαουδικής Αραβίας. Αυτές πρέπει να αντικατασταθούν από αραβικές δυνάμεις, των οποίων το μέγεθος, η εθνικότητα, τα καθήκοντα και οι περιοχές που θα βρίσκονται μεταξύ Ιράκ και Σαουδικής Αραβίας πρέπει να οριστούν από το Συμβούλιο Ασφαλείας με τη βοήθεια του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Το Ιράκ και η Σαουδική Αραβία πρέπει να συμφωνήσουν στις εθνικότητες που θα αποτελέσουν τις δυνάμεις υπό τον όρο ότι δεν θα πρέπει να περιλαμβάνονται σε αυτές αιγυπτιακές δυνάμεις, των οποίων η κυβέρνηση χρησιμοποιήθηκε από την Αμερική ως δεκανίκι στη συνωμοσία της εναντίον του αραβικού έθνους.
3) [Ζητάμε] άμεσο πάγωμα όλων των ψηφισμάτων σχετικά με κυρώσεις και αποκλεισμό εναντίον του Ιράκ και αποκατάσταση οικονομικών, πολιτικών και επιστημονικών συναλλαγών μεταξύ του Ιράκ και του υπόλοιπου κόσμου σε φυσιολογικά επίπεδα. Αυτά τα ψηφίσματα πρέπει να συζητιούνται ή να υλοποιούνται μόνο εναντίον οποιουδήποτε παραβιάζει τα παραπάνω σημεία. Σε κάθε περίπτωση και αν η Αμερική, οι σύμμαχοί της και οι μικροί της πράκτορες δεν ανταποκριθούν στην πρωτοβουλία μας, θα αντισταθούμε έντονα ενάντια στις κακές της προθέσεις και στα επιθετικά της σχέδια με την υποστήριξη των καλών γιων του αραβικού έθνους και του σπουδαίου ιρακινού λαού. Η νίκη είναι δική μας με τη βοήθεια του Θεού. Οι κακοί άνθρωποι θα μετανιώσουν για την πράξη τους αφότου έχουν εκδιωχθεί από την περιοχή με μια κατάρα και μια ταπείνωση να τους ακολουθεί. »
Η απόσυρση των στρατευμάτων από το Κουβέϊτ, 26 Φεβρουαρίου 1991
» Εις το όνομα του Θεού, του ελεήμονος, του φιλεύσπλαχνου. Ω θαυμάσιε λαέ, ω αφοσιωμένοι άνδρες με τις δυνάμεις της τζιχάντ και της πίστης, ένδοξοι άνδρες της Μητέρας των Μαχών, ω ένθερμε, πιστέ και ειλικρινή λαέ στα λαμπρά έθνη και μεταξύ όλων των μουσουλμάνων και όλων των ενάρετων λαών του κόσμου, ω θαυμάσιες γυναίκες του Ιράκ, σε τέτοιες συνθήκες και καιρούς είναι δύσκολο να μιλήσω σχετικά με όλα όσα θα έπρεπε να συζητηθούν και είναι δύσκολο να ανακαλέσω [στη μνήμη μου] όλα όσα πρέπει να ανακληθούν. Μολαταύτα πρέπει να ανακαλέσουμε ό,τι πρέπει να ανακληθεί και να πούμε ένα μέρος – το κύριο μέρος – όσων πρέπει να ειπωθούν.
Ξεκινούμε λέγοντας ότι αυτή την ημέρα οι γενναίες ένοπλες δυνάμεις μας θα ολοκληρώσουν την απόσυρσή τους από το Κουβέιτ. Και αυτή την ημέρα η μάχη μας ενάντια στην εισβολή και στις τάξεις της απιστίας, που συνενώθηκαν σε μια απαίσια συμμαχία αποτελούμενη από 30 χώρες – οι οποίες μπήκαν επίσημα σε πόλεμο εναντίον μας υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής -, η μάχη μας εναντίον τους θα διαρκούσε από τον πρώτο μήνα αυτού του έτους, ξεκινώντας από τη νύχτα της 16ης προς την 17η Ιανουαρίου, ως αυτή τη στιγμή του τρέχοντος μηνός Φεβρουαρίου. Υπήρξε μια επική μονομαχία που διήρκεσε δύο μήνες, η οποία ήλθε να επαληθεύσει ξεκάθαρα ένα δίδαγμα που ο Θεός θέλησε ως προοίμιο της αφοσίωσης, του απροσπέλαστου και της ικανότητας για τους πιστούς και ένα προοίμιο σε μια άβυσσο αδυναμίας και ταπείνωσης που ο ύψιστος Θεός θέλησε για τους απίστους, τους εγκληματίες, τους προδότες, τους διεφθαρμένους και τους εκτροπείς.
Σε αυτά πρέπει να προστεθεί η στρατιωτική και η μη στρατιωτική μονομαχία, συμπεριλαμβανομένου του οικονομικού αποκλεισμού, ο οποίος επεβλήθη στο Ιράκ και ο οποίος διήρκεσε ολόκληρο το 1990 ως σήμερα· και όσο ο ύψιστος Θεός επιθυμεί να διαρκέσει.
Πριν από αυτά η μονομαχία μαινόταν σε άλλες μορφές επί σειρά ετών. Ηταν ένας επικός αγώνας μεταξύ καλού και κακού· έχουμε μιλήσει διεξοδικά σχετικά με αυτό σε προηγούμενες περιστάσεις.
Προσέδωσε βάθος στην εποχή της τελικής αναμέτρησης του έτους 1990 και στον χρόνο που έχει ήδη παρέλθει από το έτος 1991. Συνεπώς δεν ξεχνούμε, επειδή δεν θα λησμονήσουμε αυτό το μεγαλειώδες αγωνιστικό πνεύμα μέσω του οποίου άνδρες μεγάλης αφοσίωσης εκπόρθησαν τις οχυρώσεις και τα όπλα της απάτης και την απιστία των Κροίσων [των κουβεϊτιανών κυβερνητών] την τιμημένη ημέρα του καλέσματος. Εκαναν ό,τι έκαναν εντός του πλαισίου της νόμιμης αποτροπής και της μεγαλειώδους ηθικής δράσης.
Ολα όσα έχουμε υποστεί ή έχουμε αποφασίσει στο πλαίσιο των συνθηκών της [δράσης αυτής], υπακούοντας στο θέλημα του Θεού και επιλέγοντας μια στάση αφοσίωσης και αβρότητας, είναι θέμα τιμής, η σπουδαιότητα της οποίας δεν θα περάσει απαρατήρητη από τους ανθρώπους και τα έθνη και από τις αξίες του Ισλάμ και της ανθρωπότητας. Οι ζωές τους θα εξακολουθήσουν να είναι ένδοξες και το παρελθόν και το μέλλον τους θα εξακολουθήσει να αφηγείται την ιστορία ενός ενσυνείδητου, ένθερμου και υπομονετικού λαού που πίστεψε στο θέλημα του Θεού και στις αξίες και στις θέσεις που είναι δεκτές από τον Υψιστο για το αραβικό έθνος και τον ηγετικό του ρόλο και για το ισλαμικό έθνος στα θεμελιώδη στοιχεία της πραγματικής του πίστης και του πώς θα πρέπει να είναι αυτά.
Οι αξίες αυτές – οι οποίες είχαν την επίδρασή τους σε όλες αυτές τις καταστάσεις και προσέφεραν τις θυσίες που προσέφεραν στον αγώνα και έγιναν σύμβολα του αφοσιωμένου χαρακτήρα στο Ιράκ – θα εξακολουθήσουν να επιδρούν στις ψυχές. Θα εξακολουθήσουν να θερίζουν τη σοδειά τους όσον αφορά όχι μόνο άμεσες επιδιώξεις που απεικονίζονται σε συνθήματα της εποχής τους – είτε στη διαμάχη ανάμεσα στους καταπιεσμένους φτωχούς και στους άδικους και καιροσκόπους πλουσίους είτε ανάμεσα στην πίστη και στη βλασφημία είτε ανάμεσα στην αδικία, στην εξαπάτηση και στην προδοσία από τη μια πλευρά και στην εντιμότητα, στη δικαιοσύνη, στην ειλικρίνεια και στην πίστη από την άλλη – αλλά και έμμεσες επιδιώξεις. Αυτό θα κλονίσει τις αντίπαλες τάξεις και θα προκαλέσει την κατάρρευσή τους αφού τα πάντα ξεκαθαρίσουν. Αυτό επίσης θα προσδώσει πίστη στους πιστούς, τώρα που το μυαλό και τα μάτια έχουν ανοίξει και οι καρδιές επιθυμούν αυτό που θα έπρεπε να επιθυμούν οι αρχές, οι αξίες και οι απόψεις.
Η περίοδος που προηγήθηκε της σπουδαίας ημέρας του καλέσματος της 2ας Αυγούστου 1990 είχε τα δικά της δεδομένα, συμπεριλαμβανομένης της ενασχόλησης με όσα είναι γνωστά και καθιερωμένα στη διάρκεια δύσκολων καιρών, είτε στο επίπεδο των σχέσεων μεταξύ του κυβερνώντος και του κυβερνωμένου είτε ανάμεσα στον ηγέτη και στους ανθρώπους των οποίων ηγείται. Οι σχέσεις ανάμεσα στους ξένους που ανήκαν στις τάξεις της απιστίας και της καταπίεσης στα κράτη της περιοχής και του υπόλοιπου κόσμου είχαν τους δικούς τους κανόνες, επιδράσεις και προνόμια, τα οποία διαμορφώθηκαν από τις συνθήκες της πατρίδας των Αράβων και τα οποία διευκολύνθηκαν από την προπαγάνδα, που κανένας δεν θα μπορούσε να εκθέσει περισσότερο από ό,τι έχει τώρα εκτεθεί. Η διαμάχη επιδεινώθηκε από το κενό που δημιουργήθηκε από την αδυναμία του ενός από τους δύο πόλους που συνήθιζαν να εκπροσωπούν τις δύο αντίθετες γραμμές στον κόσμο. Μετά τη 2α Αυγούστου 1990 μολαταύτα δημιουργήθηκαν νέες έννοιες και νέοι κανόνες. Είχε προηγηθεί μια νέα θεώρηση σε κάθε τρόπο ζωής, στις σχέσεις μεταξύ λαών, στις σχέσεις μεταξύ κρατών, στις σχέσεις μεταξύ του κυβερνήτη και του κυβερνωμένου και στους κανόνες της πίστης: πατριωτισμός, παναραβισμός και ανθρωπισμός· τζιχάντ, πίστη, Ισλάμ, φόβος και μη φόβος· ανησυχία και γαλήνη· ανδρισμός και το αντίθετό του· αγώνας, τζιχάντ και θυσία· και ετοιμότητα για καλές πράξεις και το αντίθετό τους.
Οταν νέα μέτρα ξεφυτρώνουν και οι οικείοι, αποτυχημένοι, προδότες, δουλικοί, διεφθαρμένοι [άνθρωποι] και τύραννοι απορρίπτονται, τότε το φάσμα της ευκαιρίας για καλλιέργεια του αγνού χώματος θα αυξηθεί και οι σπόροι αυτού του φυτού θα ριζώσουν βαθιά στην καλή γη, πρωτίστως στη γη των Αράβων και στη γη της αποκάλυψης και των μηνυμάτων και στη γη των προφητών. Ο Θεός λέει: «Οπως ένα καλό δέντρο, οι ρίζες του οποίου είναι γερά στερεωμένες και τα κλαδιά του φτάνουν στους ουρανούς, καρποφορεί σε όλες τις εποχές με την άδεια του Παντοδύναμου» [σ.τ.μ.: στίχος του Κορανίου].
Τότε τα πάντα θα καταστούν δυνατά στον δρόμο της καλοσύνης και της ευτυχίας, που δεν βεβηλώνεται από τα πόδια των εισβολέων ούτε από την κακοβουλία τους ή τον εκφαυλισμό των ανήθικων ανάμεσα σε εκείνους που έχουν διαφθαρεί και οι οποίοι σκορπούν τη διαφθορά στη γη των Αράβων. Επιπρόσθετα, οι δυνάμεις της συνωμοσίας και της προδοσίας θα νικηθούν οριστικά και αμετάκλητα. Οι καλοί άνθρωποι και εκείνοι που ξεχωρίζουν για την αφοσίωσή τους και για τις πιστές, έντιμες θέσεις της τζιχάντ θα γίνουν οι αληθινοί ηγέτες της συγκέντρωσης των όπου γης πιστών και η συγκέντρωση της διαφθοράς, της φαυλότητας, της υποκρισίας και της απιστίας θα ηττηθεί και θα συναντήσει την πιο άθλια μοίρα. Η γη θα κληροδοτηθεί, κατ’ εντολήν του Θεού, στους ενάρετους δούλους του. «Γιατί η γη είναι για να την κληροδοτήσει ο Θεός σε όσους από τους υπηρέτες του και όπως Αυτός επιθυμεί· και το τέλος είναι καλύτερο για τους ενάρετους» [σ.τ.μ.: στίχος του Κορανίου].
Οταν συμβαίνει αυτό, οι κοντινές επιδιώξεις δεν θα είναι μόνο προσιτές, διαθέσιμες και δυνατές, αλλά επίσης οι πόρτες θα είναι ανοιχτές, χωρίς καμία τροχοπέδη η οποία θα μπορούσε να εμποδίσει την επίτευξη όλων των μεγαλύτερων, μακρινότερων και πιο εκτενών επιδιώξεων για τους Αραβες, τους μουσουλμάνους και την ανθρωπότητα γενικότερα.
Τότε επίσης θα είναι ξεκάθαρο ότι η συγκομιδή δεν θα προηγείται της σποράς και ότι ο χώρος του αλωνισμού και της σοδειάς θα είναι το αποτέλεσμα μιας επιτυχημένης σποράς και μιας επιτυχημένης συγκομιδής.
Η συγκομιδή στη Μητέρα των Μαχών έχει επιτύχει. Αφού συγκεντρώσαμε ό,τι συγκεντρώσαμε, η μεγαλύτερη συγκομιδή θα έλθει στο εγγύς μέλλον και θα είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι στην παρούσα φάση, παρά τα όσα έχουμε τώρα από την άποψη της νίκης, της αξιοπρέπειας και της δόξας που βασίζονταν στις θυσίες μιας βαθιάς πίστης, η οποία είναι γενναιόδωρη, χωρίς κανέναν δισταγμό ή φόβο. Ενεκα της πίστης αυτής ο Θεός έχει απονείμει αξιοπρέπεια στους ιρακινούς μουτζαχεντίν σε όλο το βάθος αυτής της πορείας της τζιχάντ, και στο επίπεδο της αραβικής πατρίδας και στο επίπεδο όλων αυτών των ανδρών τους οποίους ο Θεός επέλεξε για να τους δώσει την τιμή της πίστης και της υποταγής, της καθοδήγησης και της αξιέπαινης θέσης, ώσπου Εκείνος να διακηρύξει ότι η σύγκρουση σταμάτησε ή να διορθώσει τις κατευθύνσεις και την πορεία και τις θέσεις της με έναν τρόπο που θα ευχαριστούσε τους αφοσιωμένους και θα μεγιστοποιούσε την αξιοπρέπειά τους.
Ω γενναίοι άνδρες του Ιράκ, ω ένδοξες γυναίκες του Ιράκ, το Κουβέιτ είναι τμήμα της χώρας σας και κατατμήθηκε από αυτήν στο παρελθόν. Οι περιστάσεις σήμερα θέλησαν να παραμείνει στην κατάσταση στην οποία θα παραμείνει μετά την απόσυρση των αγωνιζόμενων δυνάμεών μας από αυτό. Σας πληγώνει το ότι πρέπει να συμβεί αυτό.
Πανηγυρίσαμε την ημέρα του καλέσματος, όταν αποφασίστηκε ότι το Κουβέιτ θα έπρεπε να είναι μία από τις κύριες πύλες για την αποτροπή των σκευωριών και την υπεράσπιση όλου του Ιράκ από τους σκευωρούς. Λέμε ότι θα θυμόμαστε το Κουβέιτ στη μεγάλη αυτή ημέρα του καλέσματος, στις ημέρες που την ακολούθησαν και σε έγγραφα και γεγονότα, μερικά από τα οποία χρονολογούνται ως και 70 χρόνια πίσω.
Οι Ιρακινοί θα θυμούνται και δεν θα ξεχάσουν ότι στις 8 Αυγούστου 1990 το Κουβέιτ έγινε τμήμα του Ιράκ νόμιμα, συνταγματικά και πραγματικά. Θυμούνται και δεν θα ξεχάσουν ότι παρέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, από τις 8 Αυγούστου 1990 ως την τελευταία νύχτα, όταν ξεκίνησε η απόσυρση. Και σήμερα, Θεού θέλοντος, θα ολοκληρώσουμε την απόσυρση των δυνάμεών μας. Σήμερα συγκεκριμένες συνθήκες ανάγκασαν τον ιρακινό στρατό να αποσυρθεί ως αποτέλεσμα των επιπτώσεων που αναφέραμε, συμπεριλαμβανομένης της συντονισμένης εισβολής 30 χωρών. Η απεχθής πολιορκία τους έχει οδηγηθεί στην κακία και στην επίθεση από τον μηχανισμό και την εγκληματική οντότητα της Αμερικής και των κυριοτέρων συμμάχων της.
Αυτές οι κακόβουλες τάξεις αντλούν το βάθος και την αποτελεσματικότητα της επιθετικότητάς τους όχι μόνο από τις επιθετικές προμελετημένες προθέσεις εναντίον του Ιράκ, του αραβικού έθνους και του Ισλάμ αλλά επίσης και από τη θέση εκείνων που εξαπατήθηκαν από την αξίωση της διεθνούς νομιμότητας. Ολοι θα θυμούνται ότι οι πύλες της Κωνσταντινούπολης δεν άνοιξαν ενώπιον των μουσουλμάνων με την πρώτη αγωνιστική απόπειρα και ότι η διεθνής κοινότητα [παρέδωσε] την ελευθερία και την ανεξαρτησία της αγαπημένης Παλαιστίνης στη λήθη. Ο,τι και να δοκιμάσουν οι ύποπτες πλευρές, ένεκα των θυσιών και του αγώνα των Παλαιστινίων και των Ιρακινών, η Παλαιστίνη επέστρεψε για να χτυπήσει εκ νέου τις πόρτες που έκλεισε το Κακό.
Η Παλαιστίνη επέστρεψε για να χτυπήσει εκείνες τις πόρτες προκειμένου να αναγκάσει τους τυράννους και τους προδότες σε μια λύση που θα την τοποθετούσε στο προσκήνιο των προς επίλυσιν ζητημάτων – μια λύση που θα έφερνε αξιοπρέπεια στον λαό της και θα παρείχε καλύτερες ευκαιρίες για καλύτερη πρόοδο.
Το ζήτημα της φτώχειας και του πλούτου, της εντιμότητας και της αδικίας, της πίστης και της απιστίας, του δόλου και της τιμιότητας και της ειλικρίνειας έχουν αναδειχθεί τίτλοι ανταποκρινόμενοι σε σποραδικά γεγονότα και γνωστούς ανθρώπους και τάσεις που δίνουν προτεραιότητα στο τι είναι θετικό έναντι του τι είναι αρνητικό, στο τι είναι ειλικρινές έναντι του τι είναι δόλιο και αισχρό, και στο τι είναι αγνό και αξιέπαινο έναντι του τι είναι σάπιο, ευτελές και ποταπό. Η αυτοπεποίθηση των εθνικιστών και των αφοσιωμένων μουτζαχεντίν και των μουσουλμάνων έχει μεγιστοποιηθεί σε σύγκριση με το παρελθόν και η ελπίδα ολοένα και μεγαλώνει. […] Για τον λόγο αυτόν η νίκη είναι [μεγάλη], τώρα και στο μέλλον, Θεού θέλοντος. Φωνάξτε για τη νίκη, ω αδελφοί, φωνάξτε για τη νίκη σας και τη νίκη όλων των έντιμων ανθρώπων, ω Ιρακινοί. Εχετε πολεμήσει 30 χώρες και όλο το Κακό και τη μεγαλύτερη μηχανή πολέμου και καταστροφής στον κόσμο που μας περιβάλλει. Αν μόνο μία από τις χώρες αυτές απειλήσει οποιονδήποτε, αυτή η απειλή θα έχει αστραπιαία και άμεση επίδραση στην αξιοπρέπεια, στην ελευθερία ή στη ζωή αυτής ή της άλλης χώρας, του λαού και του έθνους.
Οι στρατιώτες της πίστης έχουν θριαμβεύσει έναντι των στρατιωτών του Κακού. Ω λεβεντόκορμοι άνδρες, ο Θεός σας είναι αυτός που παραχώρησε τη νίκη σας. Θριαμβεύσατε όταν απορρίψατε, στο όνομα της πίστης, τη βούληση του Κακού, την οποία οι κακόβουλοι θέλησαν να επιβάλουν σ’ εσάς για να σκοτώσουν τη φωτιά της πίστης στην καρδιά σας. Επιλέξατε το μονοπάτι που επιλέξατε, συμπεριλαμβανομένης της αποδοχής της σοβιετικής πρωτοβουλίας, αλλά αυτοί οι κακόβουλοι επέμειναν στο δικό τους μονοπάτι και στις δικές τους μεθόδους, θεωρώντας ότι μπορούν να επιβάλουν τη βούλησή τους στο Ιράκ, όπως φαντάστηκαν και ήλπιζαν. Αυτή τους η ελπίδα μπορεί να παραμείνει στο μυαλό τους, ακόμη και αφού αποσυρθούμε από το Κουβέιτ. Επομένως πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί και η ετοιμότητα για πόλεμο πρέπει να παραμείνει στο υψηλότερο επίπεδο.
Ω εσείς γενναίοι άνδρες, έχετε πολεμήσει τους στρατούς 30 κρατών και τις δυνατότητες ενός ακόμη μεγαλύτερου αριθμού κρατών τα οποία τους εφοδίαζαν με τα μέσα της επίθεσης και υποστήριξης. Αφοσίωση, πίστη, ελπίδα και αποφασιστικότητα εξακολουθούν να γεμίζουν τα στήθη, τις ψυχές και τις καρδιές σας. Εχουν βαθύνει ακόμη περισσότερο, έχουν δυναμώσει, έχουν γίνει πιο φωτεινές και πιο γερά ριζωμένες. Ο Θεός είναι μεγάλος, είθε οι ποταποί να ηττηθούν. Η νίκη είναι γλυκιά με τη βοήθεια του Θεού. »
