Αφήγημα με άγνωστο φινάλε

Tι άλλο από διοικητική ανικανότητα σημαίνει για την κυβέρνηση η ομολογία του συμπαθούς υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, που χαρακτήρισε την κατάσταση στη Λέσβο πολύ κακή και στη Σάμο κακή; Αλλωστε, παραδοχή ανεπάρκειας έκανε ο υπουργός παρουσιάζοντας τον τραγελαφικό, γραφειοκρατικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι αιτήσεις ασύλου, αλλά και από το γεγονός ότι με τη συνήθη ψυχραιμία του περιέγραψε ένα αδιέξοδο: μπορεί να δημιουργηθούν νέες εγκαταστάσεις για να στεγαστούν οι λαθρομετανάστες, ακόμη και κόντρα στην τοπική αυτοδιοίκηση, μπορεί να χρησιμοποιηθούν ξενοδοχεία, ίσως και πλωτά μέσα. Εν τω μεταξύ, τα νησιά ξεχείλισαν, ο χειμώνας έφτασε και αυτοί που κήρυτταν ότι δεν έχουν ανάγκη χρηματοδότησης για να αντιμετωπίσουν το Προσφυγικό, αυτοί που κατακεραύνωναν τους πολιτικούς αντιπάλους τους ως ανάλγητους και αναίσθητους, που συντηρούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, κοιμίζουν τώρα τους δυστυχείς κάτω από τα αστέρια.

Εμφανώς δυσφορών, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φρανς Τίμερμανς δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι βρίσκει «ακατανόητο και ενοχλητικό το ότι η Ελλάδα δεν απορροφά τα κονδύλια για τους πρόσφυγες»! Υπάρχει πλέον περίτρανη απόδειξη διοικητικής ανεπάρκειας;

Στη Νορβηγία, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται Ελληνες που ζουν εκεί, σε ένα συντριπτικό ποσοστό τον ρόλο του ηλεκτρονικού εισιτηρίου τον παίζει μια εφαρμογή στα κινητά τηλέφωνα. Εδώ ο κ. Σπίρτζης και τα σαΐνια του οργάνωσαν την πιο σαδιστική και περίπλοκη μέθοδο απόκτησής του. Βασανίζουν χιλιάδες μη προνομιούχους χριστιανούς, στο όνομα των οποίων κυβερνούν τρία χρόνια τώρα, που περιμένουν ώρες ατέλειωτες κουβαλώντας φωτογραφίες και έγγραφα για να πάρουν απλώς τη νέα κάρτα απεριορίστων διαδρομών! Τι άλλο από διοικητική ανικανότητα φανερώνει αυτό το ακατανόητο φιάσκο;

Το αφήγημα που σχεδίασαν οι επικοινωνιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ και το εκφωνεί σε κάθε ευκαιρία ο κ. Πρωθυπουργός, υμνώντας την επιχειρηματικότητα, ομνύοντας στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη, είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό. Δυστυχώς, η ίδια η πραγματικότητα περιφρονεί τις ρητορείες και θυμίζει μονότονα ότι στην πολιτική δεν αρκεί να θέλεις, αλλά πρέπει και να μπορείς.

Δεν είναι όμως μόνο οι τραγικές ανεπάρκειες που βγάζουν τη γλώσσα στα αφηγήματα. Είναι και η ακατανόητη οικονομική πρακτική, όπως αποκαλύφθηκε στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή. Τη διετία 2016-17 η κυβέρνηση αφαίρεσε από τη χειμαζόμενη οικονομία 7,2 δισεκατομμύρια τα οποία και εμφανίστηκαν ως επιπλέον πλεόνασμα από αυτό που μας είχε ζητηθεί. Από αυτά, τα 1,7 περίπου θα μοιραστούν ως κοινωνικό μέρισμα στα ασθενέστερα στρώματα και τα υπόλοιπα θα παραμείνουν στα ταμεία του κράτους! Με υπερφορολόγηση και περικοπές δαπανών στραγγάλισαν και άλλο την αγορά, στέρησαν από την οικονομία τη δυνατότητα να παράξει νέο πλούτο, να δώσει δουλειές, να φέρει ανάπτυξη. Γιατί άραγε;