Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο «Αριστερόχειρας» και οι άλλοι

Hope, που σημαίνει ελπίδα, είναι το επώνυμο του κεντρικού ήρωα στον «Αριστερόχειρα» («Southpaw», ΗΠΑ, 2015), ενός ανθρώπου που για να σταθεί και πάλι στα πόδια του μόνο ελπίδα χρειάζεται. Πρωταθλητής στη χώρα του την Αμερική στην κατηγορία ελαφρών βαρέων βαρών, ο Μπίλι Χόουπ, τον οποίο υποδύεται σε ακόμη μία δυνατή στιγμή του ο Τζέικ Τζίλενχααλ, θα δει τον κόσμο του να καταρρέει όταν η γυναίκα του (Ρέιτσελ Μακ Ανταμς) δολοφονείται από μπράβους του ανθρώπου που επιμένει να τον προκαλεί. Πλήρως εξαρτημένος από την παρουσία της καθώς ήταν, και με ένα παιδί που τον χρειάζεται (και κινδυνεύει να το χάσει από το κράτος), ο Μπίλι νιώθει μηδενικό. Η προσπάθειά του να επανέλθει για να πάρει το αίμα του πίσω μέσα στο ρινγκ θα γίνει ο παλμός της ταινίας και σε αυτό βασικό ρόλο θα παίξει ο έμπειρος προπονητής (Φόρεστ Γουίτακερ), στον οποίο ο Μπίλι Χόουπ απευθύνεται.

Ο «Αριστερόχειρας» δείχνει να ακολουθεί τους «κανόνες» των μελοδραμάτων πυγμαχίας που κάποτε, πριν από πολλές δεκαετίες, ήταν κινηματογραφικό είδος από μόνα τους (ο Γουάλας Μπίρι στη δεκαετία του 1930 έγινε ο κατ’ εξοχήν πυγμάχος του αμερικανικού σινεμά). Πολλά χρόνια αργότερα με ταινίες όπως το «οσκαρικό» «Ρόκι» και το «Τσαμπ» του Φράνκο Τζεφιρέλι, το είδος ξανάνιωσε, για να πιάσει κορυφή με το «Οργισμένο είδωλο» του Μάρτιν Σκορσέζε. Κατά καιρούς η κινηματογραφική κάμερα επιστρέφει στο ρινγκ και το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον όπως συνέβη με το «Million Dollar Baby» του Κλιντ Ιστγουντ ή συναρπαστικό όπως στο «Fighter» του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ.

Ο Αντουάν Φουκουά που «χάρισε» το Οσκαρ στον Ντενζέλ Ουάσιγκτον για τη «Μέρα εκπαίδευσης» και πιθανόν να οδηγήσει τον Τζίλενχααλ στην επόμενη πεντάδα των υποψηφίων για το Α’ ρόλου με τον «Αριστερόχειρα», κερδίζει στα σημεία γιατί ενώ δεν λέει κάτι καινούργιο, δίνει ισοβαρή σημασία στην πυγμαχία και στο προσωπικό δράμα του κεντρικού ήρωα. Βουτηγμένες στο αίμα και στον ιδρώτα, οι σκηνές στο ρινγκ είναι εθιστικές, κλιμακώνοντας το σασπένς.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ –ODEON STARCITY – ΟΛΑ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ VILLAGE – CINE ΨΥΧΙΚΟ – ΑΝΕΣΙΣ – ΑΝΟΙΞΙΣ ΝΕΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ – ΑΛΣΟΣ ΝΕΑ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ – ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙ –ΓΕΡΑΚΑΣ – ΟΡΦΕΥΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑ – ΣΙΣΣΥ ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ – STER COOL ΤΥΜΒΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ – ΑΛΕΞ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ – ΣΕΛΗΝΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY – VILLAGE COSMOS

Με τις «Χάρτινες πόλεις» («Paper towns», ΗΠΑ, 2015) ο σκηνοθέτης Τζέικ Σράιερ μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του Τζον Γκριν, γνωστού από το «Λάθος αστέρι» (και τα δύο βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη). Η ταινία εστιάζει στη ζωή μιας παρέας εφήβων στο σύγχρονο Ορλάντο της Φλώριδας, με άξονα το «κόλλημα» του συντηρητικού Κουέντιν (Νατ Γουλφ) με τη Μάργκο (Κάρα Ντελεβίν), μια συνομήλική του γειτόνισσα που πρεσβεύει το ακριβώς αντίθετό του (οπότε τον ελκύει). Αφού λοιπόν κατά τη διάρκεια μιας νύχτας ο Κουέντιν γίνει ο σοφέρ της βοηθώντας την να υλοποιήσει ένα σχέδιο εφηβικής εκδίκησης, στη συνέχεια θα χάσει τον κόσμο από τα πόδια του γιατί το κορίτσι θα εξαφανιστεί.

Με τη στάση και φιλοσοφία της η Μάργκο δίνει μια διαφορετική έννοια στον όρο «χάρτινη πόλη», ο οποίος αρχικώς δημιουργήθηκε από τους χαρτογράφους Ερνεστ Αλπερς και Οτο Λίντμπεργκ όταν «εφηύραν» την πόλη Agloe στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης για να προστατεύσουν τα πνευματικά δικαιώματα του χάρτη τους (αν η πόλη εμφανιζόταν σε οποιονδήποτε άλλον χάρτη, θα μπορούσαν να ξέρουν και να αποδείξουν ότι ο χάρτης αντέγραψε τη δική τους δουλειά). Για τη Μάργκο όμως, χάρτινη είναι η ψεύτικη, η πλαστή πόλη, όπως ακόμη και το Ορλάντο, εκεί όπου το γνήσιο δεν υπάρχει. Γι’ αυτό και φεύγει. Στην ταινία διακρίνεις την έντιμη προσπάθεια των δημιουργών να εξετάσουν με διακριτικότητα και ευγένεια αυτή τη θέση, όμως ο μάλλον αδρανής κεντρικός ήρωας που κινεί την ιστορία σε αφήνει ουσιαστικά αδιάφορο και βαριεστημένο.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ –ΟΛΑ ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ VILLAGE ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY – VILLAGE COSMOS

Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα είναι η πολύ ευχάριστη ταινία «Pride» (Αγγλία, 2014) του Μάθιου Γουόρκος που επιστρέφει στη δεκαετία του 1980 και παρακολουθεί την προσπάθεια μιας ομάδας ομοφυλόφιλων ακτιβιστών να συμπαρασταθεί εμπράκτως (δηλαδή συγκεντρώνοντας χρήματα) στην απεργία των ανθρακωρύχων μιας μικρής πόλης στην Ουαλία. Μόνο που η ενάρετη και γενναία αυτή πράξη δεν θα βρει υποστηρικτές ούτε καν τους κατοίκους του χωριού που δεν μπορούν να δεχτούν την προσέγγιση των ομοφυλοφίλων ακριβώς λόγω της σεξουαλικότητάς τους. Ο ίδιος ο αγώνας κατά της σκληροπυρηνικής πολιτικής της Θάτσερ ξεχνιέται και το ζήτημα αποκτά μια άλλη διάσταση μιλώντας κυρίως για την υποκρισία, τον αλληλοσεβασμό και την αλληλοκατανόηση. Παίζουν: Μπιλ Νάι, Αντριου Σκοτ κ.α.

Βαθμολογία: 3

ΑΘΗΝΑ: CINE ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ – ΑΘΗΝΑΙΑ – ΘΗΣΕΙΟΝ – ΛΑΟΥΡΑ – ΛΙΛΑ – ΡΙΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΡΙΑ ΜΑΤΙ – ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΗΝΗ – ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ – ΦΛΕΡΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΑΛΕΞ –ΑΠΟΛΛΩΝ

Το μόνο σίγουρο με την ταινία «Θα μείνει μεταξύ μας» («Un moment d’égarement», Γαλλία, 2015) του Ζαν Φρανσουά Ρισέ είναι ότι ενδεχομένως θα προκαλέσει την επιθυμία σε πολλούς που θα τη δουν να επισκεφτούν την Κορσική όπου γυρίστηκε. Η ιστορία αφορά δύο φίλους, τον Φρανσουά Κλουζέ και τον Βενσάν Κασέλ, που πηγαίνουν στο νησί όπου γεννήθηκε ο πρώτος για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Το πρόβλημα είναι ότι φέρνουν μαζί τις έφηβες κόρες τους. Η Λούνα (Λόλα Λε Λαν) του Κλουζέ ερωτεύεται τον Κασέλ και η Αλίς Ισάζ του Κασέλ θυμώνει και με τους δύο. Ο μόνος που δεν καταλαβαίνει τίποτε είναι ο Κλουζέ που αρματωμένος με δίκαννο έχει τον νου του στα αγριογούρουνα που έχουν βάλει στο μάτι τον κήπο του. Η ταινία αρχίζει με ιδιαιτέρως εύθυμη διάθεση αλλά όταν η «ανομολόγητη» σεξουαλική πράξη τελείται, το χιούμορ ξαφνικά εξανεμίζεται, ο Κασέλ καταπιέζεται σε σημείο παράνοιας από τις τύψεις αλλά και από το κορίτσι και όλοι περιμένουμε πώς και πότε θα μάθει το τρομερό μυστικό ο Κλουζέ. Και τι θα κάνει με το δίκαννο…

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΑΚΤΗ – ΦΙΛΙΠ – ΑΛΙΚΗ – ΜΑΡΙΛΕΝΑ –ΑΙΓΛΗ ΣΑΡΩΝΙΔΑ

Το «Βαποράκι» («Mule», 2014, Αυστραλία) των Τόνι Μαχόνι, Ανγκους Σάμσον είναι επίσης βασισμένο σε αληθινή των ’80ς, αν και εδώ που τα λέμε η ιστορία εν προκειμένω σε αφήνει αμήχανο. Βρισκόμαστε στο 1983, όταν ο Ρέι Τζένκινς (Ανγκους Σάμσον_ και σεναριογράφος της ταινίας), ένας λιγάκι «αργός» Αυστραλός, δέχεται να διακινήσει θανατηφόρα ποσότητα συσκευασμένων ναρκωτικών από την Ταϊλάνδη στο Σίδνεϊ. Πώς; Καταπίνει πλαστικοποιημένες «μπάλες»! Στο Σίδνεϊ συλλαμβάνεται, ανακρίνεται και κρατείται. Και σε μια στιγμή έκλαμψης αποφασίζει να… κατακρατήσει μέσα στο σώμα του τα αποδεικτικά στοιχεία. Κι όταν λέμε να τα κατακρατήσει, το εννοούμε στην κυριολεξία! Καλοσκηνοθετημένη ταινία, αν και το θέμα από κάποια στιγμή γίνεται αναπόφευκτα κουραστικό και ολίγον τι απωθητικό.

Βαθμολογία: 1 ½

ΑΘΗΝΑ: ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ –ΡΙΒΙΕΡΑ

«Κατακούτελα» («Trainwrec», ΗΠΑ, 2015) του Τζαντ Απατοου. Χαριτωμένη αλλά ασήμαντη κωμωδία με την Εϊμι Σούμερ (που έχει γράψει και το σενάριο) στον ρόλο μιας πανέξυπνης, τροφαντής κοπέλας υπερμάχου της μονογαμίας, που αλλάζει σχέσεις σαν να αλλάζει το βρακί της. Μέχρι που στη ζωή της εμφανίζεται ένας γιατρός (Μπιλ Χέιντερ).

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ –ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ –ΓΑΛΑΤΣΙ – ΔΙΟΝΥΣΙΑ, ΣΥΓΓΡΟΥ – ΤΥΜΒΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY – VILLAGE COSMOS

«Το βασίλειο των μαϊμούδων» (ΗΠΑ, 2015). Φυσιολατρικό ντοκιμαντέρ των στούντιο της Ντίσνεϊ που εκτυλίσσεται στη Σρι Λάνκα με πρωταγωνιστές τα ζώα του τίτλου, για τα οποία μαθαίνουμε μυστικά που δεν ξέραμε. Εδώ που τα λέμε καλοπερνάνε.

Βαθμολογία: 2

ΑΘΗΝΑ: ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ

«Χιροσίμα αγάπη μου» («Hiroshima mon amour», Γαλλία, 1959) του Αλέν Ρενέ. Χιροσίμα, 1959. Η συνάντηση μιας νεαρής Γαλλίδας ηθοποιού (Εμανουέλ Ριβά) με έναν Ιάπωνα αρχιτέκτονα (Είτζι Οκάντα) εξελίσσεται σε θυελλώδη ερωτική ιστορία, βουτηγμένη στις πικρές αναμνήσεις και την αναπόληση του τραγικού παρελθόντος και των δυο… Η πρώτη ταινία μυθοπλασίας του Ρενέ είναι ένας πρωτόγονος, αυθεντικός ύμνος για την ειρήνη και τον έρωτα. Στα χέρια του σκηνοθέτη ένα σενάριο της συγγραφέα Μαργκερίτ Ντιράς (που προτάθηκε για Οσκαρ) έγινε ορόσημο του γαλλικού κινηματογραφικού Νέου Κύματος. Η θρυλική αυτή ταινία που επαναπροβάλλεται σε ψηφιακώς επεξεργασμένες κόπιες προέκυψε μετά από πρόταση που έγινε στον Ρενέ για ένα ντοκιμαντέρ σχετικό με τη Χιροσίμα και την πυρηνική βόμβα. Στο πλαίσιο της έρευνάς του παρακολούθησε διάφορα ντοκιμαντέρ που είχαν πραγματοποιηθεί μέχρι τότε για τη Χιροσίμα και κατέληξε ότι η μόνη πιθανή νέα προσέγγιση θα ήταν να εξερευνήσει τη καθολικότητα του θέματος.

Βαθμολογία: 5

ΑΙΘΟΥΣΕΣ: ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ – ΤΡΙΑΝΟΝ – ΚΑΤΕΡΙΝΑ