Ενα δωμάτιο φωτεινό και ευρύχωρο, φτιαγμένο από ξύλο, από χοντρούς κορμούς δέντρων περασμένους με βερνίκι, το οποίο καταλήγει σε μία επίσης ξύλινη, στηριγμένη σε πασσάλους, βεράντα. Στέκεσαι πάνω της και έτσι όπως βλέπεις από ψηλά τα δέντρα νομίζεις πως βρίσκεσαι στην πλώρη ενός πλοίου που διασχίζει μια καταπράσινη θάλασσα. Το κυματιστό πράσινο συνεχίζεται ως εκεί που φτάνει το μάτι, σε κυκλώνει από παντού, είναι το χρώμα που κυριαρχεί σε ένα τοπίο γεμάτο δασώδεις λόφους. Οι φωνές των πουλιών που κρύβονται στα πυκνά φυλλώματα και αυτοί οι ασυνήθιστοι (ενίοτε τρομακτικοί) στα δικά μας αφτιά ήχοι της ζούγκλας, καθώς ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ποιο είναι το περίεργο πλάσμα που τους δημιουργεί, συνθέτουν το soundtrack του σημερινού μας ταξιδιού. Ενός ταξιδιού που γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στους εραστές των εναλλακτικών προορισμών, αλλά, για έναν λόγο που θα εξηγήσουμε παρακάτω, και στους λάτρεις της πολυτέλειας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
