έτοιες μέρες, όταν ήμασταν παιδιά, σκεφτόμασταν τι θα γράψουμε στον Αγιο Βασίλη. Νομίζω πως πολλοί από εμάς γράφαμε εκείνο το πολυθρύλητο γράμμα για να μοιραστούμε μαζί του, πέρα από τα δώρα που δεν τολμούσαμε να ζητήσουμε στους γονείς μας, τις πιο μύχιες, τις πραγματικές επιθυμίες μας. Φαντάζομαι πως ένα τέτοιο γράμμα «πραγματικών επιθυμιών» θα μπαίναμε στον πειρασμό να γράψουμε και τώρα που μεγαλώσαμε. Και πως, αν ποτέ μπορούσε το πνεύμα των ημερών να συναντήσει το πνεύμα της πολιτικής και αν μαζί με το 2023 προϋπαντούσαμε και τις κάλπες, οι πρώτοι που θα στρώνονταν στο γράψιμο θα ήταν οι αρχηγοί των κομμάτων.
Γιατί; Επειδή ο καθένας μας μπορεί να σκεφτεί κάμποσες «συμφέρουσες» ημερομηνίες που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ήθελε να κάνει εκλογές. Στην πραγματικότητα όμως καμία από αυτές δεν συμπίπτει με το «τέλος της τετραετίας» όπως διακηρύττει ξανά και ξανά. Ο Πρωθυπουργός γνωρίζει πως μια προκαθορισμένη ημερομηνία, ανεξάρτητη από τη ρευστότητα των γεγονότων, ενέχει το ρίσκο μιας ζαριάς – ρίσκο ακόμη μεγαλύτερο για ένα κόμμα όπως η Νέα Δημοκρατία, όπου ούτε από τη μοίρα του ηττημένου ξεφεύγει κανείς ούτε από την πίεση των δελφίνων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
