Η εβδομάδα που πέρασε ανέδειξε κατά τον πιο δραματικό τρόπο την ανθρώπινη τραγωδία στη Μέση Ανατολή, μετά την εντολή Νετανιάχου για πλήρη ισοπέδωση της Γάζας, ενώ παράλληλα ο άνθρωπος που άναψε το πράσινο φως για όλα αυτά, δηλαδή ο Τραμπ, απολάμβανε στο Κάστρο του Ουίνδσορ βασιλικές τιμές και μεγαλεία σε ένα απίστευτης χλιδής επίσημο δείπνο με 160 άτομα, αφού είχαν προηγηθεί οι εντυπωσιακές παράτες με τις καρότσες και τα άλογα. Και όλα αυτά σε μια προσπάθεια του βρετανού πρωθυπουργού να καλοπιάσει τον γνωστό για τις αιφνίδιες αντιδράσεις του αμερικανό πρόεδρο, μετά την ανακοίνωση ότι προτίθεται και αυτός να προχωρήσει στην αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Ετσι είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ταυτόχρονα τις συγκλονιστικές τηλεοπτικές εικόνες από τη Γάζα με εκείνες του βρετανικού μεγαλείου μιας άλλης εποχής, που τηρεί ακόμα και μια κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος.
Αυτά λοιπόν τα ωραία συνέβαιναν στη Γηραιά Αλβιώνα τη στιγμή που ένοχο για γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων έκρινε το κράτος του Ισραήλ η αρμόδια Επιτροπή του ΟΗΕ, αναφέροντας συγκριμένες πράξεις του ισραηλινού στρατού εις βάρος αθώων παλαιστινίων πολιτών και ιδιαίτερα απροστάτευτων παιδιών. Και είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι σήμερα ο ΟΗΕ δεν είχε ποτέ χρησιμοποιήσει τον αυστηρό όρο «γενοκτονία», γεγονός που έχει την αυτονόητη σημασία του. Οπως έχει ανάλογη σημασία και η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να προτείνει την εν μέρει αναστολή της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ – Ισραήλ και την επιβολή κυρώσεων σε βάρος δύο εξτρεμιστών υπουργών της ισραηλινής κυβέρνησης, οι οποίες όμως θα πρέπει να εγκριθούν με ομοφωνία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ενώ και η ειδική πλειοψηφία για την αναστολή της Συμφωνίας Σύνδεσης είναι και αυτή προβληματική, με δεδομένο τον γνωστό διχασμό που επικρατεί στο εσωτερικό της ΕΕ. Προς πλήρη ικανοποίηση βέβαια του Νετανιάχου, ο οποίος γνωρίζει ότι όσο έχει τη στήριξη του Τραμπ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Και το ερώτημα τώρα είναι αν, πέρα από όλα αυτά, μπορούν να αποδώσουν και οι προσπάθειες του αραβικού κόσμου να αντιδράσει στο γνωστό ισραηλινό κτύπημα στο Κατάρ, που δυσαρέστησε μεν τον Τραμπ, χωρίς όμως να τον υποχρεώσει να αλλάξει τη στάση του. Στην έκτακτη πάντως σύνοδο κορυφής των αραβικών κρατών στην Ντόχα, μετά το χτύπημα, η Αίγυπτος για πρώτη φορά, μετά τη Συνθήκη Ειρήνης που υπέγραψαν οι δύο χώρες το 1979, χαρακτήρισε το εβραϊκό κράτος «εχθρό». Παράλληλα γίνονται προετοιμασίες για τη δημιουργία ενός αραβικού ΝΑΤΟ, με την απόφαση των κρατών του «Συμβουλίου του Κόλπου» να ενεργοποιήσουν έναν «κοινό μηχανισμό άμυνας». Και είναι χαρακτηριστικό ότι τη συμφωνία αυτή υπέγραψαν το Μπαχρέιν και τα Εμιράτα, που είχαν προηγουμένως υπογράψει τις περιώνυμες Συμφωνίες του Αβραάμ για συμφιλίωση με το Ισραήλ. Και να δούμε τώρα αν όλες αυτές οι πρωτοβουλίες θα έχουν ένα πρακτικό αποτέλεσμα. Οπως επίσης θα πρέπει να δούμε ποιο τελικά θα είναι και το αποτέλεσμα από τη συζήτηση στον ΟΗΕ αυτή την εβδομάδα για την αναγνώριση της Παλαιστίνης από μια νέα σειρά κρατών. Ενός ΟΗΕ όπου τα πάντα εξαρτώνται από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και από τα συνεχή βέτο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτό προχθές που μπλόκαρε την κοινή απόφαση για την ανάγκη άμεσης κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα. Ας κρατήσουμε λοιπόν μικρό καλάθι για το αν μπορεί να υπάρξει κάποια αλλαγή όσο βρίσκεται στην εξουσία ο απαράδεκτος Τραμπ.
