Ακόμη και αν ανήκει κανείς σε διαφορετικό ιδεολογικό χώρο από αυτόν της Νέας Δημοκρατίας, δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει τη συμβολή της στον εκδημοκρατισμό μετά το 1974, την προσήλωση στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, τη συνεισφορά της στην πολιτική σταθερότητα. Η κριτική λοιπόν ασκείται σε μεθόδους και πρακτικές που τυπικά δεν έχουν καμία σχέση με τις διακηρυγμένες αρχές της Νέας Δημοκρατίας.
Το κυβερνών κόμμα έχει εγκαταλείψει τις κεντροδεξιές ιδεολογικές σταθερές του παραδόσεις κι έχει μετατραπεί σε ένα προσωποπαγές σύστημα για το οποίο η διατήρηση της εξουσίας έχει καταστεί αυτοσκοπός. Η σημερινή ΝΔ έχει ενσωματώσει και παροξύνει τις παθογένειες όλων των πολιτικών χώρων. Από την παραδοσιακή Δεξιά κράτησε και παρόξυνε την ιδιοκτησιακή αντίληψη του κράτους, από το ΠαΣοΚ την κοινωνική διάχυση της διαφθοράς και της πελατειακής σχέσης κράτους-πολίτη. Από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ τους μηχανισμούς των τρολ για τη δολοφονία χαρακτήρων και τον λαϊκισμό. Ο πολιτικός και ιδεολογικός συγκρητισμός είναι εκ των ων ουκ άνευ για ένα κόμμα εξουσίας. Αλλά δεν υπάρχει άλλη περίπτωση κόμματος που συγκέντρωσε τα χειρότερα και όχι τα καλύτερα στοιχεία των άλλων κομμάτων.
Αυτή η κατάσταση συμπυκνώθηκε στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι διάλογοι που δημοσιοποιούνται προκαλούν αποστροφή. Είναι αδιανόητο ότι βλέπουμε τη νεκρανάσταση των νοσηρών καταστάσεων που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Γι’ αυτό ολοένα και περισσότεροι πολίτες αναζητούν αγωνιωδώς την εναλλακτική για να βγει η χώρα από το τέλμα. Η αναζήτηση δεν περιορίζεται στην Κεντροαριστερά. Στην Κεντροδεξιά οι διεργασίες είναι επίσης έντονες. Οι πολίτες που ανήκουν σε αυτόν τον χώρο, στρέφουν το βλέμμα τους κατά κύριο λόγο στον Νίκο Δένδια. Η μεγάλη και διαρκώς αυξανόμενη δημοτικότητά του (ακόμα και πέραν της ΝΔ) φαίνεται ότι θορυβεί.
Μάλλον έτσι εξηγείται και η ανοίκεια επίθεση που του εξαπέλυσε ο Αδωνις Γεωργιάδης πράττοντας το ανήκουστο. Διότι ανήκουστο πραγματικά είναι εν ενεργεία έλληνας υπουργός, εις επήκοον και των γειτόνων μας των Τούρκων, να ισχυρίζεται ότι ο οποιοσδήποτε έλληνας ΥΠΕΞ είναι πιθανό να είχε ελλειμματικό κριτήριο στη διαχείριση των εθνικών μας θεμάτων! Κάποιος καλοπροαίρετα θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί του πήρε του κ. Γεωργιάδη 6 χρόνια για να διατυπώσει αυτή την κριτική. Γιατί τώρα; Γιατί τώρα του ζητήθηκε να το κάνει. Γιατί τώρα προφανώς ο Νίκος Δένδιας προβάλλει πιο απειλητικός. Μόνο ένα σύστημα για το οποίο η διατήρηση της εξουσίας είναι αυτοσκοπός θα μπορούσε να εργαλειοποιήσει ένα εθνικό θέμα. Ενα σύστημα που λειτουργεί εκτός ορίων δεν έχει όρια. Διέξοδο από την πολιτική κρίση στη χώρα δεν αναζητούν μόνο οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως προοδευτικοί πολίτες, αλλά όλοι όσοι αναζητούν κάθαρση, σοβαρότητα, λογοδοσία. Ο Νίκος Δένδιας από τον χώρο της Κεντροδεξιάς φαίνεται να μπορεί να εκπροσωπήσει αυτή την προοπτική.
