Είσαι ένα μέρος τόσο οικείο, μα και τόσο ξένο.
Κάποιες μέρες με γεμίζεις με αισιοδοξία. Μου δίνεις γνώση, τροφή για σκέψη και εξέλιξη. Βλέπω τους φίλους μου, κάνουμε χαζομάρες, γελάμε… Παίζουμε ανέμελα για να κάνουμε τη «φάση» μας, χωρίς να μας νοιάζει το αύριο. Προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τη δίνη των συναισθημάτων, των σκέψεων και των οραμάτων μας, που πεινασμένη ετοιμάζεται να μας καταβροχθίσει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
