Τιτανικός: Η αληθινή ιστορία πίσω απ’ το χαμένο μενταγιόν μιας επιβάτιδας είναι πιο συγκλονιστική από την ταινία

Τη νύχτα της 14ης Απριλίου, η Virginia βρισκόταν μόνη στην καμπίνα τους όταν αισθάνθηκε έναν ελαφρύ κραδασμό. Ανήσυχη, αναζήτησε τον Walter, τον οποίο βρήκε στο καπνιστήριο να παίζει χαρτιά. Παρά τις διαβεβαιώσεις του πληρώματος ότι δεν υπήρχε κίνδυνος, το ζευγάρι επέστρεψε στην καμπίνα του, όπου παρατήρησαν έναν άνδρα να περνάει φορώντας σωσίβιο. Αντιλαμβανόμενοι τη σοβαρότητα της κατάστασης, ντύθηκαν ζεστά και κατευθύνθηκαν στο κατάστρωμα.

Εκεί, συνάντησαν γνωστά πρόσωπα της εποχής, όπως τους Astors και τους Strausses. Ο John Jacob Astor IV ήταν ένας από τους πλουσιότερους άνδρες στον κόσμο κι ο πλουσιότερος των ΗΠΑ την εποχή του Τιτανικού. Είχε χτίσει το ξενοδοχείο Waldorf-Astoria ενώ ήταν επίσης από τους σημαντικότερους παράγοντες στο εμπόριο γούνας και ακινήτων. Και ναι, η Αστόρια στο Κουίνς της Νέας Υόρκης έχει πάρει το όνομά του. Στον Τιτανικό ταξίδευε με τη δεύτερη σύζυγό του, τη Madeleine, που ήταν 29 χρόνια μικρότερή του και έγκυος. Την επιβίβασε σε σωσίβια λέμβο, αλλά ο ίδιος δεν σώθηκε.

Ο Isidor και η Ida Straus είχαν μία από τις πιο τραγικές ιστορίες του ναυάγιου. Ο Isidor Straus ήταν συνιδιοκτήτης των πολυκαταστημάτων Macy’s στη Νέα Υόρκη. Με τη σύζυγό του, Ida, ταξίδευαν επίσης στην πρώτη θέση. Όταν της προσφέρθηκε μια θέση σε σωσίβια λέμβο, η Ida αρνήθηκε να αφήσει τον άντρα της και φέρεται να είπε: «Δεν θα χωριστούμε. Έχουμε ζήσει μαζί τόσα χρόνια. Αν είναι να πεθάνουμε, θα πεθάνουμε μαζί».

Όταν ήρθε η ώρα της επιβίβασης στις σωστικές λέμβους, η Virginia τοποθετήθηκε στη λέμβο 4, ενώ ο Walter παρέμεινε στο πλοίο, τηρώντας τους κανόνες που προέβλεπαν την προτεραιότητα των γυναικών και των παιδιών. Η λέμβος είχε σχεδιαστεί να γεμίσει περισσότερο καθ’ οδόν προς τη θάλασσα, κάτι που όμως δεν συνέβη. Έτσι, κατέβηκε με πολλά άδεια καθίσματα. Αν το πλήρωμα γνώριζε νωρίτερα την κατάληξη, ο Walter πιθανόν να είχε σωθεί. Αντ’ αυτού, παρέμεινε στο κατάστρωμα με τους υπόλοιπους άνδρες της πρώτης θέσης και χάθηκε μαζί με το πλοίο. Η Virginia επέζησε της τραγωδίας.

Μετά το ναυάγιο, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και, λίγους μήνες αργότερα, παντρεύτηκε τον John Stewart Tanner. Επρόκειτο για μια απόφαση που προκάλεσε σκάνδαλο στην τότε κοινωνία και οργή στην οικογένεια του εκλιπόντος Walter. Ο γιος της, James Ross Clark, βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο μιας σφοδρής διαμάχης επιμέλειας: η οικογένεια του Walter τη θεώρησε ακατάλληλη μητέρα, εν μέρει επειδή «προχώρησε πολύ γρήγορα»· εν μέρει επειδή εκείνοι τον λάτρευαν και δεν δέχονταν να αντικατασταθεί τόσο απλά.

Το αποτέλεσμα; Η επιμέλεια του James μοιράστηκε μεταξύ της μητέρας της Virginia και των γονιών του Walter. Η Virginia συνέχισε να ζει – αλλά όχι πια ως μητέρα με πλήρη δικαιώματα στο παιδί της.

Τα επόμενα χρόνια, ταξίδευε συχνά, παντρεύτηκε ξανά και, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, είχε τουλάχιστον άλλους δύο συζύγους. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι έκανε άλλα παιδιά. Ο James, το παιδί για το οποίο το ζευγάρι είχε επιστρέψει εσπευσμένα από την Ευρώπη, πέθανε το 1962 – δεκαετίες πριν εντοπιστούν και ταυτοποιηθούν τα προσωπικά αντικείμενα των γονιών του, όπως το περίφημο μενταγιόν.

Η Virginia πέθανε το 1957 ή το 1958. Όχι, ξαφνικά, όχι δραματικά, αλλά σιωπηλά — σαν μια γυναίκα που πέρασε μέσα από μια τραγωδία παγκόσμιας εμβέλειας, και κατόπιν είδε τη ζωή της να μετατρέπεται σε μια σειρά από ήσυχες απώλειες.