Υπερασπίστηκε σφόδρα το οικονομικό πλάνο της κυβέρνησης για τον επόμενο χρόνο ο Κυριάκος Πιερρακάκης. Από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Οικονομικών εξήγησε πως «ο προϋπολογισμός του 2026 αποτυπώνει με σαφήνεια την εικόνα μιας οικονομίας που έχει αφήσει πίσω της την αβεβαιότητα και βαδίζει πλέον σε τροχιά σταθερής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, με ρυθμούς που υπερβαίνουν συστηματικά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο».
Σύμφωνα με τον κ. Πιερρακάκη «ο προϋπολογισμός δεν είναι προϋπολογισμός άμυνας. Δεν είναι προϋπολογισμός που γράφεται υπό τον φόβο της επόμενης κρίσης. Είναι ο προϋπολογισμός μιας χώρας που, μετά από δεκαπέντε χρόνια αρχικά δοκιμασιών και έπειτα ανάκαμψης, αποκτά ξανά το δικαίωμα -και την υποχρέωση- να σκέφτεται σε όρους εποχής».
«Η Ελλάδα πέτυχε δημοσιονομική σταθερότητα. Πέτυχε ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους. Πέτυχε την αλλαγή του ενεργειακού της υποδείγματος, ενισχύοντας την ασφάλεια και την αυτονομία της. Πέτυχε τη συστηματική αμυντική της θωράκιση, ως αναγκαία προϋπόθεση εθνικής ασφάλειας και σταθερότητας. Άρχισε να αλλάζει το παραγωγικό της μοντέλο. Ενίσχυσε την κοινωνική της συνοχή. Όχι όλα. Όχι τέλεια. Αλλά αρκετά ώστε να αλλάξει το ερώτημα», συνέχισε.
Κατά τον ίδιο, «το ερώτημα δεν είναι πλέον αν η χώρα αντέχει. Είναι τι είδους ανάπτυξη θα γεννήσει. Και αυτό ακριβώς καλείται να απαντήσει ο προϋπολογισμός αυτός».
Πάνω σε αυτό προέτρεψε «να προσεγγίσουμε το 2026 ως μια νέα αφετηρία, ως ένα καθαρό σημείο εκκίνησης. Να μιλήσουμε για το πώς μπορούμε, τα επόμενα χρόνια, να πετύχουμε ακόμη περισσότερα από όσα πετύχαμε στα έξι προηγούμενα Σήμερα, το Grexit μοιάζει να ανήκει σε μια πολύ μακρινή εποχή. Όχι γιατί ξεχάσαμε. Αλλά γιατί αλλάξαμε. Από χώρα υπό επιτήρηση, γίναμε χώρα αναφοράς για τη δημοσιονομική σοβαρότητα, τη μεταρρυθμιστική συνέπεια και την ανθεκτικότητα της οικονομίας μας. Εκεί όπου κάποτε συζητούσαμε για ρήτρες εξαίρεσης και σενάρια αποχώρησης, σήμερα μιλάμε για επενδύσεις, για ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και για κοινές πρωτοβουλίες».
Ο τσάρος της ελληνικής οικονομίας επεσήμανε ότι «ο προϋπολογισμός του 2026 αποτυπώνει με σαφήνεια την εικόνα μιας οικονομίας που έχει αφήσει πίσω της την αβεβαιότητα και βαδίζει πλέον σε τροχιά σταθερής και διατηρήσιμης ανάπτυξης, με ρυθμούς που υπερβαίνουν συστηματικά τον ευρωπαϊκό μέσο όρο».
Με βάση τα στοιχεία που επικαλέστηκε «η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται με ρυθμό 2,2% το 2025 και 2,4% το 2026, σε μια περίοδο που η Ευρωζώνη κινείται αισθητά χαμηλότερα. Την ίδια στιγμή, ο πληθωρισμός αποκλιμακώνεται, από 2,6% το 2025 σε 2,2% το 2026, συμβάλλοντας στη σταδιακή ομαλοποίηση του κόστους ζωής. Οι επενδύσεις καταγράφουν ιστορικά υψηλές επιδόσεις, με ισχυρή δυναμική και προοπτική να φτάσουν το 17,7% του ΑΕΠ το 2026, καλύπτοντας ένα χρόνιο κενό σε σχέση με την Ευρώπη και επιβεβαιώνοντας ότι η Ελλάδα γίνεται ξανά χώρα παραγωγής , όχι μόνο κατανάλωσης. Η ίδια εικόνα αποτυπώνεται και στην αγορά εργασίας, όπου η ανεργία υποχωρεί στο 8,6% το 2026, στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2008. Η κατανάλωση το 2024 έφτασε τα επίπεδα του 2010, όμως οι εξαγωγές είναι πλέον αυξημένες κατά 50% σε σχέση με τότε και αυτή η τάση συνεχίζεται. Την περίοδο 2026–2029, οι εξαγωγές εκτιμάται ότι θα αυξάνονται με μέσο ετήσιο ρυθμό 4,5%, ενώ ο ρυθμός αύξησης των εισαγωγών θα επιβραδυνθεί σημαντικά».
«Πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι»
Όπως είπε επίσης «πρόκειται για μια εξέλιξη που βελτιώνει το ισοζύγιο πληρωμών και αποτυπώνει τον σταδιακά πιο εξωστρεφή προσανατολισμό της ελληνικής παραγωγικής βάσης. Συνέπεια αυτής της πορείας είναι ότι η ελληνική οικονομία παράγει πλέον σημαντικά πλεονάσματα. Ένα ουσιαστικό μέρος αυτών των πλεονασμάτων, τα οποία προκύπτουν τόσο από την αναπτυξιακή δυναμική όσο και από την αποτελεσματική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, κατευθύνεται στην άμεση στήριξη της κοινωνίας. Η υγεία ενισχύεται αποφασιστικά, με υπερδιπλασιασμό των πόρων σε σχέση με το 2019. Η παιδεία, η άμυνα, η πολιτική προστασία και η κοινωνική ασφάλιση χρηματοδοτούνται σε επίπεδα που δεν είχαν υπάρξει στο πρόσφατο παρελθόν, ενώ το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων φτάνει σε ιστορικά υψηλά μεγέθη».
Επιπρόσθετα ο Κυρ. Πιερρακάκης τόνισε ότι «ο προϋπολογισμός συμβάλλει ουσιαστικά στην ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης της πλειονότητας των εργαζομένων, απέναντι στις πιέσεις που προκάλεσε η διεθνής, ευρωπαϊκή και ελληνική κρίση του κόστους ζωής. Και καλό είναι, για όσους διαφωνούν, να μιλάμε με στοιχεία. Γιατί όταν δεν μιλούσαμε με στοιχεία -ή όταν τα περιφρονούσαμε— τότε τα ίδια τα στοιχεία μας εκδικούνταν. Ο κατώτατος μισθός έχει αυξηθεί πάνω από 35% από το 2019 έως το 2025 και θα ξεπεράσει το 40% έως το 2026».
«Οι αριθμοί δείχνουν ότι κινούμαστε στη σωστή κατεύθυνση υποστήριξε ακόμη», αναγνωρίζοντας πάντως πως «πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι που πιέζονται» και γι’ αυτό «η προσπάθεια για ουσιαστική στήριξη του εισοδήματος δεν σταματά εδώ».
Επί όλων αυτών συμπλήρωσε ότι «με τον Προϋπολογισμό του 2026 επιχειρήσαμε να διαμορφώσουμε ένα συνεκτικό δίχτυ προστασίας για την οικογένεια, τον εργαζόμενο και τον συνταξιούχο, με τη μεγαλύτερη μείωση φορολογικών συντελεστών στη Μεταπολίτευση. Μια μείωση που θα γίνει άμεσα αισθητή από την πρώτη ημέρα του νέου έτους», συνδυαστικά με το γεγονός πως επιτυγχάνεται, σύμφωνα με όσα σημείωσε η «μεγαλύτερη και ταχύτερη αποκλιμάκωση χρέους σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από το 154,2% του ΑΕΠ το 2024, το δημόσιο χρέος υποχωρεί στο 145,9% το 2025, στο 138,2% το 2026, με προοπτική να βρεθεί κάτω από το όριο του 120% το 2029».
«Η απόφαση είναι να χτίσουμε και όχι να γκρεμίσουμε»
«Η επόμενη γενιά δεν θα εγκλωβιστεί ξανά σε φαύλους κύκλους που οδήγησαν στην κρίση του πρόσφατου παρελθόντος. Η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη της χώρας αναγνωρίζονται ήδη στην πράξη. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε συνθήκες και κίνητρα ώστε ο δρόμος προς τις συνεργασίες και τις οικονομίες κλίμακας να είναι ελκυστικός και βιώσιμος, χωρίς να ακυρώνεται η επιλογή της αυτονομίας και της ευελιξίας για τις μικρές και ατομικές επιχειρήσεις.
Με αυτόν τον σχεδιασμό, μπορεί να δρομολογηθεί ένας ουσιαστικός και δομικός παραγωγικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας μέσα στα επόμενα χρόνια, με αφετηρία το 2026. Διαμορφώνεται έτσι ένας ενάρετος κύκλος και μια ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στα υγιή δημόσια οικονομικά και στην αύξηση των επενδύσεων. Η ταχύτερη ενεργοποίηση αυτού του κύκλου μπορεί να επιταχύνει την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, με όρους που εξασφαλίζουν μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, σταθερότητα τιμών και πραγματικές αυξήσεις μισθών.
Ο προϋπολογισμός αυτός δεν γράφτηκε για να εντυπωσιάσει. Γράφτηκε για να αντέξει. Αποτυπώνει μια χώρα που δεν κυβερνάται πια από την ανάγκη, αλλά από την ευθύνη. Μια χώρα που δεν αναζητά εξωτερικά δεκανίκια για να προχωρήσει, αλλά χτίζει εσωτερικές δυνάμεις για να διαρκέσει. Ξέρουμε τι πετύχαμε. Ξέρουμε και τι μας λείπει. Ξέρουμε ότι έχουμε μπροστά μας ένα δύσκολο δημογραφικό. Ξέρουμε ότι η παραγωγικότητα δεν αυξάνεται με νόμους. Ξέρουμε ότι η πραγματική σύγκλιση απαιτεί χρόνο, εργασία και επιμονή. Αλλά ξέρουμε και κάτι ακόμα, ίσως για πρώτη φορά τόσο καθαρά: ότι η χώρα διαθέτει πλέον την εμπειρία, τη γνώση και τη σοβαρότητα να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις χωρίς αυταπάτες.
Η απόφαση είναι να χτίσουμε και όχι να γκρεμίσουμε. Να επενδύσουμε και όχι να υπονομεύσουμε. Να διορθώνουμε ό,τι δεν λειτουργεί χωρίς να ακυρώνουμε ό,τι χτίστηκε με κόπο. Αυτός ο προϋπολογισμός δεν υπόσχεται ότι όλα θα πάνε καλά. Καταγράφει όμως κάτι πιο δεσμευτικό: ότι η χώρα επέλεξε τη συνέχεια αντί για την υπονόμευση, τη διάρκεια αντί για τον κύκλο, τη σοβαρότητα αντί για την ευκολία. Και αν στο μέλλον αναζητηθεί πότε η Ελλάδα σταμάτησε να αντιμετωπίζει το κράτος ως μηχανισμό βραχυπρόθεσμων επιλογών και άρχισε να το αντιμετωπίζει ως μακρόπνοο συλλογικό εγχείρημα, η απάντηση δεν θα βρίσκεται σε μια εξαγγελία» κατέληξε σχετικά ο υπουργός Οικονομικών στην ομιλία του.
