Η Λιβύη κατέθεσε στον ΟΗΕ ρηματική διακοίνωση με την οποία ορίζει την υφαλοκρηπίδα των χωρικών της υδάτων βάσει του τουρκολυβικού μνημονίου και χωρίς να αναγνωρίζει κυριαρχικά δικαιώματα στην Κρήτη.
Στην ουσία πρόκειται για ένα «μέτωπο δι’ αντιπροσώπων» που άνοιξε η Τουρκία απέναντι στην Ελλάδα με στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Ενώ εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο της τουρκικής ηγεσίας, το οποίο συμπυκνώνεται στο δόγμα του Ταγίπ Ερντογάν «η Τουρκία είναι μεγαλύτερη από την Τουρκία».
Το σχέδιο εκτελείται και μετρά ήδη σημαντικές επιτυχίες. Στη Μέση Ανατολή η Αγκυρα ελέγχει τη Συρία. Στη Βόρεια Αφρική τη Λιβύη. Στα Βαλκάνια είναι καταγεγραμμένη η τουρκική διείσδυση.
Σε αυτές τις συνθήκες, η Αθήνα οφείλει να εξετάσει και ενδεχομένως να αναθεωρήσει την εξωτερική της πολιτική. Το διεθνές δίκαιο, το οποίο ούτως ή άλλως ποτέ δεν ήταν γραμμένο στις πλάκες του Μωυσή, εκτοπίζεται από το δίκαιο της ισχύος.
Η Ελλάδα διαθέτει ήπια ισχύ, την οποία μπορεί και πρέπει να εκμεταλλευτεί στις σχέσεις της με τους γείτονές της.
