Πέντε «ευαίσθητα» και προσωπικά άλμπουμ από ισάριθμους καλλιτέχνες – Hannah Cohen, Chris Varga, Lucy Dacus, girlpuppy και Perfume Genius – που με τους διαφορετικές τεχνικές που έχει ο καθένας από αυτούς, προσπαθούν να επικοινωνήσουν με λεπτότητα και ειλικρίνεια με τους ακροατές τους. Τα «Earthstar Mountain», «Breathe», «Forever Is a Feeling», «Sweetness», «Glory» των πέντε Αμερικανών δημιουργών – η σειρά είναι αντίστοιχη της παραπάνω – προσφέρονται για ενδοσκόπηση και επιστροφή στο όποιο παρελθόν του καθενός από μας.
Hannah Cohen | «Earthstar Mountain»
Με καταγωγή από το Σαν Φρανσίσκο, η τραγουδίστρια-τραγουδοποιός και μοντέλο Hannah Cohen προέρχεται από οικογένεια συγγραφέων και μουσικών. Ο παππούς της Bertie Rodgers ήταν ποιητής ενώ ο πατέρας της είναι ο ντράμερ της τζαζ Myron Cohen. Έχοντας βυθιστεί αρχικά στη μουσική σκηνή της Νέας Υόρκης ηχογράφησε το ντεμπούτο της άλμπουμ «Child Bride» το 2012. Ακολούθησαν άλλα δύο άλμπουμ, το πιο πρόσφατο ήταν το «Welcome Home» (2019) και από τότε μετακόμισε στα όρη Catskill, μια υποπεριοχή των Απαλαχίων βουνών που πήραν το όνομα αυτό από τους πρώτους Ολλανδούς άποικους. Από κει λοιπόν – από τα Απαλάχια – άντλησε την έμπνευσή της η Hannah Cohen για το «Earthstar Mountain» .
Το άλμπουμ αποτελεί ωδή στην περιέργεια. Αναρωτιέται τι σημαίνει να ζεις μια ζωή: πώς αποφασίζουμε ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουμε; Πώς μένουμε εκεί; Και τι γίνεται όταν το χαλί τραβιέται κάτω από τα πόδια μας; Δουλεύοντας ξανά με τον σύντροφό της και συνεργάτη της Sam Evian στο στούντιο ηχογράφησης Flying Cloud, φέρνει τα αρώματα των βουνών όπου διαμένει. Φλάουτα, έγχορδα, απαλά ποπ και σόουλ φωνητικά από την ίδια, λεπτές αφηγήσεις
Η Cohen προσπάθησε να περικλείσει την χαλαρή ατμόσφαιρα του περιβάλλοντός της μέσα από ένα κολλάζ από θολές αναμνήσεις και μακρινές ηχώ βυθισμένες κάτω από ένα πλήθος ηχητικών στρωμάτων και πλούσια ενορχήστρωση. Δεν είναι κακή η εργασία της, έχει την αίσθηση που προσφέρει το αεράκι μια καλοκαιρινή ημέρα, αλλά φεύγει τόσο γρήγορα όσο ήρθε.
+ : οι συνθέσεις που μεταφέρουν αρώματα βουνών
– : τα τραγούδια της ξεχνιούνται εύκολα
3,5 /5
Chris Varga | «Breathe»
O βιμπραφωνίστας και συνθέτης Chris Varga μετά από μερικά χρόνια στη σκηνή του Σικάγο τη δεκαετία του ’90, μετακόμισε στη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και αποφάσισε να ηχογραφήσει με φίλους μουσικούς, αυτή την εργασία του. Ο βασικός συνεργάτης του Varga στο «Breathe» είναι ο βραβευμένος με Grammy μπασίστας και συνθέτης Clark Sommers, κολλητός του από τις μέρες του κολεγίου στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ο Sommers έφερε τον κιθαρίστα Dave Miller και τον ντράμερ Neil Hemphill, και οι δύο εντυπωσίασαν τον βιμπραφωνίστα όχι μόνο με τη μουσική τους δεινότητα αλλά και με την ενσυναίσθηση και την ανθρώπινη ζεστασιά τους. Για να ολοκληρωθεί το σύνολο προστέθηκε και ο σαξοφωνίστας Geof Bradfield.
Το κουιντέτο, αποτυπώνει την λεπτή και ξεκάθαρη προσωπική «φωνή» του Varga ως συνθέτη, με μια εκπληκτική συλλογή από standards που δημιουργήθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια. Μεγάλο μέρος αυτής της μουσικής επηρεάστηκε από την ποπ μουσική της δεκαετίας του ’80, όσο και απρόσμενο και αν ακούγεται. Αυτές οι επιρροές μετατρέπονται στην οργανική μοντέρνα τζαζ αισθητική, του συνθέτη. Βαθιά συναρπαστική, προσωπική μουσική δήλωση.
+ : η τζαζ αισθητική του συνθέτη
– : χρειάζεται περισσότερη προσήλωση
4/5
Lucy Dacus | «Forever Is a Feeling»
Το «Forever Is a Feeling» είναι η συνέχεια του άλμπουμ, «Home Video» (2021) της Lucy Dacus 2021 και του ντεμπούτου («The Record», 2023) του συγκρότημα Boygenius που κέρδισε το 2024, τρία βραβεία Grammy (στις Boygenius, συμμετέχουν επίσης οι Julien Baker, Phoebe Bridgers)
Μετά το πολύ προσωπικό «Home Video» όπου η Lucy Dacus κατάγραψε τις εμπειρίες της κατά την ενηλικίωση με τρόπο συγκινητικό, στη νέα της εργασία, εξετάζει τις περίπλοκες σχέσεις μέσα από τον φακό του ενήλικα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι τα τραγούδια της είναι λιγότερο προσωπικά, ευάλωτα ή συγκινητικά. Το άλμπουμ στο σύνολό του είναι τρυφερό και στοργικό και η δημιουργός του φαίνεται να αποδέχεται την πολυπλοκότητα και την παραξενιά. Δεκατρία κομμάτια που ο κάθε ακροατής, θα βρει αυτό ή αυτά που του ταιριάζουν. Το «Forever Is a Feeling» κλείνει με το «Lost Time», τραγούδι του οποίου η αραιή όσο και εγκώδης δομή του τονίζει τη λύπη της που δεν είπε αυτές τις τρεις μικρές λέξεις – «i love you» – νωρίτερα. Ενδιαφέρον το ντουέτο με τον Hozier («Bullseye»)
+ : η ειλικρινής όσο και δραματοποιημένη δραματικά μουσική της
5/5
Perfume Genius | «Glory»
Ο Michael Alden Hadreas, Αμερικανός τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μουσικός διερευνά θέματα όπως η σεξουαλικότητα, η προσωπική του πάλη με τη νόσο του Crohn, η ενδοοικογενειακή κακοποίηση και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι άνδρες στη σύγχρονη κοινωνία.
Η απομόνωση κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων περιορισμών της πανδημίας COVID-19 ενέπνευσε τον Hadreas να γράψει αυτά τα τραγούδια, αλλά όταν τα ηχογράφησε, προσέγγισε συνεργάτες που είχαν δοκιμαστεί στο χρόνο όπως οι Blake Mills, Alan Wyffels και η «ζωντανή» μπάντα του, Aldous Harding, για να μπορέσει να καταθέσει το όραμά του.
Με το Glory, ο Hadreas ανακαλύπτει μια σπάνια ισορροπία μεταξύ της προσιτής σύνθεσης τραγουδιών και της μουσικής του φιλοδοξίας που αναζωογονεί τη μουσική του. Άλμπουμ που δεν φοβάται να είναι ήσυχο και ευάλωτο, ωστόσο παραμένει σταθερά σαγηνευτικό, και μέσα στον διακριτικό του περιορισμό είναι δίσκος τόσο πλούσιος όσο και λυρικά τολμηρός. Το έβδομο στούντιο άλμπουμ του Mike Hadreas φέρνει κοντά μας τον κομψό και «ευρύχωρο» indie rock ήχο του.
+ : ο λυρισμός και η προσήλωσή του
5/5
girlpuppy | «Sweetness»
Η Rebecca Alexis Harvey, γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Girlpuppy, μας έρχεται από την Ατλάντα της Τζόρτζια με το δεύτερό της midtempo indie rock άλμπουμ. Για αυτή την πιο σκοτεινή και πιο βαριά πλευρά της, προσέθεσε στην μουσική της shoegaze, grungi alt-rock και indie pop/rock του 2000, συνεργάστηκε με τον Tommy Davidson των Beach Fossils , τον Dave Hartley των War on Drugs και τον Δημήτρη Γιαννόπουλο των Horse Jumper of Love. Το Sweetness (είναι παρατσούκλι της) ξεκινά με ένα σύντομο οργανικό πρελούδιο, με φωνητικά, συνεχίζει με το «I Just Do!», ένα σχετικά κομψό, μελωδικό παράδειγμα indie των αρχών της δεκαετίας του 2020 που γίνεται θορυβώδες κατά τη διάρκεια του ρεφρέν. Τα πράγματα πέφτουν λίγο στα επόμενα δύο κομμάτια και ανεβαίνουν και πάλι στο «Windows». Δεν λείπουν οι προσωπικές αναφορές, στο «Since April» μιλά για την προηγούμενη σχέση της, στο «Beaches» τη βρίσκει να αρχίζει να συγχωρεί. Ενδιαφέρον άλμπουμ χαμηλών τόνων και υφής αλλά μέχρι εκεί.
+ : η διύλιση της indie pop/rock του 2000
– : απουσιάζει ο ξεκάθαρος προσανατολισμός
3,5/5
