Marina and the Diamonds: Η απρόθυμη ποπ σταρ

Η Μαρίνα-Λαμπρινή Διαμαντή προφέρει το «γεια» σαν να απαντάει καταφατικά στα γερμανικά. Η ελληνίδα, κατά το ήμισυ, τραγουδίστρια (και τραγουδοποιός) έχει ζήσει για κάποια χρόνια στη χώρα μας με τον συμπατριώτη μας πατέρα της και έχει γίνει παγκοσμίως γνωστή με το καλλιτεχνικό όνομα Marina and the Diamonds, όμως τη γλώσσα μας δεν την έχει μάθει πολύ καλά και φυσικά θα της το συγχωρήσουμε, γιατί είναι cool, γλυκύτατη και ενθουσιώδης. Θα μπορούσε κάποιος να την αποκαλέσει αστέρι της ποπ, όμως οι συνθέσεις της ξεφεύγουν συχνά από τα στενά όρια των συνηθισμένων συνταγών επιτυχίας της μουσικής βιομηχανίας. Το ίδιο συμβαίνει και με τους στίχους της, στους οποίους δεν ασχολείται αποκλειστικά με τον έρωτα και την πληγωμένη της καρδιά, αλλά θίγει ζητήματα κοινωνικά ή εξερευνά θέματα ταυτότητας. Γεννημένη στην Ουαλία το 1985, έκανε το δισκογραφικό ντεμπούτο της το 2010, με το άλμπουμ «The Family Jewels». Δύο χρόνια μετά, κινήθηκε σε πιο mainstream μονοπάτια, με το «Electra Heart» (το κλιπ για το τραγούδι «Primadonna» πλησιάζει τα 50.000.000 views στο YouTube), ενώ την περασμένη άνοιξη κυκλοφόρησε το καλοφτιαγμένο «Froot», που εδραίωσε τη φήμη της και στην Αμερική. Στις 5 Μαρτίου θα δώσει την πρώτη συναυλία της στην Αθήνα, στο Piraeus 117 Academy (Πειραιώς 117) και δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά της.

Πηγή: Charlotte Rutherford

Ακούγεσαι σαν να πετάς στα σύννεφα και μόνο στη σκέψη της εμφάνισής σου εδώ…

«Είμαι κατενθουσιασμένη. Και λίγο αγχωμένη, γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα τραγουδήσω στην Ελλάδα και περιμένω να είναι φανταστικά, το ελπίζω δηλαδή. Θα είναι επίσης ο τελευταίος σταθμός αυτής της περιοδείας, οπότε θα ήθελα να κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι».

Εχεις γνωρίσει εμπορική επιτυχία, η μουσική σου είναι ποπ, όμως διστάζεις να χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου ποπ σταρ. Γιατί; «Για εμένα δεν είναι πρόβλημα η λέξη “ποπ”, αλλά η λέξη “σταρ”, επειδή συνδέεται άμεσα με αυτό που αποκαλούμε σελέμπριτι και η δική μου καθημερινότητα δεν έχει καμία σχέση με ό,τι φανταζόμαστε για τους διάσημους ανθρώπους. Θα προτιμούσα τον όρο “ποπ καλλιτέχνης”, γιατί περιγράφει αυτό που πραγματικά ήθελα πάντα να είμαι. Αγαπούσα την ποπ μουσική επειδή την έβλεπα ως ένα μέσο το οποίο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να μεταδώσω περίεργες, ανορθόδοξες ιδέες σε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Είμαι πολύ ικανοποιημένη με αυτόν τον χαρακτηρισμό, δεν νιώθω ποπ σταρ, δεν ταιριάζει με αυτό που είμαι».

Υπάρχουν στο τελευταίο σου άλμπουμ τραγούδια, όπως το «Savages», που φανερώνουν έναν σκεπτικισμό απέναντι στο ανθρώπινο είδος. Δεν νιώθεις καμιά αισιοδοξία για το μέλλον μας; «Δεν θα έλεγα πως είμαι απαισιόδοξη, νομίζω ότι βλέπω τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Tο τραγούδι αυτό δεν ψάχνει να βρει μια λύση, ούτε όμως εκφράζει απελπισία, αναφέρεται απλώς σε ένα γνωστό πρόβλημα: όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι ζωώδες μέσα τους και θα μπορούσαν ενδεχομένως να γίνουν μοχθηροί. Απολαμβάνω να εξερευνώ ιδέες αυτού του είδους, που υποστηρίζουν ότι όλοι έχουμε μια καλή και μια κακή πλευρά και ίσως να μην μπορούμε να ελέγξουμε καμία από τις δύο. Δεν με ενδιαφέρει να καταδικάσω, να πω, για παράδειγμα, ότι ο βιασμός είναι κακό πράγμα, το γνωρίζουμε αυτό, αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε γιατί εξακολουθεί να συμβαίνει τόσες χιλιάδες χρόνια. Θεωρούμαστε πολιτισμένοι, όμως κάποιοι κυβερνούνται από πρωτόγονα ένστικτα και ίσως θα έπρεπε να αποδεχτούμε το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια έντονη ροπή προς το καλό, αλλά και άλλοι που ρέπουν προς το κακό. Παρακολουθείς για πέντε λεπτά ειδήσεις και το καταλαβαίνεις αυτό. Είμαστε πολύπλοκα όντα».

Είσαι αρκετά δραστήρια στα social media, κάτω από τις φωτογραφίες σου στο Ιnstagram γράφονται συχνά ύμνοι για τους καλογυμνασμένους κοιλιακούς σου. Σε έχουν φέρει αυτά τα κανάλια επικοινωνίας πιο κοντά με ανθρώπους που δεν θα περίμενες ποτέ να είναι θαυμαστές σου; «Η Σίντι Λόπερ έγραψε κάτι για μένα στη σελίδα της στο Facebook, πριν από περίπου ενάμιση μήνα, και την αγαπώ και τη θαυμάζω πολύ, οπότε ήταν πολύ σημαντική αυτή η κίνηση. Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς με ανέφερε επίσης σε ένα tweet της, δεν είναι τρελό αυτό; Την είχα γνωρίσει μετά το σόου της στο Λας Βέγκας, πολύ φευγαλέα όμως. Δεν ξέρω, φυσικά, αν έγραψε το σχόλιο η ίδια ή κάποιος από την ομάδα που διαχειρίζεται την εικόνα της, όμως δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι ήταν περίεργο –με την καλή έννοια».

Από την ελληνική μουσική έχεις επηρεαστεί καθόλου –έστω υποσυνείδητα; «O πατέρας μου άκουγε πολύ Αλεξίου και Αρβανιτάκη και έναν άλλον τύπο, που λέγεται Σωκράτης Μάλαμας, οπότε τους άκουγα κι εγώ μεγαλώνοντας, συνεχώς. Και η αλήθεια είναι ότι συγκριτικά με ένα μεγάλο μέρος της βρετανικής μουσικής παραγωγής τα δικά μου τραγούδια είναι πιο πλούσια από άποψη μελωδικότητας, άρα νομίζω ότι αυτό προέρχεται από την ελληνική πλευρά μου. Επίσης, έχω την εντύπωση ότι τα τραγούδια στην Ελλάδα ανέκαθεν διηγούνταν ιστορίες και ταυτίζομαι και με αυτή την προσέγγιση. Και ελπίζω να έχω επηρεαστεί από αυτό το χαρακτηριστικό της ελληνικής κουλτούρας».

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης με τον οποίο θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς; «Θα πρέπει να ψάξω στο Spotify για να δω ποιον ακούω πολύ τον τελευταίο καιρό… Λοιπόν, θαυμάζω πολύ τον Τζον Γκραντ, είναι απίστευτος. Θα ήθελα τόσο να δουλέψω μαζί του. Του έχω στείλει μήνυμα στο Τwitter, ελπίζω να τα καταφέρω».

Τα τελευταία χρόνια, που η Ελλάδα βρίσκεται συχνά στα πρωτοσέλιδα των βρετανικών εφημερίδων, έχεις κληθεί να σχολιάσεις την επικαιρότητα λόγω καταγωγής; «Η αλήθεια είναι πως με ρωτάνε και με ενοχλεί, διότι καταλαβαίνω ότι περιμένουν από μένα να κρατήσω μια απολογητική στάση. Είμαι προστατευτική απέναντι στην ελληνική κληρονομιά μου και δεν μου αρέσει που καθρεφτίζεται αυτή η ιστορία στους Ελληνες ως λαό. Πρόκειται προφανώς για ένα σύνθετο ζήτημα. Μου είναι δύσκολο να μιλάω με οικονομικούς όρους για την Ελλάδα και το μέλλον της και φυσικά δεν μπορώ καν να διανοηθώ πώς είναι να ζει κανείς τα τελευταία χρόνια εκεί. Αυτό που ελπίζω είναι να αρχίσουν όλα να βελτιώνονται από τώρα και στο εξής. Νομίζω πως αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι Ελληνες είναι να πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο του αφηγήματος αυτής της περιόδου. Στην Ελλάδα συμβαίνουν τόσα σημαντικά πράγματα που δεν σχετίζονται άμεσα με την πολιτική (σ.σ.: τη λέει στα ελληνικά αυτή τη λέξη) και θα τους άξιζε να προβληθούν. Θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν μπορούσα να συμβάλω σε αυτό, να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ, για παράδειγμα. Είμαι πολύ περήφανη που είμαι Ελληνίδα και δεν χάνω την ευκαιρία να το δηλώσω».

Το επόμενο επαγγελματικό σου βήμα ξέρεις ποιο θα είναι; «Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν έχω ιδέα ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μου. Χρειάζομαι ένα διάλειμμα, να ζήσω για λίγο φυσιολογικά, να μην είμαι διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι. Λίγα πράγματα έχω έτοιμα, μουσικά μιλώντας, και δεν ξέρω τι θα τα κάνω».