Η συζήτηση του βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μιχελογιαννάκη με «αγανακτισμένους» κρητικούς αγρότες την περασμένη Τετάρτη είναι ενδεικτική της κοινής λογικής που επικρατεί στην κοινωνία και μας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο. «Στο Ασήμι ήκανες με το αμάξι βόλτες πάνω-κάτω και μας ήλεγες ολωνών να μην πλερώσουμε ΕΝΦΙΑ γιατί θα τον εκόψετε» διαμαρτυρόταν ο αγρότης στον βουλευτή, ο οποίος παραδέχθηκε ότι το έλεγε, αλλά «τον Γενάρη, όχι τον Σεπτέμβρη»!
Με άλλα λόγια, ο υπερήφανος Κρητικός, που «φοράει παντελόνια», που είναι λεβέντης, μάγκας, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, «πιάστηκε κότσος»: τον κορόιδεψαν ο κ. Μιχελογιαννάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ και του πήραν την ψήφο. Αυτός δεν ήξερε τίποτα. Είναι αθώος του… αίματος.
Βεβαίως το θέμα δεν είναι ο συγκεκριμένος αγρότης. Σαν και αυτόν οι «εξαπατημένοι» από τις υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα και οι «αγανακτισμένοι» είναι εκατοντάδες χιλιάδες: από ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας στα βόρεια προάστια και μεγαλοεπιχειρηματίες με θαλασσοδάνεια ως μεροκαματιάρηδες και ανέργους που βρίσκονται σε πραγματική ανάγκη.
Είναι όσοι πίστεψαν ότι ο κ. Τσίπρας θα «παίζει τη λύρα και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη», πως «δεν υπάρχει μία στο εκατομμύριο η Μέρκελ να μην αποδεχθεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», πως «δεν θα κοπούν οι συντάξεις», πως «θα κουρευτούν τα δάνεια», πως «κανένα σπίτι δεν θα πάει σε χέρια τραπεζίτη», πως «θα καταργηθούν τα διόδια, ο ΕΝΦΙΑ» κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Κανείς δεν αναρωτήθηκε πώς θα γίνουν όλα αυτά. Είναι όλοι τόσο εύπιστοι και αφελείς ή αρκέστηκαν στις υποσχέσεις και στα λόγια για να έχουν τώρα άλλοθι και να το παίζουν «θύματα»; Διότι δεν χρειάζεται να έχει κανείς δίπλωμα στα οικονομικά για να καταλάβει ότι δεν μπορεί να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, ο οποίος αποφέρει στο Δημόσιο έσοδα πάνω από 2,5 δισ. ευρώ κάθε χρόνο, και να μην αντικατασταθεί από κάποιον άλλον φόρο για να «κλείσει» ο προϋπολογισμός. Πως όσο οι ασφαλιστικές εισφορές μειώνονται εξαιτίας της κρίσης το Ασφαλιστικό δεν «βγαίνει» χωρίς να κοπούν οι συντάξεις. Πως δεν μπορούν να «κουρευτούν» τα δάνεια και ταυτόχρονα να παραμείνουν ασφαλείς οι τράπεζες και οι καταθέσεις κ.τ.λ., κ.τ.λ. Ολα αυτά δεν κολλάνε μεταξύ τους. Εκτός και αν βρούμε τίποτα κορόιδα που στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης μας δώσουν δανεικά και αγύριστα. Αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, μας πήρανε χαμπάρι.
Σε άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες, με ανεπτυγμένη την αίσθηση της κοινής λογικής, κάποιον που θα έλεγε όσα υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας θα τον αντιμετώπιζαν ως γραφικό. Εμείς όμως ακόμη και αυτούς που ως πριν από λίγο καιρό τους θεωρούσαμε γραφικούς, όπως π.χ. τον Βασίλη Λεβέντη, σήμερα τους εμφανίζουμε ως εφεδρεία για το μέλλον! Αντίθετα, όποιος είναι ρεαλιστής και αναδεικνύει τις δυσκολίες δεν βρίσκει θέση στο πολιτικό σύστημα.
Βεβαίως δεν είναι εύκολο να αλλάξουμε. Οταν, π.χ., οι αγρότες έχουν εκπαιδευτεί γενιές ολόκληρες σε λογικές σαν και αυτές που αποτυπώνονται στο περίφημο «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» του αγροτοσυνδικαλιστή Θανάση Κοκκινούλη, πρώην προέδρου της χρεοκοπημένης Ενωσης Συνεταιρισμών Λάρισας, είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από την κοινή λογική μας και να βγούμε από το αδιέξοδο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
