Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν αληθινά την βαθιά λύπη και αποστροφή μου για τις σφαγές που διαπράττονται από ομάδες τρομοκρατών, όπως το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIL).
Μοιράζομαι τον βαθύ φόβο μου με τους ενάμιση δισεκατομμύριο μουσουλμάνους σε όλο τον κόσμο, με αφορμή την διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών που καλύπτονται με τον μανδύα της θρησκείας από κάποιες διεστραμμένες ιδεολογίες. Εμείς οι μουσουλμάνοι έχουμε ειδική ευθύνη, όχι μόνο να ενώσουμε τα χέρια μας με τους συνανθρώπους μας και να σώσουμε τον κόσμο από τη μάστιγα της τρομοκρατίας και του βίαιου εξτρεμισμού, αλλά και να βοηθήσουμε στην αποκατάσταση της αμαυρωμένης εικόνας της πίστης μας.
Είναι εύκολο να ενστερνίζεσαι μια συγκεκριμένη ταυτότητα αυθαίρετα, χρησιμοποιώντας για τον σκοπό αυτό λέξεις και σύμβολα. Η αλήθεια, ωστόσο, που κρύβεται πίσω από αυτές τις ταυτότητες μπορεί να αξιολογηθεί μόνο αν συγκρίνουμε τις πράξεις μας με τις βασικές αξίες όσων διακηρύσσουμε ότι πρεσβεύουμε. Η αληθινή δοκιμασία της πίστης δεν είναι μόνο ένα σλόγκαν ή το να ντύνεσαι με συγκεκριμένο τρόπο: είναι να ζεις μέχρι το τέλος τις αρχές και τις αξίες που είναι κοινές σε όλες τις κύριες θρησκείες στον κόσμο, όπως το να υπεραμύνεσαι του δικαιώματος στη ζωή και να σέβεσαι την αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων.
Πρέπει να αποδοκιμάζουμε κατηγορηματικά την ιδεολογία που προπαγανδίζουν οι τρομοκράτες, αντί να απαντάμε με σιωπή στο όνομα του πλουραλισμού. Είναι σαφές ότι η ανθρωπότητα κάνει ένα βήμα πίσω κάθε φορά που διαπράττεται μια τρομοκρατική πράξη. Οι Γάλλοι που έχασαν τη ζωή τους στο Παρίσι, οι σιίτες μουσουλμάνοι από το Λίβανο που έχασαν τη ζωή τους στη Βηρυτό μια μέρα νωρίτερα και το πλήθος σιιτών μουσουλμάνων που έχασαν τη ζωή τους στο Ιράκ, στα χέρια των ίδιων των τρομοκρατών, είναι πρώτα απ’ όλα ανθρώπινα όντα. Ο πολιτισμός μας δεν θα προοδεύσει αν δεν γιατρέψουμε τους ανθρώπους που υποφέρουν, ανεξάρτητα από την θρησκευτική ή εθνική τους ταυτότητα. Πρέπει να ταυτιστούμε συναισθηματικά και να απαντήσουμε με αποφασιστικότητα σε αυτή την κατάσταση.
Οι μουσουλμάνοι πρέπει, επίσης, να απορρίπτουν και να αποφεύγουν θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες μέχρι στιγμής μάς έχουν βοηθήσει μόνο στο να αποτύχουμε να αντιμετωπίσουμε τα κοινωνικά μας προβλήματα. Αντιθέτως, πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα αληθινά ερωτήματα: γιατί οι κοινωνίες μας ευνοούν το πλαίσιο συγκρότησης ομάδων με απολυταρχικό υπόβαθρο σκέψης;
Η πρόσφατη τραγωδία στο Παρίσι αποτελεί μια ακόμα υπενθύμιση ώστε να απορρίπτουμε και να καταδικάζουμε βαρβαρικές πράξεις που έχουν διαπραχθεί στο όνομα της θρησκείας. Ωστόσο, σ’ αυτό το σημείο, η απόρριψη και η καταδίκη δεν είναι αρκετές _ η στρατολόγηση των τρομοκρατών μέσω των μουσουλμανικών κοινοτήτων πρέπει να καταπολεμηθεί από μια αποτελεσματική συνεργασία των αρχών, των θρησκευτικών αρχηγών και όσων συμμετέχουν στα κοινά.
Αντιμετώπιση με δημοκρατικά μέσα
Πρέπει να δουλέψουμε σε επίπεδο κοινότητας ώστε να αποκτήσουμε την δυνατότητα να εντοπίζουμε τους νέους ανθρώπους που αναζητούν καταστροφικά μονοπάτια και να τους αποτρέψουμε. Οι νέοι σήμερα θα έπρεπε να διδάσκονται τρόπους έκφρασης και σκέψης που θα τους οδηγούν αβίαστα στην απόρριψη και καταδίκη κάθε τρομοκρατικής σκέψης. Ενσωματώνοντας από πολύ νωρίς δημοκρατικές αξίες μέσα στο σχολικό πρόγραμμα, είναι εφικτό _ και, ταυτόχρονα, ζήτημα ζωτικής σημασίας _ να ενσταλάξουμε τον δημοκρατικό πολιτισμό στο μυαλό των νέων ανθρώπων.
Συνέπεια όλων αυτών των τραγωδιών είναι οι έντονες αντιδράσεις. Η δημιουργία αντι-μουσουλμανικού και αντι-θρησκευτικού αισθήματος και μετώπου, όπως και η ως ένα βαθμό «ειδική» μεταχείριση των μουσουλμάνων πολιτών από τις κυβερνήσεις, οδηγεί σε κάτι ανώφελο και αντιπαραγωγικό. Οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της Ευρώπης θέλουν να ζήσουν με ειρήνη και ηρεμία.
Παρά το αρνητικό κλίμα, θα πρέπει οι κοινότητες μουσουλμάνων και οι εθνικές κυβερνήσεις να λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία: αφενός οι κοινότητες να βοηθούν τις κυβερνήσεις στην επεξεργασία επιμέρους πολιτικών και, αφετέρου, οι κυβερνήσεις να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την ένταξη των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην ευρύτερη κοινωνία.
Είναι επίσης σημαντικό για εμάς τους μουσουλμάνους να περιθωριοποιήσουμε την ανάγνωση των θρησκευτικών μας πηγών απλά και μόνο για να εξυπηρετήσουν διεστραμμένες ιδεολογίες.
Ως συνέπεια των πρόσφατων γεγονότων γίνομαι μάρτυρας, με λύπη, μιας επαναφοράς της σύγκρουσης των πολιτισμών. Είναι απολύτως σαφές ότι όλη αυτή η κατάσταση στην οποία γινόμαστε μάρτυρες, δεν είναι μια σύγκρουση των πολιτισμών, αλλά μάχη της ανθρωπότητας με τη βαρβαρότητα στη βάση του κοινού μας πολιτισμού.
Η ευθύνη μας ως μουσουλμάνοι πολίτες είναι να γίνουμε μέρος της λύσης και όχι των διαμαρτυριών. Αν θέλουμε να υπερασπιστούμε την ζωή και τις πολιτικές ελευθερίες των μουσουλμάνων σε έναν κόσμο όπου όλοι θα ζουν με ειρήνη και ηρεμία, ανεξαρτήτως πίστης, πρέπει να δράσουμε τώρα για να αντιμετωπίσουμε το βίαιο εξτρεμιστικό πρόβλημα σε όλες του τις διαστάσεις και εκφάνσεις: πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και θρησκευτικές. Θέτοντας ηθικά παραδείγματα στις ζωές μας, δυσφημώντας και περιθωριοποιώντας τις εξτρεμιστικές ερμηνείες των θρησκευτικών πηγών, παραμένοντας σε εγρήγορση απέναντι στην επιρροή στους νέους και ενσωματώνοντας δημοκρατικές αξίες νωρίς στην εκπαίδευση μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την βία και την τρομοκρατία.
Ο Φετουλάχ Γκιουλέν είναι ιδρυτής και πνευματικός ηγέτης του φιλελεύθερου ισλαμικού κινήματος Hizmet. Το άρθρο του πρόσφατα δημοσιεύτηκε στην γαλλική εφημερίδα Le Monde.
