Την “πλήρη ικανοποίηση” του εξέφρασε την Τρίτη (17/11) ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν για “το χρονοδιάγραμμα μιας συμφωνίας που διαμορφώθηκε” για τη Συρία και η οποία “πρέπει να οδηγήσει στη λύση του προβλήματος της Συρίας και στην ειρήνευση” της περιοχής της. Ο ΓΓ αναφερόταν στην κατ’ αρχην συμφωνία για την “διέξοδο” που χαράχτηκε για την ειρήνευση της Μέσης Ανατολής την οποία “σκιαγράφησαν” στην Βιέννη το δεύτερο δεκαήμερο του Νοεμβρίου οι υπουργοί Εξωτερικών 19 κρατών (της περιοχής, τα πέντε μονιμά μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, της Γερμανίας και της Τουρκίας). Περισσότερο συγκρατημένη ένα 24ωρο νωρίτερα στις Βρυξέλλες η αρμόδια για τις εξωτερικές σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης Φεντερίκα Μογκερίνι, η οποία είχε λάβει μέρος στις συνομιλίες της Βιέννης, αναγνώρισε ότι υπάρχει “έντονη διάθεση” των εκπροσώπων των χωρών της Μέσης Ανατολής και, φυσικά, της ΕΕ, “να γίνουν βήματα προς την ειρήνευση” της περιοχής και “φαίνεται ότι ανοίγει ένας δρόμος” προς αυτή την κατεύθυνση.
Συνοψίζοντας τα αποτελέσματα των συνομιλιών της Βιέννης ο διπλωματικός συντάκτης του BBC “προσγείωσε στην πραγματικότητα”, όπως έγραψε, τα αποτελέσματα της συνάντησης τονίζοντας ότι “παραμένουν τα προβλήματα αλλά (…) για πρώτη φορά φάνηκε ότι στο τέρμα του τούνελ υπάρχει πραγματικά φως”.
Είμαι πιο αισιόδοξος, χωρίς να παραγνωρίζω ότι πραγματικά τα προβλήματα παραμένουν. Αλλά είναι γεγονός ότι αυτά τα προβλήματα άρχισαν “να ωριμάζουν”. Επίσης, η πρόσφατη εγκληματική δραστηριότητα των τρομοκρατών στο Παρίσι και οι επιθέσεις των τζιχαντιστων και των παραφυάδων τους στην Άγκυρα, στη Βηρυτό, στο ρωσικό αεροπλάνο στην Αίγυπτο αλλάζουν κατ’ αναγκην το τοπιο–φέρνουν σε δύσκολη θέση εκείνους τους Άραβες μονάρχες που δεν έχουν τους τρομοκράτες ως πρώτη προτεραιότητα και, παράλληλα, οδηγούν την Γαλλία, ως ένα βαθμό την Τουρκία και άλλες χώρες προς το μέρος εκείνων που στέλνουν στο βάθος προβλήματα όπως π.χ. αυτά γα το μέλλον του Σύρου προεδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ.
Tι έγινε όμως στη Βιέννη;
Οι υπουργοί και οι διπλωμάτες των 19 “ενδιαφερομένων χωρών” (sic) συμφώνησαν να γίνουν εκλογές στη Συρία σε ενάμιση χρόνο, αφού σχηματιστεί μια “έντιμη, μη φατριαστική μεταβατική κυβέρνηση μέσα σε έξη μήνες στη διάρκεια των οποίων εκπρόσωποι όλων των συριακών πολιτικών ομάδων και του πρόεδρου Ασαντ θα ετοιμάσουν ένα νέο σύνταγμα και θα προχωρήσουν σε τίμιες εκλογές υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ.
Υπάρχουν δυο σοβαρά αγκάθια. Το ένα άφορα για το αν θα ψηφίσουν στις εκλογές και οι Συροι που βρίσκονται στο εξωτερικο–πρόσφυγες και οικονομικοί μετανάστες. Η παράταξη Ασαντ, για λόγους ευνόητους, δεν το δέχεται, πιστεύεται όμως ότι θα αναγκαστεί να υποχωρήσει με ένα έστω τυπικό αντάλλαγμα. Το δεύτερο αγκάθι είναι πολύ πιο σοβαρό καθότι εμπλέκει και τη Ρωσία–άφορα τον πρόεδρο Μπασαρ αλ-Ασαντ και το μέλλον του. Όλοι σχεδόν οι Άραβες εμίρηδες κ.α. όπως και οι ΗΠΑ, η Βρετανία και μέχρι στιγμής και η Γαλλία θέλουν να απομακρυνθεί προτού σχηματιστεί η κυβέρνηση–στην οποία δεν αποκλείουν την παρουσία εκπρόσωπου του–και να αφήσει την μεταβατική κυβέρνηση στο έργο της. Το Ιράν και η Ρωσία εξακολουθούν να τον υποστηρίζουν αλλά ως ποιο σημείο; Μια δήλωση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ έχει ενδιαφέρον. “Η λύση που αναζητούμε δεν είναι για το τι θα γίνει με τον Ασαντ. Είναι για τους τρομοκράτες”. Και ο Αμερικανός ομόλογος του Τζον Κέρι επίσης αινιγματικός και, οπωσδήποτε, όχι απολυτός όπως ως πρόσφατα, δήλωσε στη Βιέννη: “Μολονότι ακόμη διαφωνούμε στο ζήτημα του τι θα γίνει με τον Μπασαρ αλ-Ασαντ συμφωνούμε σε κατι–έφθασε η ώρα να σταματήσει η αιμορραγία στη Συρία, έφθασε η ώρα να διώξουμε τους τρομοκράτες από κάθε σπιθαμή γης”.
