Οι επιθέσεις της Παρασκευής στο Παρίσι σηματοδοτούν μια νέα και τρομακτική καμπή στη σταθερή επέκταση των χτυπημάτων του Ισλαμικού Κράτους.
Εδώ και δύο χρόνια, οι τζιχαντιστές επικεντρώνονταν στην κατάληψη και την διατήρηση εδαφών στη Μέση Ανατολή. Για τους ηγέτες τους στην Ράκα και την Μοσούλη, αυτό εξακολουθεί να είναι η προτεραιότητα. Αλλά οι μαχητές γνωρίζουν καλά την διεθνή απήχηση που έχουν σε βίαιους τζιχαντιστές στην Ευρώπη και αλλού. Καθώς υποφέρουν καθημερινές αεροπορικές επιθέσεις, και χάνουν τον έναν ηγέτη τους μετά τον άλλον, επιχειρούν να κατευθύνουν ή να εμπνεύσουν επιθέσεις από μακριά.
Τον Ιούνιο, ανέλαβαν την ευθύνη για ένοπλη επίθεση σε ένα παραλιακό θέρετρο της Τυνησίας, που σκότωσε 38 τουρίστες. Τον Οκτώβριο, η Τουρκία κατηγόρησε το ISIS για την επίθεση αυτοκτονίας που σκότωσε 102 ανθρώπους στην Αγκυρα. Αργότερα τον ίδιο μήνα, παρακλάδι του Ισλαμικού Κράτους στο Σινά φέρεται ότι έριξε ένα ρωσικό αεροπλάνο, σκοτώνοντας και τους 224 επιβαίνοντες.
Στις 12 Νοεμβρίου, το ISIS ανέλαβε την ευθύνη για την βομβιστική επίθεση στο προπύργιο της Χεζμπολάχ στη νότια Βηρυτό, η οποία άφησε πίσω της 44 νεκρούς. Και τότε ήρθε το Παρίσι, με τουλάχιστον 120 νεκρούς και πάνω από 300 τραυματίες.
Αυτές δεν είναι μεμονωμένες επιθέσεις από μοναχικούς λύκους. Αν και δεν είναι κατ’ ανάγκην δύσκολα στην εκτέλεση, αυτά τα χτυπήματα εξακολουθούν να χρειάζονται σχεδιασμό, προετοιμασία, κατάρτιση, προμήθεια όπλων και εκρηκτικών, αναγνώριση του στόχου και προσεκτική στρατολόγηση των λεγόμενων «μαρτύρων» – φανατικών νεαρών, που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν την ζωή τους με αυτόν τον τρόπο.
Τέτοια χτυπήματα θυμίζουν το modus operandi της Αλ Κάιντα στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Πρόκειται για επιθέσεις μεγάλης δημοσιότητας, με δεκάδες νεκρούς και πρωτοσέλιδα σε όλο τον κόσμο.
Υπάρχει, επίσης, ένας άλλος παράγοντας εδώ. Τα σύνορα, μήκους 1.600 χλμ, μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, έθεταν μικρά εμπόδια για χιλιάδες επίδοξους τζιχαντιστές που έρχονταν από την Ευρώπη για να πληθύνουν τις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους. Ενώ τα σύνορα εξακολουθούν να είναι πορώδη σε κάποια μέρη, μεγάλο μέρος τους από την συριακή πλευρά το ελέγχουν τώρα Κούρδοι μαχητές του YPG, που πολεμάνε τους ισλαμιστές.
Ετσι, το «παράθυρο» μέσω του οποίου μπορούν να διασχίσουν τα σύνορα οι νέοι μαχητές του ISIS έχει μειωθεί σημαντικά. Το Ιράκ δεν είναι μια ρεαλιστική οδός διέλευσης για τους Ευρωπαίους τζιχαντιστές προς την Συρία, τα σύνορα της Ιορδανίας είναι κλειστά και στον Λίβανο υπάρχει υψηλός κίνδυνος να συλληφθούν από τις δυνάμεις ασφαλείας.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι στρατολογητές του ISIS ενθαρρύνουν τώρα τους οπαδούς τους να παραμείνουν στις χώρες τους και να σχεδιάσουν επιθέσεις εκεί, αντί να επιχειρήσουν το ριψοκίνδυνο ταξίδι στη Συρία. Βραχυπρόθεσμα, τουλάχιστον, αυτό θα μεταφραστεί σε αυξημένη πιθανότητα τρομοκρατικών επιθέσεων στην ίδια την Ευρώπη.
