Δύο επιστήμονες βραβεύονται με το ήμισυ του φετινού Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας για την καταπολέμηση παρασιτικών σκουληκιών που παραμένουν μάστιγα για τον αναπτυσσόμενο κόσμο, ενώ το υπόλοιπο μισό θα απονεμηθεί σε μια τρίτη ερευνήτρια για την ανάπτυξη νέων θεραπειών κατά της ελονοσίας.
Όπως ανακοίνωσε η επιτροπή των Νόμπελ στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, το ήμισυ του χρηματικού επάθλου που συνοδεύει το βραβείο μοιράζεται στον Ιρλανδό Ουίλιαμ Κάμπελ και τον Ιάπωνα Σατόσι Ομούρα.
Ανακάλυψαν την ουσία αβερμεκτίνη, της οποίας τα παράγωγα μείωσαν τη συχνότητα δύο σημαντικών παρασιτικών ασθενειών, της λεμφικής φιλαρίασης και της ογκοκέρκωση, οι οποίες προκαλούνται από παρασιτικά σκουλήκια που ονομάζονται ασκαρίδες.
Με το υπόλοιπο ήμισυ του φετινού Νόμπελ Ιατρικής-Φυσιολογίας βραβεύεται η Κινέζα Γιούγιου Του, η οποία ανακάλυψε το φάρμακο αρτεμισινίνη, χάρη στο οποίο μειώθηκε η θνησιμότητα των ασθενών από ελονοσία.
Τα βραβεία δημιουργήθηκαν το 1895 από τον Σουηδό επιστήμονα, επιχειρηματία και φιλάνθρωπο ‘Αλφρεντ Νόμπελ και το πρώτο απονεμήθηκε το 1901 από τη Βασιλική Σουηδική Ακαδημία Επιστημών.
Φέτος κάθε βραβευθείς θα λάβει οκτώ εκατομμύρια σουηδικές κορώνες (περίπου 855.000 ευρώ), ποσό που θα πρέπει να μοιρασθεί, αν υπάρχουν περισσότεροι του ενός που θα πάρουν το ίδιο Νόμπελ.
Παρόλο που οι βραβεύσεις αφορούν επιστημονικές έρευνες, οι οποίες έχουν ωφελήσει την ανθρωπότητα, δεν λείπει και η «σκοτεινή» πλευρά. ‘Ετσι, στο παρελθόν έχουν τιμηθεί επιστήμονες που η έρευνά τους οδήγησε στα χημικά όπλα (στον «πατέρα» της παραγωγής λιπασμάτων αμμωνίας αλλά και των δηλητηριωδών αερίων του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου Γερμανό χημικό Φριτς Χάμπερ το 1918), στο εντομοκτόνο DDT κατά της ελονοσίας που όμως μετά αποδείχθηκε επικίνδυνο για την υγεία (στον Ελβετό Πολ Μίλερ το 1946) και στις λοβοτομές εγκεφάλου (στον Πορτογάλο νευρολόγο Εγκάς Μονίζ το 1949).
Επίσης, κατά καιρούς, τα Νόμπελ έχουν διχάσει ειδικούς και ευρύ κοινό, καθώς κάποιοι επιστήμονες θεώρησαν ότι αγνοήθηκαν παρόλο που η δική τους ανακάλυψη προηγείτο, ενώ σε άλλες περιπτώσεις -ιδίως όσον αφορά το Νόμπελ Ειρήνης- η επιλογή της επιτροπής δημιούργησε ευρύτερες αντιδράσεις.
