Περίπου ένας στους δύο Έλληνες και Ελληνίδες απάντησε με αηδία, με το προχτεσινό ρεκόρ της αποχής (44,1), στο άλλο ρεκόρ, της κατά το πλείστον άσκοπης και περιττής προσφυγής, στις κάλπες, ενός οικονομικά αφημαγμένου λαού: Τρεις φορές για τις βουλευτικές εκλογές και για άλλη μια, για ένα δημοψήφισμα με ένα θολό και νόθο, παραπλανητικό και δόλιο δημοψήφισμα.
Και όλα αυτά, βεβαίως, διαδραματίσθηκαν και εν μέρει διακωμωδήθηκαν στο εκπληκτικό διάστημα των 3 ετών και 2 μηνών, από τον Μάιο του 2012 μέχρι σήμερα…
Αλλά γιατί ο πρωτοφανής αυτός διασυρμός του υπέρτατου θεσμού της λαϊκής κυριαρχίας; Μήπως για να επαληθευτεί το Τσιπραϊκό-Φλαμπουράριο σύνθημα «ξεμπερδεύουμε» (πόσο καλλιεπές και …εύηχο ρήμα), με το παρελθόν των 40 ετών; Και από πού έως πού βαφτίζουν οι ανάδοχοι της πολιτικής αμετροέπειας με επικεφαλής τον καθ’ έξιν υβριστή Πάνο Καμμένο «διεφθαρμένο» και «νταβατζίδικο» το πολιτικό παρελθόν 40 ετών; Δηλαδή όλη τη χρονική διαδρομή της Μεταπολίτευσης;
Δηλαδή, με άλλα λόγια το δίδυμο Πάνου-Αλέξη και Αλέξη-Πάνου, απαξιώνουν σημαντικούς σταθμούς έργα και ημέρες ενός Κων. Καραμανλή, ενός Α.Γ. Παπανδρέου, ενός Παναγή Παπαληγούρα και Γεωργίου Ράλλη, Ε. Αβέρωφ, ενός Γιάννη Ζίγδη, ενός Γεωργίου Μαύρου, ενός Λεωνίδα Κύρκου και Γιάννη Μπανιά, ενός Χαρ. Φλωράκη και Μήτσου Κωστόπουλου, ενός Θαν. Παφίλη, ενός Αντρέα Λεντάκη, ενός Γιάννη Αλευρά, ενός Αλέκου Παναγούλη, μιας Αμαλίας Φλέμινγκ και Σύλβας Ακρίτα, ενός Κώστα Λαλιώτη, που στην τελευταία του κυβερνητική θητεία παρέδωσε τα ιστορικότερα δημόσια έργα (Αεροδρόμια, Αττική Οδός, οδικοί κόμβοι Φαλήρου). Αλλά και ενός Γιώργου Γεννηματά που μέσα σε μια πενταετία ανέδειξε με τα αμέτρητα κρατικά νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας την Ελλάδα σε πρότυπο (ευρωπαϊκών προδιαγραφών) κρατικής μέριμνας για την Υγεία; Από ποιους θεσμοθετήθηκαν κυρ Πάνο οι αγροτικές συντάξεις;
Πώς τολμά το κατά δήλωσιν «αριστερό αγόρι», (Γιώργο Παπαχρήστο γειά σου), να ξεχνά ή να προσποιείται ότι δεν γνωρίζει τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και την ένταξή μας στην ΕΟΚ από τον Κων. Καραμανλή; Την παλιννόστηση 65.000 πολιτικών προσφύγων από το ανατολικό μπλοκ και την αναγνώριση-και μάλιστα με συντάξεις της Εθνικής Αντίστασης- από τον Ανδρέα Παπανδρέου;
Όπως επίσης την επαναστατική αναβάθμιση του ρόλου της Ελληνίδας με την αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου. Αν δεν γινόταν η τελευταία αυτή μεταρρύθμιση, Αλέξη Τσίπρα, θα διαπομπεύονταν μέχρι σήμερα γυμνοί οι επ’ αυτοφώρω συλλαμβανόμενοι για το «αδίκημα» της μοιχείας «άπιστοι σύζυγοι». Έτσι λοιπόν βάδισε η Μεταπολίτευση, από τον προδικτατορικό και χουντικό Μεσαίωνα στη σημερινή Ελλάδα…
Η θεσμοθέτηση των παραπάνω, που εντελώς δειγματοληπτικά και ενδεικτικά απαριθμούνται σήμερα, έγιναν από διακεκριμένους πολιτικούς. Τα έργα που τα απαξιώνετε, Αλέξη και Πάνο, έχουν πατρότητα. Για το λόγο αυτό πριν εκτοξεύσετε ανοίκειες ύβρεις εναντίον αυτής της 40ετίας καλό θα ήταν να κάνετε πλύσεις στόματος με ισχυρή διάλυση υπερμαγκανικού καλίου…
Θα μπορούσε κανείς να γράφει μερόνυχτα γι’ αυτό το χτες, εναντίον του οποίου τα δύο ηγετικά τζόβενα εκτοξεύουν κακοβούλως τις κατ’ επιεική χαρακτηρισμό ανάρμοστες για πολιτικούς ανοησίες. Θα μπορούσαν μερικοί ν’ αναγνωρίσουν και στους δύο το ελαφρυντικό της νεαρής ηλικίας.
Ο μικρότερος ο Αλέξης γεννήθηκε τη χρονιά της ανατροπής της χούντας (1974). Και όταν τα γεγονότα της ανατροπής αυτής εκυοφορούντο στις τότε αντιστασιακές οργανώσεις (ΠΑΜ, ΠΑΚ, Ελεύθεροι Έλληνες, Δημοκρατική Άμυνα κ.α., κ.α.) το έμβρυο του Αλέξη εκυοφορείτο στη μητρική κοιλία.
Ο μεγαλύτερος (Πάνος) γεννήθηκε το 1965 (τελευταία χρονιά της δημοκρατικής αναγέννησης (1963-1965). Και επόμενο ήταν να «ζει» τα γεγονότα εντός της μητρικής κοιλίας τον 3ο έως 8ο μήνα της κύησής του. Και όμως σ’ αυτούς τους μήνες η Γενιά του 1-1-4, που την αντιπαρέρχεται σιωπηρά ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ή ΠΑΝΑΛΕΞ, έγραψε τις καλύτερες σελίδες δημοκρατικών αγώνων.
Και συνεχίζω με μια ακόμη αναφορά μου στον Πάνο Καμμένο. Αφορά το οικογενειακό του δέντρο στο Γαλαξείδι. Ένας από τους παππούδες του, ο Ιωάννης Καμμένος υπήρξε διακεκριμένος φίλος του Ελ. Βενιζέλου. Έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Νεοτούρκους. Προηγουμένως είχε μετάσχει στην εκστρατεία της Κριμαίας. Το 1935 μετέσχε στο ανατραπέν από τη δικτατορία του Μεταξά στρατιωτικό δημοκρατικό κίνημα. Αμνηστεύτηκε από τον βασιλιά Γεώργιο Β’.
Γι’ αυτές τις σελίδες γιατί δεν κάνει έτσι «για τα μαύρα μάτια» κάποια αναφορά ο Πάνος;
Όσον αφορά, τέλος, το «ελαφρυντικό» της νεαρής ηλικίας για την άγνοια και απαξίωση του παρελθόντος, που συστηματικά καθυβρίζουν οι ΠΑΝΑΛΕΞ η απάντηση είναι μία: Για τον πολιτικό δεν συγχωρείται άγνοια και απαξίωση του παρελθόντος. Να στρωθούν και οι δύο, ως μετεξεταστέοι και να μελετήσουν την ιστορία. Διαφορετικά, με το παράδειγμά τους της πολιτικής αφασίας δίνουν το χείριστο παράδειγμα σε χιλιάδες ψηφοφόρους που προτιμούν την άγνοια, από την υπευθυνότητα.
