Πριν από πέντε χρόνια τέτοια εποχή, η τότε νέα κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου ήδη είχε κάνει στροφή 180 μοιρών στις αρχικές της εξαγγελίες για το επίδομα αλληλεγγύης. Βάζοντας έκτακτο φόρο 1 δισ. ευρώ στις επιχειρήσεις, έδωσε την πρώτη δόση του επιδόματος που είχε υποσχεθεί και όταν αντιλήφθηκε την κρισιμότητα της κατάστασης δεν κατέβαλε τη δεύτερη. Για να μη φανεί όμως αυτή ως «ο κακός» της παρέας σκέφθηκε, όπως και η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή με την απογραφή και την εκ Βρυξελλών επιβληθείσα προσαρμογή, να φέρει τους ξένους να επιβάλουν τα μέτρα. Κάπως έτσι μας προέκυψε το ΔΝΤ.
Ακόμη μία φορά, η σημερινή κυβέρνηση κάνει το ίδιο πράγμα, βάζοντας στο παιχνίδι τον ΟΟΣΑ, οι θέσεις του οποίου είναι γνωστές.
Χρόνια τώρα ο οργανισμός στις εκθέσεις του για την ελληνική οικονομία αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι θα πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, να δημιουργηθεί ένας αυστηρός φοροεισπρακτικός μηχανισμός, να περιοριστεί ο δημόσιος τομέας κ.τ.λ.
Τα λέει αυτά από την αρχή της κρίσης. Τότε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε ότι οι προτάσεις του συνιστούν «συνταγή γενικής κοινωνικής κατεδάφισης». Τις χαρακτήριζε μάλιστα ως «το ανομολόγητο πρόγραμμα» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και τόνιζε ότι «ο τόπος, για να βγει από την κρίση, χρειάζεται να γυρίσει την πλάτη στον ΟΟΣΑ και να επιχειρήσει την ανατροπή του δικομματικού τοπίου».
Πέντε χρόνια μετά, οι παραινέσεις του εισακούσθηκαν και σήμερα έχουμε αριστερή κυβέρνηση η οποία τι κάνει; Βαδίζοντας στα χνάρια των προηγουμένων, πηγαίνει στον ΟΟΣΑ για να φτιάξει πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων!
Ομως πέντε χρόνια τώρα σε κρίση ακούμε συνεχώς για μεταρρυθμίσεις που δεν υλοποιούνται. Διότι μπορεί να υπήρξαν περικοπές μισθών, συντάξεων, φοροεπιδρομές κ.τ.λ., όμως ελάχιστες διαρθρωτικές αλλαγές έγιναν στον δημόσιο τομέα και στη φοροδιαφυγή που είναι βασικοί τομείς στη συμφωνία του Αλέξη Τσίπρα με τον Ανχελ Γκουρία.
Το διάστημα αυτό, άλλες χώρες που προσέφυγαν σε πρόγραμμα έκαναν αυτά που έπρεπε και σήμερα βλέπουν το μέλλον με αισιοδοξία. Για παράδειγμα, ο ρυθμός ανάπτυξης της Ισπανίας για το 2015 αναθεωρήθηκε προς τα πάνω από 2,2% σε 2,5%, όπως και της Πορτογαλίας, ενώ η Ιρλανδία αναμένεται να έχει την υψηλότερη ανάπτυξη στην ευρωζώνη περί το 5%. Βεβαίως η ανεργία και στις τρεις χώρες παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Καλώς ή κακώς, όμως, πρώτα βελτιώνονται οι δείκτες, μετά εμπεδώνεται ένα κλίμα στην οικονομία που φέρνει αύξηση της κατανάλωσης και των επενδύσεων και τελικά υποχωρεί η ανεργία.
Την ίδια ώρα, εμείς εδώ παλεύουμε να τη βγάλουμε μέρα – μέρα. Το τι λοιπόν θα προτείνει ο ΟΟΣΑ είναι λίγο ως πολύ γνωστό. Οπως πέρυσι που πήρε περίπου 1 εκατ. ευρώ για την περίφημη «εργαλειοθήκη» και μας είπε π.χ. να βάλουμε GPS στα βυτιοφόρα για να πατάξουμε το λαθρεμπόριο, έτσι και τώρα δεν αναμένουμε να μας αποκαλύψει κάτι που δεν ξέρουμε. Το θέμα είναι να υπάρχει πολιτική βούληση να το εφαρμόσουμε. Εκεί θα κριθεί αν η νέα κυβέρνηση είναι κάτι καινούργιο ή μια από τα ίδια.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
