Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού αλλά και αποτέλεσμα απλής αριθμητικής – ιδιαίτερα εάν έχουμε να κάνουμε με εκλογικές αναμετρήσεις και εκλογικούς νόμους.
Εάν ο Γ. Παπανδρέου επιμείνει στο «γινάτι» του, δεν ακούσει τις συστάσεις και παροτρύνσεις όλων των κορυφαίων στελεχών του κόμματος και προχωρήσει σε διασπαστική κίνηση τέσσερις βδομάδες πριν από τις κάλπες είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην εξαφάνιση του ΠαΣοΚ.
Ένα κόμμα Παπανδρέου είναι φανερό ότι θα διασπάσει την πασοκική ψήφο που σύμφωνα με τα τελευταία δημοσκοπικά δεδομένα κυμαίνεται μεταξύ 5 και 6 ποσοστιαίων μονάδων και είναι πολύ πιθανό ,ακόμη κι αν προσελκύσει κάποιους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ,τελικά να σταθεί εμπόδιο τόσο για την είσοδο του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή -πόσο μάλλον για την επιβίωση της διασπαστικής παραφυάδας του.
Μια τέτοια εξέλιξη -εάν μάλιστα συνδυαστεί με πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες ενδέχεται να οδηγήσει στην αυτοδυναμία τους κόμματος της Κουμουνδούρου: σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο ,όσο μεγαλώνει το ποσοστό των κομμάτων που μένουν εκτός Βουλής τόσο μικραίνει το ποσοστό για την επίτευξη της αυτοδυναμίας από το πρώτο κόμμα.
Ο κ. Παπανδρέου που αίφνης έχει βάλει σκοπό της ζωής του να πάρει την πολιτική του ρεβάνς έναντι του κ. Βενιζέλου κινδυνεύει να είναι ο μοιραίος άνθρωπος της κεντροαριστεράς που όχι μόνο θα έχει διασυρθεί πολιτικά αλλά θα έχει διαλύσει και το ιστορικό κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του και ανέδειξε τον ίδιο Πρωθυπουργό με 44%.
Το χειρότερο: θα έχει βοηθήσει καθοριστικά να πάρει την εξουσία το κόμμα που πόνταρε στον λαϊκισμό και στις ψεύτικες υποσχέσεις όταν ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου πήρε το μεγάλο πολιτικό και προσωπικό κόστος να βάλει τη χώρα στα μνημόνια τον Μάιο του 2010 για να την σώσει από την χρεοκοπία.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ για να έχει λόγο ύπαρξης χρειάζεται εδώ και τώρα “την διαμόρφωση μίας αυτοδύναμης στρατηγικής ώστε να μην είναι προσάρτημα κανενός”, όπως δήλωσε χτες ο Κ. Λαλιώτης απευθυνόμενος και στις δυο πλευρές.
Χρειάζεται να κάνει σαφές ότι είναι η εγγυητική δύναμη της κεντροαριστεράς , ο τρίτος πόλος μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να παίξει καθοριστικό και εξισορροπητικό ρόλο στην διαμόρφωση συμμαχιών για την διακυβέρνηση της χώρας.
Τα δυο κορυφαία στελέχη του κόμματος ο Β. Βενιζέλος και ο Γ. Παπανδρέου είναι υποχρεωμένα να ξεπεράσουν τις προσωπικές τους πικρίες και αντιπαλότητες , να διαφυλάξουν την συνοχή του κόμματος και να συνεργαστούν για την καθοριστική εκλογική μάχη που έρχεται.
Γιατί αλλιώς το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να συνθλιβεί και να εξαφανιστεί από τις μυλόπετρες των δύο μεγάλων κομμάτων αφήνοντας την χώρα έρμαιο της μετωπικής αυτής- εκτός ορίων- σύγκρουσης.
