Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων-Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη βρίσκεται αντιμέτωπη με υπουργικές αποφάσεις και προτάσεις που προετοιμάζουν την εξαθλίωση των πασχόντων και την εξόντωση των κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.
Συγκεκριμένα, αναφερόμαστε στην επιβολή πλαφόν στη φαρμακευτική δαπάνη των ιατρών ανά ασθενή, ανά ειδικότητα, ανά νομό και ανά μήνα (εποχικότητα), τα οποία όρια δεν επαρκούν προκειμένου ένα άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη να λάβει ακόμη και τη στοιχειώδη αγωγή για τη ρύθμιση της πάθησής του.
Εκείνο το οποίο δημιούργησε τεράστια ανησυχία είναι ότι στο ΦΕΚ δεν αναφέρεται πουθενά η εξαίρεση φαρμάκων για τον Σακχαρώδη Διαβήτη.
Ετσι οδηγούμαστε στο απλό συμπέρασμα ότι ένα άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου Ι που έχει μέσο μηνιαίο κόστος φαρμάκων περί τα 300 ευρώ καθώς και ένα άτομο με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου ΙΙ που έχει μέσο μηνιαίο κόστος φαρμάκων περί τα 70-120 ευρώ (χωρίς να συνυπολογίζονται στις δύο περιπτώσεις τα φάρμακα των επιπλοκών και των συνοδών παθήσεων που μπορεί να λαμβάνουν οι πάσχοντες καθώς και τα αναλώσιμα υλικά) δεν θα μπορούν να συνταγογραφούν τα φάρμακά τους, διότι το μηνιαίο πλαφόν ανά ασθενή ορίζεται περίπου στα 40-60 ευρώ τον μήνα.
Το υπουργείο Υγείας στην προσπάθειά του να προχωρήσει στην περιστολή των δαπανών υγείας, για τις οποίες δεν έχουν καμία ευθύνη οι πάσχοντες αλλά οι εκάστοτε πολιτικές για τη Δημόσια Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση, λαμβάνειαποφάσεις οι οποίες δεν θα οδηγήσουν μόνο στη μεσοπρόθεσμηαύξηση των δαπανών υγείας που κατευθύνονται στις επιπλοκές του Σακχαρώδους Διαβήτη αλλά κυρίως θα αποβούν μοιραίες για την υγεία των πασχόντων.
Απαιτούμε τη δέσμευση του υπουργείου Υγείας για την εξαίρεση του Σακχαρώδους Διαβήτη από το εν λόγω πλαφόν, που δημιουργεί αφενός έναν νέο Καιάδα για τα άτομα με Διαβήτη και τις οικογένειές τους, αφετέρου πάσχοντες δύο ταχυτήτων, τους έχοντες και μη έχοντες.
Την ίδια εξαίρεση του Σακχαρώδους Διαβήτη απαιτούμε και στη μείωση του πλαφόν στις διαγνωστικές και εργαστηριακές εξετάσεις, οι οποίες είναι εντελώς απαραίτητες για τη σωστή παρακολούθηση της πάθησης.
Επιπλέον, μεγάλη αναστάτωση δημιουργήθηκε μετά την πρόταση που κατέθεσε προς την Ειδική Επιστημονική Επιτροπή για την πιστοποίηση και αξιολόγηση της αναπηρίας, του υπουργείου Εργασίας, το Ειδικό Σώμα Ιατρών ΚΕΠΑ για δραστική μείωση των ποσοστών αναπηρίας του Σακχαρώδους Διαβήτη τύπου Ι από 50%, όπως ισχύει με τον τελευταίο Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστών Αναπηρίας (ΦΕΚ 1506/ΤΒ’/4.5.2014), σε ποσοστό 10%-20%, του Σακχαρώδους Διαβήτη τύπου ΙΙ με ινσουλίνη σε 10% και του Σακχαρώδους Διαβήτη τύπου ΙΙ με αντιδιαβητικά δισκία σε 0%.
Οπως είναι διαμορφωμένο το σύστημα για τα άτομα με Αναπηρία και Χρόνιες Παθήσεις στη χώρα μας, απαιτείται ένα μίνιμουμ ποσοστό αναπηρίας (έτσι το ορίζει ο νομοθέτης), το οποίο ανέρχεται στο ποσοστό του 50%, προκειμένου να έχουμε την ελάχιστη κοινωνική προστασία από το κράτος, ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες που περνάει οικονομικά η χώρα μας. Εξάλλου είναι ένα ποσοστό το οποίο έχουν θεσπίσει και άλλες ευρωπαϊκές χώρες στα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου Ι (π.χ. η Γερμανία, η οποία έχει τον πλήρη έλεγχο των κοινωνικών της δαπανών).
Η κυρία Αθανασία Καρούνου είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων-Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη(ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
