Η χιπ χοπ σκηνή της Κίνας μπορεί να βρίσκεται ακόμη σε εμβρυακό επίπεδο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν ήδη νεαροί κινέζοι μουσικοί που πέφτουν «στα βαθιά», δοκιμάζοντας τις δυνατότητες τους σε ένα τόσο ανοίκειο, προς την κινεζική κουλτούρα, είδος μουσικής.
Ο 21χρονος ράπερ Γιου Τζιαλάνγκ περιγράφει τον εαυτό του ως «το πιο κακό παιδί της γειτονιάς» και κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Modern Sky, ένα από τα πιο δημοφιλή υπαίθρια μουσικά φεστιβάλ της Κίνας. Ο Γιου, φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Πεκίνου με ειδίκευση στο θέατρο, το σινεμά και τη λογοτεχνία, μεγάλωσε στο Ντινγκφούζ Χουάνγκ, μια μικρή πόλη στα προάστια του Πεκίνου και θέλει να γίνει επαγγελματίας ράπερ.
«Στο μέρος απ’ όπου έρχομαι / οι γέροι δεν παίζουν σκάκι στη σκιά / έχει μόνο τζογαδόρους που παίζουν πόκερ / μόνο ληστές και τσαντάκηδες», λέει σε ένα από τα τραγούδια του ο Γιου. «Ολοι όσοι ξέρω που αγαπάνε τη ραπ, προσπαθούν να γίνουν ράπερ. Είναι φυσικό για μας να ραπάρουμε και να θέλουμε να κάνουμε τη δική μας μουσική» δηλώνει.
Όπως εξηγεί ο 20χρονος φοιτητής Γουάνγκ Νταζχέ στο αμερικανικό δίκτυο CNN, «το χιπ χοπ έχει γίνει πιο δημοφιλές τα τελευταία χρόνια στην νεολαία, επειδή στη γενιά μας υπάρχει μεγάλη ατομικότητα. Και το ύφος της μουσικής αυτής μας επιτρέπει να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας καλύτερα σε σχέση με τον τρόπο που το κάνουν οι μεγαλύτεροι μας. Η κινεζική ραπ έχει παρόμοια μορφή με το παλιό χιπ χοπ στις ΗΠΑ, ωστόσο πλέον υπάρχει ειδοποιός διαφορά, αφού το αμερικάνικο χιπ χοπ είναι ψυχαγωγία και όχι τρόπος έκφρασης».
Η κομβική στιγμή όπου το χιπ χοπ έγινε δημοφιλές στη Κίνα ήταν το καλοκαίρι του 2008, όταν το κινεζικό συγκρότημα In3 έφερε τη ραπ μουσική στο προσκήνιο με το τραγούδι «Beijing Welcomes You Back» αφιερωμένο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του CNN, από το 2008 η χιπ χοπ ολοένα και μεγαλώνει στην Κίνα, όπως ακριβώς το χιπ χοπ στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στις ΗΠΑ, τότε που υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που αγαπούσαν αυτή τη μουσική και παρακινούσαν όλο και περισσότερους να ασχοληθούν με αυτή.
Όμως αντίθετα με τη κινεζική ροκ, που απολαμβάνει τεράστια εμπορική επιτυχία, το χιπ-χοπ στην Κίνα παραμένει ακόμα σε πολύ underground ύφος. Κάτι που είναι εν μέρει δικαιολογημένο, καθώς δεν είναι εύκολο να καμώνεσαι τον ράπερ σε μια χώρα τόσο βαθιά αντι-δυτική με μια έμφυτη απέχθεια προς οτιδήποτε αμερικανόφερτο, όπως αυτό το είδος της μουσικής. «Εγώ απλά επικεντρώνομαι στην παραγωγή της μουσικής που αγαπάω και αφήνω τα υπόλοιπα να τα κανονίσει ο χρόνος και η μοίρα», καταλήγει ο Γιου.
