Ελληνοαμερικανός φίλος -που ειδικεύεται στο real estate στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια- ήρθε την προηγούμενη εβδομάδα από την Αμερική και ήπιαμε ένα καφέ στο Σύνταγμα δίπλα στο υπουργείο Οικονομικών.
Ήταν μόλις λίγες μέρες στην Αθήνα αλλά είχε ήδη ανακαλύψει τα κακώς κείμενα και οι παρατηρήσεις του έπεφταν βροχή: «έχετε τον ακριβότερο espresso στον κόσμο, οι ταξιτζήδες αρνούνται να δώσουν αποδείξεις, τα αυτοκίνητα των επισήμων παρκάρουν διπλή γραμμή έξω από το μέγαρο μουσικής, πώς είναι δυνατόν να καπνίζετε παντού, γιατι δεν επιτρέπετε στους οδηγούς να περνάνε με κόκκινο και τους αναβάτες των μηχανών να μην φοράνε κράνος, …».
Ανεβάζοντάς τον στο ξενοδοχείο του στην Κηφισιά δεν έπαψε να ρωτάει για τις χρήσεις διαφόρων κτιρίων που συναντούσαμε στο δρόμο και κούναγε το κεφάλι του – ιδιαίτερα όταν του είπα ότι το Ιπποκράτειο ήταν νοσοκομείο .
«Μα είναι δυνατόν στην κεντρικότερη αρτηρία της Αθήνας να έχετε νοσοκομεία και μάλιστα σε τόσο κουρασμένα κτίρια ; Βάζω στοίχημα ότι οι υποδομές τους θα είναι ετοιμόρροπες και τα δωμάτια θα είναι σε άθλια κατάσταση. Και οι επισκέπτες των ασθενών που παρκάρουν; Τα επείγοντα περιστατικά πως διασχίζουν το κέντρο της πόλης που έχει πάντα κίνηση για να φτάσουν ως εδώ;”
Από τις ερωτήσεις του συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι από το Χίλτον έως τους Αμπελόκηπους υπάρχουν καμιά δεκαριά νοσοκομεία. «Και τι θέλεις να κάνουμε;»
«Κρατήστε ένα –δύο και πουλήστε όλα τα υπόλοιπα ή γκρεμίστε τα. Τα οικόπεδα αυτά είναι σίγουρα πανάκριβα- και με τα χρήματα που θα πιάσετε να κατασκευάσετε πάνω στην Αττική Οδό υπερσύγχρονα ευρύχωρα νοσοκομεία με πάρκινγκ εκατοντάδων θέσεων και με πρόσβαση του μετρό .Να έρχεται το ασθενοφόρο με άνεση και να αισθάνεται σιγουριά ο ασθενής για τις παρεχόμενες υπηρεσίες μπαίνοντας στο ολοκαίνουργιο κτίριο…»
– Αλλά η κριτική επεκτάθηκε και πέραν των νοσοκομείων…
– Είναι δυνατόν το υπουργείο Οικονομικών να βρίσκεται στο κεντρικότερο σημείο της πόλης και μάλιστα στην ακριβότερη πλατεία της Αθήνας; Για φαντάσου το υπουργείο Οικονομικών της Βρετανίας να ήταν στο Τραφάλγκαρ Σκουέαρ, ή στην Νέα Υόρκη στην Πέμπτη Λεωφόρο. Κάθε διαμαρτυρία πολιτών θα γονάτιζε ολόκληρη την πόλη ενώ τα κτίρια θα μπορούσαν να γίνουν υπερπολυτελείς ουρανοξύστες μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών…
-Χειρότερες ήταν οι παρατηρήσεις του αλλά και ο θαυμασμός του για παραλιακό μέτωπο της Αθήνας…
– Είναι ανήκουστο τόσα χρόνια μετά την μεταφορά του αεροδρομίου να μην έχετε αποφασίσει την χρήση του καλύτερου φιλέτου γης στην Ευρώπη- του Ελληνικού. Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο η ομορφιά του παραλιακού μετώπου της Αθήνας. Και μάλιστα σε τόσα πολλά χιλιόμετρα -από το Φάληρο έως το Σούνιο!
Κανονικά από αυτό το παραλιακό μέτωπο θα έπρεπε να ζει ολόκληρη η Ελλάδα. Νάχει υπερπολυτελή ξενοδοχεία και εστιατόρια, καζίνο, κρουαζιερόπλοια (κι όχι δεξαμενόπλοια), ενυδρεία, εκθεσιακά κέντρα, χώρους απογείωσης υδροπλάνων και ελικοπτέρων, γρήγορα τουριστικά σκάφη για εκδρομές στα γύρω νησιά και στα παράλια της Πελοποννήσου , 2-3 συνεδριακά κέντρα χιλίων ατόμων το καθένα, οργανωμένες παραλίες με όλα τα θαλάσσια σπορ , αρχαιολογικές ξεναγήσεις στη Σαλαμίνα, στο Σούνιο στην Αίγινα .
Κι ό,τι άλλο θα μπορούσαν να ονειρευτούν οι Κροίσοι του κόσμου που περνούν τα σαββατοκύριακά τους στις Κάνες, το Μόντε Κάρλο και την Κυανή Ακτή. Δεν τα βλέπετε όλα αυτά μόνοι σας .Χρειάζεστε ,δηλαδή, τα «αμερικανάκια» να σας ανοίξουν τα μάτια ;» Έλα ντε…
