Παραπάνω από είκοσι χρόνια είχε κρατήσει η προσπάθεια του Γουόλτ Ντίσνεϊ να πείσει την αυστραλέζα συγγραφέα Π. Λ. Τρέιβερς να του παραχωρήσει τα δικαιώματα της «Μαίρη Πόπινς» για να τη μετατρέψει σε κινηματογραφική ταινία. Οι περιπέτειες μιας από τις πιο ευχάριστες (και συγχρόνως σκοτεινές) μάγισσες του γραπτού λόγου είχαν συναρπάσει την κόρη του Ντίσνεϊ και εκείνος ήθελε να της κάνει τη χάρη. Μια ταινία. Διόλου εύκολη υπόθεση όμως γιατί η πεισματική άρνηση και δυσκαμψία της Τρέιβερς οφειλόταν στη γενικότερη απέχθειά της απέναντι στην ελαφρότητα και στη ρηχότητα του Χόλιγουντ.
Αυτή η άρνησή της, έτσι όπως την αποδίδει η πάντα καλή Εμα Τόμσον που την υποδύεται στη «Μαγική ομπρέλα», είναι το πιο ωραίο στοιχείο της ταινίας η οποία επιστρέφει σε αυτή την ξεχασμένη υπόθεση αρχίζοντας από τη στιγμή που η Τρέιβερς –για οικονομικούς λόγους –δέχτηκε τελικά να συνεργαστεί με το επιτελείο του Ντίσνεϊ.
Δεν χωρεί καμία αμφιβολία ότι το κομμάτι αυτής της γεμάτης εμπόδια συνεργασίας είναι το πιο διασκεδαστικό στη «Μαγική ομπρέλα» όπου βλέπουμε την Τρέιβερς να κοντράρεται συνεχώς με τους μουσικούς επιμελητές της ταινίας, Ρόμπερτ και Ρίτσαρντ Σέρμαν (Μπ. Τζ. Νόβακ, Τζέισον Σουόρτσμαν). Το ένα τραγούδι της «μύριζε», η άλλη χορευτική κίνηση της «βρωμούσε» και ο Ντίσνεϊ (Τομ Χανκς) μαζί με τον σεναριογράφο της «Μαίρη Πόπινς» Ντον Ντακάρντι (Μπράντλεϊ Γουίτφορντ) προσπαθούσαν να κάνουν τους κυματοθραύστες.
Ως σνομπ διανοούμενη, η Τόμσον πετυχαίνει διάνα αλλά είναι εξίσου γοητευτική όταν σιγά-σιγά βλέπουμε την ηρωίδα της να υποκύπτει στην ομορφιά της «κινηματογραφικής ρηχότητας» και να απελευθερώνεται μέσα από τον ανάλαφρο χορευτικό ρυθμό και το κωμικό ύφος των τραγουδιών.
Αν υπάρχει ένα πρόβλημα στην ταινία αυτό προκύπτει όταν προσπαθεί να εμβαθύνει στον ψυχολογικό τομέα και να εξηγήσει τον άκαμπτο, στεγανά «ασφαλισμένο» χαρακτήρα της Τρέιβερς. Τα φλας μπακ από την παιδική ηλικία της συγγραφέως στην Αυστραλία δεν έχουν πειθώ και είναι υπερβολικά δραματικά συγκριτικά με τον κυρίως σκελετό της ταινίας που είναι αυτό που λέμε «σύγχρονο παραμύθι». Επίσης, η υπερβολική αγιοποίηση του Γουόλτ Ντίσνεϊ είναι μάλλον ενοχλητική, καθώς η ιστορία λέει ότι ο Ντίσνεϊ ήταν ένας πολύ σκληρός επιχειρηματίας, στα όρια του αδίστακτου.
Αίθουσες Αθήνας: ΑΕΛΛΩ * ΑΘΗΝΑΙΟΝ * ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ * ΑΙΓΛΗ * ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ * CINERAMA * ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ * ODEON STARCITY * STER ΙΛΙΟΝ * ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE * ΒΑΡΚΙΖΑ * ΔΙΑΝΑ * ΜΑΡΟΥΣΙ * ΝΑΝΑ * ΟΣΚΑΡ * ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ * ΣΠΟΡΤΙΓΚ
Αίθουσες Θεσσαλονίκης: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER MAKEΔONIA * VILLAGE COSMOS * VILLAGE ΛΙΜΑΝΙ * ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ * ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
