Στην «ολιγωρία της ελληνικής πλευράς και κυρίως στην τότε εσωκομματική αντιπολίτευση της ΝΔ (Εβερτ) και σε κύκλους της τότε προεδρίας της δημοκρατίας (Καραμανλής)» αποδίδει ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης τη μη επίλυση του Σκοπιανού στο βιβλίο του «Αποκαλύπτω», που κυκλοφορεί εντός των ημερών από τις εκδόσεις Λιβάνη. Ο στρατηγός κατηγορεί επίσης τη ΝΔ για τη «χωρίς καμία πολιτική δέσμευση» παροχή οικονομικής και τεχνικής βοήθειας στην «αναιμική κεντροδεξιά της Βουλγαρίας» με αποτέλεσμα τη «δημιουργία μεγαλοϊδεατισμού στη χώρα με τις ευλογίες της ΝΔ» καθώς και για την «αξιόλογη οικονομική βοήθεια που χορηγήθηκε χωρίς εθνικό μπούσουλα από τη ΝΔ στον μισέλληνα Σαλί Μπερίσα». Τις επαφές του με τη CIA αλλά και με τους μασόνους οι οποίοι «υπεστήριξαν τη ΝΔ στις εκλογές της περιόδου 1989-1990 έπειτα από αμερικανική υπόδειξη» αποκαλύπτει ο κ. Γρυλλάκης. «Το Βήμα» προδημοσιεύει σήμερα αποσπάσματα από το βιβλίο του.
” Η αγορά πυρηνικών από την ΕΣΣΔ “
Την άνοιξη του 1992 μού έγινε πρόταση από ανθρώπους της KGB για την αγορά τριών πυρηνικών όπλων μικρής ισχύος από το οπλοστάσιο της ΕΣΣΔ, το εγκατεστημένο σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης, αντί του ποσού των 6 εκατομμυρίων δολαρίων (2 εκατομμύρια δολάρια το ένα).
Η νύξη για την αγοραπωλησία μού έγινε από αξιωματούχο της KGB. Αυτός ο αξιωματούχος τη συγκεκριμένη περίοδο της συζήτησης αντιμετώπιζε αβεβαιότητα ως προς το μέλλον του, διότι είχαν αρχίσει ο διωγμός και η εκπαραθύρωση των στελεχών της KGB που ήταν πιστά στο προηγούμενο κομουνιστικό καθεστώς.
Οι άνθρωποι της KGB (πωλητές) για την πρόταση αγοραπωλησίας είχαν δηλώσει ότι:
α. Αναλάμβαναν τη μεταφορά των πυρηνικών όπλων με αυτοκίνητα από το σημείο όπου ήταν αποθηκευμένα στο λιμάνι της Αμβέρσας στο Βέλγιο, καθώς επίσης και τη φόρτωσή τους σε πλοίο της επιλογής της ελληνικής κυβέρνησης, που έπρεπε εγκαίρως να βρίσκεται στην Αμβέρσα νομότυπα το χρόνο που θα είχαν προκαθορίσει οι άνθρωποι της KGB.
β. Δεν είχαν καμιά απολύτως οικονομική απαίτηση μέχρι να παραδώσουν τα πυρηνικά όπλα και μέχρις ότου το πλοίο όπου θα φορτώνονταν απέπλεε από το λιμάνι της Αμβέρσας και έμπαινε στα διεθνή ύδατα.
γ. Κατά τον αξιωματούχο της KGB στην αγοραπωλησία μετείχαν και Αμερικανοί αξιωματούχοι έναντι αδράς αμοιβής, οι οποίοι θα διευκόλυναν τη μεταφορά των πυρηνικών όπλων μέχρι την Αμβέρσα.
δ. Επρεπε να παραλάβουν σε χαρτονομίσματα το σύνολο του συμφωνηθέντος ποσού των 6 εκατομμυρίων δολαρίων αμέσως μόλις θα παρέδιδαν τα πυρηνικά όπλα στους Ελληνες· παράλληλα θα έδιναν και τις οδηγίες χρησιμοποίησής τους εγγράφως και προφορικά.
ε. Απαιτούσαν δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης ότι σε καμιά περίπτωση δε θα αποκαλύπτονταν σε τρίτους όχι μόνο πρόσωπα, αλλά και οποιαδήποτε λεπτομέρεια σχετική με την αγοραπωλησία.
* Ενημέρωση πρωθυπουργού Απόφαση
Αφού συγκέντρωσα όλα τα απαραίτητα προκαταρκτικά στοιχεία, ενημέρωσα τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη λεπτομερώς προφορικά και εγγράφως, και ζήτησα τη συγκατάθεσή του για να προβώ σε πιθανές διαπραγματεύσεις μετά την πρόταση που είχα δεχθεί και, εφόσον συμφωνούσε, να δώσει εντολές για την εξεύρεση των 6 εκατομμυρίων δολαρίων από τα απόρρητα κονδύλια της ΕΥΠ ή του ΥΠΕΞ ή από Ελληνα επιχειρηματία.
Ο πρωθυπουργός άκουσε προσεκτικά την εισήγηση, ζύγισε και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της περίπτωσης και στο τέλος αποφάνθηκε ότι έπρεπε να παγώσουν οι συνομιλίες με την KGB, διότι σε περίπτωση δημοσιότητας του θέματος:
α. Υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να διαταραχθούν οι σχέσεις μας με τις ΗΠΑ.
β. Θα δημιουργούνταν διεθνής θόρυβος σε βάρος της Ελλάδας.
γ. Είχαμε υπογράψει συμφωνία του ΟΗΕ για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
Μετά την αρνητική απόφαση του πρωθυπουργού Μητσοτάκη ενημέρωσα τους ανθρώπους της KGB ότι δεν επρόκειτο να γίνει καμία διαπραγμάτευση αγοραπωλησίας των πυρηνικών όπλων, επειδή ανέκυψαν ξαφνικά σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα στο κυβερνητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, τα οποία όμως ήλπιζα να ξεπερασθούν πολύ σύντομα. Μόλις ξεπερνιόνταν, τους είπα, θα τους ειδοποιούσα για την έναρξη των διαπραγματεύσεων και το κλείσιμο τελικής συμφωνίας.
” Η δράση μου σχετικά με το Σκοπιανό “
Για να μην υπάρξει αμφισβήτηση του ρόλου μου στην εξομάλυνση των ελληνοσκοπιανών σχέσεων, περιορίζομαι να δώσω στη δημοσιότητα έγγραφο της σκοπιανής κυβέρνησης προς την ελληνική, το οποίο υπογράφει ο τότε αντιπρόεδρος της σκοπιανής κυβέρνησης Γιόβαν Αντόνοφ, για να βγάλουν οι αναγνώστες τα συμπεράσματά τους. Στο έγγραφο αυτό περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων και τα εξής που έχουν ουσιώδη σημασία:
α. Η σκοπιανή κυβέρνηση εκφράζει στην ελληνική το σεβασμό και την ευαρέσκειά της για το ενδιαφέρον και τη συνεισφορά στην ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών.
β. Επίσης, εκφράζει την ελπίδα ότι στο μέλλον για όλα τα ανοιχτά ζητήματα θα βρει κατανόηση και κοινό συμφέρον και ότι θα επιλυθούν γρήγορα για το καλό των δύο λαών.
Δηλώνω επίσης ότι:
α. Για όλες τις συζητήσεις μου με τα προαναφερθέντα στελέχη της Δημοκρατίας των Σκοπίων γύρω από την επίλυση της ελληνοσκοπιανής διένεξης με πλατφόρμα την ονομασία Σλαβομακεδονία υπάρχουν αντίγραφα των υποβληθέντων στον πρωθυπουργό Μητσοτάκη ενημερωτικών σημειωμάτων και είμαι υπερήφανος για τις ενέργειές μου στην προώθηση αυτής της λύσης.
β. Η μη επίλυση της ελληνοσκοπιανής διένεξης οφείλεται αποκλειστικά στην ολιγωρία της ελληνικής πλευράς και κυρίως στην τότε εσωκομματική αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας και σε κύκλους της τότε προεδρίας της δημοκρατίας. Διότι εκείνη την εποχή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ανδρέας Παπανδρέου ήταν εγκλωβισμένος με τις παραπομπές του στο Ειδικό Δικαστήριο και είχε πλήρως εξουδετερωθεί. Το έργο της αντιπολίτευσης το είχαν αναλάβει ο κ. Εβερτ και οι σύμβουλοί του.
Το μόνο πράγμα που ενδιέφερε τον Μιλτιάδη Εβερτ και εκείνους που κρύβονταν από πίσω του ήταν η αποτυχία του Μητσοτάκη στο κυβερνητικό έργο και η υφαρπαγή της καρέκλας του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, όπως και τελικά έγινε. Γι’ αυτό άλλωστε και ο κ. Εβερτ πήγε την εποχή εκείνη μάρτυρας υπεράσπισης του Αλαφούζου, που ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος της ΝΔ.
Οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι οι συζητήσεις μου στα Σκόπια δεν είχαν περιορισθεί μόνο στο κυβερνητικό επίπεδο, αλλά είχαν επεκταθεί και στις ηγεσίες όλων των χριστιανικών πολιτικών κομμάτων, που συμφωνούσαν τότε στην επίλυση της ελληνοσκοπιανής διένεξης με την ενδιάμεση οδό της Σλαβομακεδονίας· της ονομασίας που συσχετίζει κατά τρόπο δίκαιο την εθνολογική και γεωγραφική ταυτότητα των κατοίκων της Δημοκρατίας των Σκοπίων.
Η συμφωνία για την καθιέρωση της ονομασίας Σλαβομακεδονία στα αρχικά στάδια μπορούσε να επιτευχθεί πανεύκολα. Δυστυχώς, δεν εκμεταλλευθήκαμε την ευκαιρία για να εξομαλύνουμε οριστικά και διά παντός τις σχέσεις με τη Δημοκρατία των Σκοπίων, και γι’ αυτό υπάρχουν ευθύνες. Η Ιστορία και οι επερχόμενες γενιές δε θα μας το συγχωρήσουν ποτέ.
γ. Κατά την προσωπική μου εκτίμηση, που βασίζεται σε πληροφορίες τις οποίες συνέλεξα από διάφορες πηγές εντός και εκτός Ελλάδας, ακόμη και αμερικανικές, ο Αμερικανός μεσολαβητής στο Ελληνοσκοπιανό Σάιρους Βανς αντιτάχθηκε στη λύση της ονομασίας Σλαβομακεδονία, διότι ο σχεδιασμός που εισηγήθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν η μετατροπή της FYROM, με τις έμμεσες ευλογίες και των Ελλήνων «πατριωτών» και φίλων των Αμερικανών, σε αμερικανικό προτεκτοράτο, όπως και έγινε.
Σε αντίθεση με τον Αμερικανό μεσολαβητή Βανς, ο λόρδος Οουεν ήταν αμερόληπτος και αντικειμενικός και ίσως γι’ αυτό το λόγο να απομακρύνθηκε πρόωρα από τη θέση του ως μεσολαβητή στο Σκοπιανό.
” Η οικονομική ενίσχυση του Μπερίσα από τη ΝΔ “
Για να γίνω πιο παραστατικός και πιο συγκεκριμένος στα όσα εξιστορούνται γύρω από την επικρατούσα ρευστή, συγκεχυμένη και φορτωμένη με δυσεπίλυτα προβλήματα πολιτική κατάσταση στις χώρες της Βαλκανικής τα πρώτα μετακομουνιστικά χρόνια, αλλά και για να αποτυπώσω με ρεαλισμό ενέργειες των ντόπιων και των ξένων αρχιτεκτόνων (σχεδιαστών-εκτελεστών) στη θεμελίωση του οικοδομήματος του καπιταλιστικού μοντέλου στις χώρες αυτές, είμαι υποχρεωμένος να δώσω στη δημοσιότητα γραπτά ντοκουμέντα για τα τεκταινόμενα την εποχή εκείνη στη νεοφώτιστη μουσουλμανική Αλβανία, καθώς μέχρι το 1990 ήταν, τυπικά τουλάχιστον, άθεη.
Από τα δημοσιευόμενα ντοκουμέντα που ακολουθούν προκύπτει σαφής εικόνα για:
α. Την αξιόλογη οικονομική βοήθεια που χορηγήθηκε χωρίς εθνικό μπούσουλα από τη Νέα Δημοκρατία στο τότε νεοσύστατο κεντροδεξιό Δημοκρατικό Κόμμα της Αλβανίας, του οποίου πρόεδρος ήταν ο μισέλληνας Σαλί Μπερίσα.
β. Την οικονομική ένδεια των κεντροδεξιών κομμάτων των χωρών της Βαλκανικής κατά τα πρώτα τους βήματα στην πολιτική κονίστρα για την κατάκτηση της εξουσίας, την οποία τελικά εξασφάλισαν με τις πλάτες της ΝΔ και του ΥΠΕΞ χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα.
γ. Την ανικανότητα, την αδιαφορία και την παντελή έλλειψη οξυδέρκειας και διορατικότητας των τότε ιθυνόντων του ΥΠΕΞ και της ΝΔ στα θέματα της Βαλκανικής μετά την πτώση του κομουνισμού, καθώς πάνω τους, δυστυχώς, σκόνταψε το ξεπέταγμα του ελληνισμού προς Βορρά για δημιουργία νέων ζωτικών εθνικών χώρων εκείθεν των βόρειων συνόρων μας, ενέργεια που ήταν επιβεβλημένη.
Παραθέτω ενδεικτικά τα εξής που εστάλησαν σε μένα:
* Ενα έγγραφο της ελληνικής πρεσβείας στα Τίρανα με έκδηλο το ενδιαφέρον του ΥΠΕΞ για συμπαράσταση και βοήθεια προς το Δημοκρατικό Κόμμα της Αλβανίας του Σαλί Μπερίσα.
* Μια απόδειξη 100.000 δραχμών, την οποία υπέγραψε ο Αλβανός βουλευτής Ρετζέπ Ούκα, υψηλόβαθμο στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος της Αλβανίας, ύστερα από αίτημα υπαλλήλου του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων της ΝΔ.
Ο Αλβανός βουλευτής Ούκα είχε έρθει στην Ελλάδα το 1991 επικεφαλής αντιπροσωπίας βουλευτών του κόμματός του για συζητήσεις υψηλού επιπέδου με τη ΝΔ.
Η ηγεσία της ΝΔ, μετά το τέλος των συζητήσεων, διέταξε για λόγους φιλοφρόνησης να αγορασθούν δώρα για τους Αλβανούς επίσημους επισκέπτες εντός του ποσού των 100.000 δραχμών και ανέθεσε την υλοποίηση της εντολής σε υπάλληλο του Γραφείου Διεθνών Σχέσεων.
Ο υπάλληλος στον οποίο ανατέθηκε η αποστολή αυτή, για να αποδώσει λογαριασμό στη Διαχείριση Οικονομικού της ΝΔ χωρίς πολλές λογιστικές διατυπώσεις, ζήτησε από τον Αλβανό επίσημο, όταν του παρέδιδε τα αγορασθέντα δώρα, να υπογράψει τη δημοσιευόμενη απόδειξη παραλαβής 100.000 δραχμών, την οποία και υπέγραψε ο Ρετζέπ Ούκα. Στην απόδειξη αναφέρεται ότι εδόθη από τη ΝΔ το ποσό των 100.000 για κάλυψη μικροεξόδων-δώρων των στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος της Αλβανίας Ατζέμ Χαϊντάρι, Ρετζέπ Ούκα, Ριτβάν Ντέσκου και Μπλέντι Ρόσι.
Τα συμπεράσματα είναι δικά σας και για τα εθνικά κριτήρια με τα οποία λειτουργούσε το Γραφείο Διεθνών Σχέσεων της ΝΔ, αλλά και για την ένδεια των στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος της Αλβανίας την εποχή εκείνη.
” Οι επαφές μου με τη CIA “
Το Νοέμβριο του 1988 με ενημέρωσε η CIA, μέσω του Ελληνοαμερικανού υπαλλήλου της Στέφανου «Χ», ότι ο επικεφαλής της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών στην Ελλάδα (σταθμάρχης) S.Ν. επιθυμούσε να έχει μια συνάντηση μαζί μου στο εξωτερικό για ανταλλαγή απόψεων σε θέματα που αφορούσαν την Ελλάδα και τα Βαλκάνια.
Απάντησα ότι προσωπικά δεν είχα αντίρρηση, αλλά ήμουν υποχρεωμένος να πάρω πρώτα την έγκριση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Ενημέρωσα και προφορικά και εγγράφως τον πρόεδρο της ΝΔ και, αφού ενέκρινε τη συνάντησή μου με τον Αμερικανό αξιωματούχο, έδωσα την τελική θετική απάντησή μου στους Αμερικανούς για τα περαιτέρω.
Συμφωνήσαμε να συναντηθούμε στη Νέα Υόρκη. Εδωσα την ημερομηνία της αναχώρησής μου για την Αμερική καθώς και τη διεύθυνση και το τηλέφωνο του σπιτιού της αδελφής μου στο Μπρούκλιν, όπου θα έμενα, για να επικοινωνήσουν μαζί μου και να κλείσουμε συνάντηση.
Στις 24 Ιανουαρίου 1989, αρκετά πρωί, ήρθαν απροειδοποίητα στο σπίτι της αδελφής μου δύο άτομα με ένα αυτοκίνητο πολυτελείας, χτύπησαν το κουδούνι, είπαν ότι είναι φίλοι μου από την Ελλάδα και ζήτησαν να τους ακολουθήσω για ένα μικρό περίπατο και καφέ στο κέντρο της Νέας Υόρκης, στο Μανχάταν.
Οταν κατέβηκα στην εξώπορτα του σπιτιού για να τους ακολουθήσω, μου συστήθηκαν· ο ένας, ηλικίας περίπου πενήντα πέντε ετών, ήταν ο επικεφαλής της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών στην Ελλάδα S.Ν. και ο άλλος ο Ελληνοαμερικανός υπάλληλος της CIA στην Αθήνα «Κ». Και οι δύο μιλούσαν αρκετά καλά τα ελληνικά, ιδίως ο δεύτερος, και δε χρειάσθηκε να επιστρατεύσω τις γνώσεις μου στην αγγλική για να συνεννοηθούμε.
Στο αυτοκίνητο, μέχρι να φτάσουμε στο Μανχάταν, ανταλλάξαμε κάποιες τυπικές κουβέντες για τα προηγούμενα ταξίδια μου στην Αμερική, για τους συγγενείς μου στη Νέα Υόρκη, τον ελληνισμό της Αμερικής και γενικά τίποτε το ουσιαστικό.
Οταν φτάσαμε στο Μανχάταν, άφησαν το αυτοκίνητό τους για παρκάρισμα στην είσοδο ενός κτιρίου που έδινε την εντύπωση πολυτελούς ξενοδοχείου και με το ασανσέρ ανεβήκαμε σε μια πολυτελή σουίτα για καφέ και συζήτηση. Μετά από λίγο εμφανίσθηκε και τρίτος Αμερικανός, προφανώς προϊστάμενος.
Γνώριζα από την εκπαίδευση που είχα λάβει από τη CIA, στο διάστημα που είχα υπηρετήσει στο Γραφείο Επιχειρήσεων Αντικατασκοπίας της τότε ΚΥΠ, ότι και θα με φωτογράφιζαν και θα με μαγνητοφωνούσαν χωρίς να το αντιληφθώ. Επιστράτευσα όλες μου τις δυνάμεις για να βρίσκομαι σε συνεχή εγρήγορση, αφενός μεν για να αποτυπώνω επακριβώς αυτά που θα μου έλεγαν, αφετέρου δε για να δίνω ζυγισμένες απαντήσεις στις ερωτήσεις τους.
Μόλις σερβίρισαν τον καφέ, έλαβε το λόγο ο σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα και χωρίς περιστροφές μού είπε:
«Ξέρουμε ποιος είσαι. Ξέρουμε ότι είσαι ο πιο πολύτιμος συνεργάτης του Μητσοτάκη και ξέρουμε ότι προσφέρεις πολύ αξιόλογες υπηρεσίες στη ΝΔ.
»Θέλουμε να έχουμε στενή συνεργασία μαζί σου, διότι αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τη ΝΔ να κερδίσει τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές.
»Οταν επιστρέψουμε στην Αθήνα, θα πρέπει να συναντιόμαστε μυστικά μία φορά το δεκαήμερο, για να ανταλλάσσουμε απόψεις στα εκάστοτε πολιτικά τεκταινόμενα της Ελλάδας, έτσι ώστε να μπορέσουμε από την πλευρά μας να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στη βοήθεια που θα δίνουμε στο κόμμα για να κερδίσει τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές».
Οπως προανέφερα, οι Αμερικανοί τότε σχεδίαζαν την πτώση του κομουνισμού και, κατά τη γνώμη μου, επιδίωκαν την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία για να τους βοηθήσει στην απρόσκοπτη αποκομουνισμοποίηση 3των χωρών της Βαλκανικής, όπως και έγινε.
Πράγματι, όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα, συναντούσα μυστικά τον επικεφαλής της CIA στην Αθήνα (S.Ν.) ανελλιπώς, περίπου κάθε δέκα μέρες στο σπίτι ενός Ελληνοαμερικανού στο Ψυχικό, παντρεμένου με Αγγλίδα. Ποτέ δε διέρρευσε στον Τύπο καμιά πληροφορία για τις σχέσεις μου με τον Αμερικανό αξιωματούχο, σχέσεις που στην πάροδο του χρόνου εξελίχθηκαν και σε φιλικές.
Οφείλω να επισημάνω ότι οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται παγίως να προωθούν κυβερνήσεις στην Ελλάδα που θα δημιουργούν τα λιγότερα προβλήματα στις εκάστοτε επιδιώξεις τους, τοπικά και περιφερειακά, αλλά δεν έχουν απεριόριστες δυνατότητες στην ανεξέλεγκτη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτικού σκηνικού. Απόδειξη των ισχυρισμών μου είναι το γεγονός ότι την περίοδο 1989-1990, παρά την αναμφισβήτητη υποστήριξη της ΝΔ από τους Αμερικανούς, χρειάσθηκαν τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις για να αναδειχθεί τελικά νικητής των εκλογών η φιλελεύθερη παράταξη.
Για να μην υπάρξουν όμως παρερμηνείες ως προς τις προαναφερθείσες θέσεις μου, διευκρινίζω ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική διαθέτει μεγάλες δυνατότητες σχετικά με τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού της χώρας μας, όπως και σε άλλες χώρες, προς την κατεύθυνση που επιθυμεί. Αυτό το επιτυγχάνει με την επιρροή που ασκεί σε πολλές από τις διεθνείς και ντόπιες οργανώσεις, σε οικονομικούς παράγοντες, σε πολιτικά πρόσωπα που δε στηρίζουν τις φιλοδοξίες τους στα προσόντα τους, αλλά στην εύνοια των ισχυρών της Γης, και κυρίως στα μέσα μαζικής ενημέρωσης (δημοσιογράφους, εκδότες, ιδιοκτήτες ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών κ.ά.).
Λίγους μήνες μετά την άνοδο των Δημοκρατικών στην εξουσία των ΗΠΑ, το 1993, ο συγκεκριμένος σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα μετατέθηκε σε άλλη θέση στην Ευρώπη. Οπως μου είπε ο ίδιος προ τριετίας που συναντηθήκαμε ξανά στην Αθήνα, ήταν ο επικεφαλής της υπηρεσίας του στη Βοσνία όταν υπογράφτηκε η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Κροατών, Σέρβων και μουσουλμάνων της Βοσνίας.
Με τον αντικαταστάτη του δε γνωρίσθηκα ποτέ, διότι, όταν ανέλαβε καθήκοντα, είχε αλλάξει η εξωτερική πολιτική της Αμερικής απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, λόγω των φιλοσερβικών θέσεων της Ελλάδας και της υπόθεσης κατασκοπίας Λάλα σε βάρος των Αμερικανών, και μπήκα κι εγώ χωρίς κανένα λόγο στη λίστα όπου καταχωρίζει η CIA όσους βάζει σε δυσμένεια.
Ο νέος σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα, όπως ήταν φυσικό, είχε στενές πλέον διασυνδέσεις τόσο με την εσωκομματική αντιπολίτευση της ΝΔ όσο και με στελέχη του ΠαΣοΚ που είχαν εργασθεί για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Εγώ έγινα πλέον το κόκκινο πανί για το νέο αφεντικό της CIA στην Αθήνα, αφού, κατά ομολογία στενών συνεργατών του, δεν ήθελε να ακούσει ούτε το όνομά μου.
Ο προκάτοχος του νέου σταθμάρχη της CIA (S.Ν.) πριν φύγει με αποχαιρέτισε πολύ εγκάρδια· μου είπε ότι είναι τιμή του που με έχει φίλο του και μου έδωσε τηλέφωνα στην Αμερική, όπου είχα τη δυνατότητα να τον αναζητήσω εάν χρειαζόμουν κάτι στο οποίο θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμος. Για τον αντικαταστάτη του δε μου είπε κουβέντα, ούτε θετική ούτε αρνητική. Ερμηνεύοντας τότε τη στάση του, σχημάτισα τη γνώμη ότι δε διατηρούσαν καλές προσωπικές σχέσεις.
Με την ευκαιρία, θεωρώ χρήσιμο να κάνω γνωστό το γεγονός ότι ο μετατιθέμενος τότε αξιωματούχος της CIA γνώριζε εξαιρετικά σημαντικά μυστικά από τις δραστηριότητές μου στον τομέα των πληροφοριών (τεχνικές ηλεκτρονικές εγκαταστάσεις σε ευαίσθητους και καλά φυλασσόμενους χώρους) που ήταν άσχετες με τηλεφωνικές υποκλοπές και οι οποίες είχαν πολύ μεγάλο τοπικό και διεθνές ενδιαφέρον. Κι όμως, ειδικά γι’ αυτές τις δραστηριότητές μου τήρησε αξιομνημόνευτα άψογη στάση (εχεμύθεια και σιγήν ιχθύος) την περίοδο που ξέσπασε η θύελλα των τηλεφωνικών υποκλοπών με κεντρικό πρωταγωνιστή εμένα.
Συγκεκριμένα, του είχε γίνει ενημέρωση για τον εξής λόγο:
Σε μια σοβαρή περίπτωση που προέκυψε χρειάσθηκα τη βοήθειά του στην επεξεργασία με προηγμένης τεχνολογίας ηλεκτρονικά μέσα σημαντικού, κατά τη γνώμη μου, πληροφοριακού υλικού και αναγκάσθηκα να τον ενημερώσω από πού προέρχονταν τα προς επεξεργασία στοιχεία, με την παράκληση να τηρηθεί απόλυτη στεγανότητα, όπως και έγινε.
Εάν από τη CIA είχαν διοχετευθεί στον Τύπο πληροφορίες για το παραπάνω κατασκοπευτικό θέμα, θα παραποιούσαν τα στοιχεία του οι αντιπολιτευόμενοι τότε την κυβέρνηση Μητσοτάκη (ντόπιοι και ξένοι) και θα μου έκαναν τη ζωή πολύ δυσκολότερη· γι’ αυτό και είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω δημόσια το συγκεκριμένο Αμερικανό αξιωματούχο της CIA (S.Ν.).
Επίσης, θεωρώ υποχρέωσή μου να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους Αμερικανούς και στους Ισραηλινούς δασκάλους μου σε θέματα κατασκοπίας και αντικατασκοπίας, διότι αυτά που με δίδαξαν με βοήθησαν στη συνέχεια να φανώ χρήσιμος στην πατρίδα μου και να σταθώ γερά στα πόδια μου στα χρόνια του πολιτικού και δικαστικού μου κατατρεγμού.
Τέλος, για να μη σπεύσουν ορισμένοι «φίλοι» να μου προσάψουν τη μομφή ότι ενδεχομένως να είχα στρατολογηθεί από τη CIA, δηλώνω κατηγορηματικά ότι όλες οι ενέργειές μου γίνονταν κατόπιν συνεννοήσεων με τους προϊσταμένους μου και απέβλεπαν στην προστασία των ελληνικών συμφερόντων.
Στο σημείο αυτό εξιστορώ ένα περιστατικό σύλληψης εκ μέρους μου αξιωματούχου της CIA. Για το περιστατικό αυτό υπάρχουν μάρτυρες εν ζωή.
Το 1968, όταν εκτελούσα καθήκοντα διευθυντή του Γραφείου Επιχειρήσεων Αντικατασκοπίας της ΚΥΠ, συνέλαβα έπειτα από επιμελή σχεδίαση, τον αξιωματούχο της CIA Κ. στον ημιώροφο του καφέ Μπραζίλια, που τότε βρισκόταν στη στοά της Πλατείας Συντάγματος, δίπλα από την Εθνική Τράπεζα.
Και τούτο διότι χειριζόταν πληροφοριακά Ελληνα πράκτορα, εν αγνοία των ελληνικών Αρχών ασφαλείας. Τον Αμερικανό αυτό αξιωματούχο τον οδήγησα δέσμιο στα κεντρικά γραφεία της ΚΥΠ, που ήταν τότε στην οδό Μπουμπουλίνας και τον παρέδωσα στον τότε προϊστάμενό μου, αείμνηστο στρατηγό Γιάννη Πρωτόπαππα.
Διευκρινίζεται ότι τόσο κατά τη σύλληψη, όσο και κατά τη βίαιη προσαγωγή του Αμερικανού αξιωματούχου στα γραφεία της ΚΥΠ αγνόησα επιδεικτικά τη γνησιότητα της επιδειχθείσης από αυτόν ταυτότητας της CIA και του διπλωματικού διαβατηρίου που έφερε μαζί του, με το πρόσχημα ότι ενδεχομένως να ήταν πλαστά διότι ο άνθρωπος με τον οποίο συζητούσε ήταν αποδεδειγμένα πράκτορας της KGB.
” Κολοσσιαία βοήθεια στους βούλγαρους κεντροδεξιούς “
Από διασωθέντα έγγραφα-ντοκουμέντα δίνεται μια σαφής εικόνα της κολοσσιαίας για την εποχή εκείνη οικονομικής βοήθειας που έδωσε η Νέα Δημοκρατία στην κεντροδεξιά Ενωση Δημοκρατικών Δυνάμεων του Ζέλεφ, χωρίς καμία απολύτως πολιτική δέσμευση, εν ονόματι της επικράτησης των φιλελεύθερων ιδεών. Πρόκειται για:
α. Εγγραφα για δωρεάν προσφορά 6 επιβατικών οχημάτων (2 Honda, 2 Fiat, 1 Toyota, 1 Nissan).
β. Καταστάσεις χορηγηθέντων αναλώσιμων προεκλογικών υλικών συνολικής αξίας 19,8 εκατομμυρίων δραχμών.
γ. Καταστάσεις χορηγηθέντων τροφίμων και φαρμακευτικού υλικού πολύ μεγάλης αξίας σε κοινωφελή ιδρύματα ελεγχόμενα από ανθρώπους του «κυρίου» Ζέλεφ.
Παρατίθενται ενδεικτικά τρία έγγραφα της Νέας Δημοκρατίας (υπάρχουν και άλλα στο αρχείο μου) για να διαμορφώσουν μια πρώτη εικόνα οι αναγνώστες!
Η παροχή οικονομικής βοήθειας από τη ΝΔ στην τότε αναιμική Κεντροδεξιά της Βουλγαρίας, της οποίας ηγέτης ήταν ο Ζέλεφ, χωρίς πολιτικές δεσμεύσεις, με την καραμέλα του αγώνα για την επικράτηση των φιλελεύθερων ιδεών, εκτός του ότι ήταν ανεπίτρεπτο χτύπημα κάτω από τη μέση σε έναν αποδεδειγμένα πιστό φίλο της Ελλάδας (τον αείμνηστο πρόεδρο της Βουλγαρίας Ζίφκοφ, που τήρησε άψογη στάση σε όλες τις ελληνοτουρκικές κρίσεις, το 1967, το 1974-1977 και το 1986), ήταν και πράξη εθνικά επιζήμια.
Ο Ζέλεφ ήταν αποκλειστικό δημιούργημα των εκατοντάδων εκατομμυρίων της ΝΔ και των απόρρητων κονδυλίων του ΥΠΕΞ. Μόλις όμως έγινε πρόεδρος της Βουλγαρίας, εκτός του ότι νεκρανάστησε το περιβόητο μουσουλμανικό τόξο της Βαλκανικής, λησμόνησε παντελώς τους Ελληνες ευεργέτες του και στράφηκε χωρίς προσχήματα εναντίον της Ελλάδας (αναγνώριση του κράτους των Σκοπίων με την ονομασία Μακεδονία, απαράδεκτες κωλυσιεργίες στην υλοποίηση της συμφωνίας κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης κ.λπ.).
Εάν η Νέα Δημοκρατία είχε δεσμεύσει τον Ζέλεφ και τους συντρόφους του όταν τους έδινε αφειδώς τα εκατομμύρια από το ταμείο της, δε θα μπορούσε ο κύριος αυτός να στραφεί εναντίον του ευεργέτη του, διότι θα ήξερε ότι τον περιμένει στη γωνία η Νέμεση και στη συνέχεια ο… μπόγιας.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι από τους σημερινούς πολιτικούς ιθύνοντες της γειτονικής μας χώρας Βουλγαρίας οραματίζονται το ξαναζωντάνεμα του βρικόλακα της Βαλκανικής που δημιούργησε ο πανσλαβισμός το 1878 με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, παρά το γεγονός ότι η συνθήκη αυτή είχε προκαλέσει τον αποτροπιασμό και τη φρίκη όχι μόνο στους υπόλοιπους βαλκανικούς λαούς, αλλά και στις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες δυναμικά ενταφίασαν αμέσως το βρικόλακα του πανσλαβισμού με τη Συνθήκη του Βερολίνου δύο μήνες αργότερα.
Οι φανατικοί μουσουλμάνοι της Αλβανίας, του Κοσόβου, της FYROM και της Βουλγαρίας γίνονται οι νέοι γενίτσαροι του τουρκικού επεκτατισμού με τις ευλογίες της ΝΔ και του ΥΠΕΞ
Οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις υπήρξαν ανέκαθεν τα θερμοκήπια του θρησκευτικού φανατισμού στις μουσουλμανικές χώρες, όπως στην Αλβανία. Επιπλέον, ειδικά για τη βαλκανική χερσόνησο, όλοι οι φανατικοί μουσουλμάνοι βρίσκονται κάτω από την απόλυτη τουρκική επιρροή λόγω ισχυρότατων ιστορικών δεσμών από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο πόλεμος χριστιανών – μουσουλμάνων στη Βοσνία, σε συνδυασμό με το ηφαίστειο του Κοσόβου, ανέβασε στα ύψη το θερμόμετρο του θρησκευτικού φανατισμού στα Βαλκάνια. Απόδειξη αποτελεί η περίπτωση του κράτους των Σκοπίων, στο οποίο φιλοξενήθηκαν πολλές χιλιάδες Βοσνιομουσουλμάνοι πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία (1991-1995) και όπου ενώ δεν έλαβαν χώρα (μέχρι σήμερα, Δεκέμβριος 2000) ένοπλες συγκρούσεις χριστιανών – μουσουλμάνων, παρά ταύτα, από το 1991 που δημιουργήθηκε το κράτος αυτό, μετριούνται στα δάκτυλα της μιας χειρός οι μεικτοί γάμοι (χριστιανοί με μουσουλμάνοι), παρά το γεγονός τής επί πενήντα χρόνια κυριαρχίας του κομουνισμού (1944-1991) με τις διεθνιστικές θέσεις και αντιλήψεις και παρότι σε όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις του σκοπιανού κράτους από τη σύστασή του μέχρι σήμερα μετέχουν μουσουλμανικά κόμματα, στα οποία δίνονται πάντοτε και υπουργικά χαρτοφυλάκια.
Την παραπάνω πραγματικότητα την αγνόησαν παντελώς οι τότε ιθύνοντες της ΝΔ και του ΥΠΕΞ, διότι προφανώς δεν ήθελαν να δυσαρεστήσουν τους υπερατλαντικούς συμμάχους μας. Ετσι, παράλληλα με την εκτέλεση των αμερικανικών εντολών να βοηθήσουν το κεντροδεξιό κόμμα του Σαλί Μπερίσα, επέδειξαν και μια ασυγχώρητη και αδικαιολόγητη απερισκεψία στην ανεπίτρεπτη για την περίπτωση διασπάθιση του ελληνικού χρήματος χωρίς στόχους, προγράμματα και σκοπούς, που έγινε θυσία στο βωμό της δήθεν επικράτησης των φιλελεύθερων ιδεών.
Κατά την άποψή μου έπαθε μπλακ άουτ το μυαλό των πολιτικών της Ελλάδας την εποχή εκείνη (πλην του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη), καθώς και των αρμόδιων διπλωματών που χειρίζονταν τα θέματα της Βαλκανικής. Επομένως, χάθηκε η μοναδική ευκαιρία στην Ιστορία του ελληνικού έθνους να πετάξει με δυνατά φτερά ο ελληνισμός προς Βορρά και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει η κυβέρνηση με φάρο φωτεινό την ελευθερία των λαών της Βαλκανικής την ειρήνη στα Βαλκάνια για τα επόμενα χρόνια.
Για να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές ο Σαλί Μπερίσα διατέθηκαν, δυστυχώς, και μάλιστα χωρίς πολιτικά ανταλλάγματα, πολλά εκατομμύρια από το ταμείο της Νέας Δημοκρατίας και από τα απόρρητα κονδύλια των ΥΠΕΞ και ΕΥΠ.
Ο υπαρχηγός του Σαλί Μπερίσα, υπεύθυνος του πολιτικού σχεδιασμού του Δημοκρατικού Κόμματος της Αλβανίας, Ατζέμ Χαϊντάρι, ήταν την εποχή εκείνη «οικότροφος» της Νέας Δημοκρατίας. Ερχόταν στα γραφεία της ΝΔ στην Αθήνα κατά πυκνά χρονικά διαστήματα και κάθε φορά έφερνε και νέα αιτήματα για παροχή συμπληρωματικής οικονομικής βοήθειας για την απρόσκοπτη εξασφάλιση της επιτυχίας του κόμματός του. Η βοήθεια φυσικά δινόταν πρόθυμα, γιατί σύμφωνα με τις αμερικανικές ντιρεκτίβες το κόμμα του είχε το προνόμιο να εκπροσωπεί τον κεντροδεξιό χώρο και να υποστηρίζεται από τους Γκέγκηδες μουσουλμάνους και καθολικούς της Βόρειας Αλβανίας.
” Η στήριξη των ρουμάνων σοσιαλιστών και τα ανταλλάγματα “
Αρχές του 1992 έφτασε στην Αθήνα ο πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος της Ρουμανίας FDSN (Δημοκρατικού Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας) καθηγητής πανεπιστημίου στην έδρα της Φυσικής Ολίβιου Γκέρμαν και κατέλυσε στον ξενώνα επισήμων της ρουμανικής πρεσβείας στην Αθήνα, λόγω της τότε ιδιότητάς του ως αντιπροέδρου της ρουμανικής Γερουσίας.
Σημειώνεται ότι την εποχή εκείνη η Ρουμανία είχε οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Πέτρε Ρόμαν, ο οποίος ήταν και αρχηγός του κόμματος που αντιπολιτευόταν τους σοσιαλιστές.
Σκοπός της άφιξης στην Αθήνα του προέδρου του κόμματος FDSN ήταν η συνάντησή του με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για εξασφάλιση οικονομικής βοήθειας στο πλαίσιο της αλληλεγγύης των σοσιαλιστικών κομμάτων της Βαλκανικής.
Το FDSN δεν είχε τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών μιας εκλογικής αναμέτρησης, στην οποία θα διεκδικούσε τη νίκη με πολλές πιθανότητες επιτυχίας, και επιδίωκε να βρει λύση στο καυτό και επείγον πρόβλημα που αντιμετώπιζε, λαμβανομένου υπόψη ότι η προσεχής εκλογική αναμέτρηση βρισκόταν προ των πυλών, αφού είχε ήδη προσδιορισθεί για το Σεπτέμβριο του 1992 και ο χρόνος πίεζε ασφυκτικά.
Το FDSN είχε εναποθέσει στο ΠΑΣΟΚ τις ελπίδες επίλυσης των οικονομικών του προβλημάτων. Κατά την πολύωρη συνάντηση-συζήτηση που είχε ο κύριος Γκέρμαν στα επί της Χαριλάου Τρικούπη γραφεία του ΠΑΣΟΚ με το γενικό γραμματέα του Κινήματος Ακη Τσοχατζόπουλο, στο επίμονο αίτημά του για παροχή οικονομικής βοήθειας ο κ. Τσοχατζόπουλος προσποιούνταν ότι δεν… καταλάβαινε το θέμα και περιοριζόταν να δίνει συμβουλές για τον τρόπο διεξαγωγής του εκλογικού αγώνα.
Οι συμβουλές του Ακη Τσοχατζόπουλου όμως δεν μπορούσαν να λύσουν το ζέον πρόβλημα του FDSN, η ηγεσία του οποίου γνώριζε πολύ καλά την αρχαία ελληνική ρήση «δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστι γενέσθαι των δεόντων», και ο Γκέρμαν συνειδητοποίησε πλήρως ότι η συνάντηση έμελλε να καταλήξει στο γνωστό «άνθρακες ο θησαυρός».
Ο πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος της Ρουμανίας, μετά τις συζητήσεις που είχε με το γενικό γραμματέα του ΠαΣΟΚ, επέστρεψε στη ρουμανική πρεσβεία στην Αθήνα περίλυπος, κατηφής, σκυθρωπός και συνοφρυωμένος, διότι το ΠΑΣΟΚ δεν του έδωσε καμία ουσιαστική βοήθεια. Η σοσιαλιστική αλληλεγγύη, στην οποία βασίμως υπολόγιζε, αποδείχθηκε ανεκπλήρωτο όνειρο και, ως εκ τούτου, δεν απέκρυπτε και τη λύπη του για το θέμα αυτό από το προσωπικό της πρεσβείας που ήταν προσκείμενο στο δικό του κόμμα.
Την περίοδο εκείνη υπηρετούσε ως σύμβουλος της ρουμανικής πρεσβείας στην Αθήνα ο Φλόριαν Ουνκιάσου, με τον οποίο είχα συνδεθεί φιλικά μέσω ενός Ελληνα εφοπλιστή που είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για επέκταση της επιχειρηματικής του δραστηριότητας στη Ρουμανία.
Ο Ουνκιάσου, ο οποίος μιλά άπταιστα τα ελληνικά, με ενημέρωσε τηλεφωνικώς ότι ο πρόεδρος του σοσιαλιστικού κόμματος της Ρουμανίας βρισκόταν στην Αθήνα και ότι ήταν πολύ στενοχωρημένος, διότι απευθύνθηκε στο ΠΑΣΟΚ ζητώντας βοήθεια ενόψει των βουλευτικών και προεδρικών εκλογών της Ρουμανίας το Σεπτέμβριο και το ΠΑΣΟΚ διά του γενικού γραμματέα Τσοχατζόπουλου το μόνο που του έδωσε ήταν συμβουλές.
Παρακάλεσα τον Ουνκιάσου να μεταφέρει τους χαιρετισμούς μου στον πρόεδρο του FDSN Γκέρμαν και την παράκλησή μου για συνάντησή μας, εάν ήταν δυνατό, εκείνο το απόγευμα, διότι, εκτός των άλλων λόγων για τους οποίους ήθελα να τον συναντήσω, είχα και προτάσεις που έπρεπε να ακούσει, καθώς πιθανότατα μπορούσαν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα που αντιμετώπιζε το κόμμα του ενόψει των προσεχών εκλογών.
Η πρότασή μου για συνάντηση έγινε αποδεκτή και πράγματι αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας συναντηθήκαμε για δείπνο στην κρητική ταβέρνα Σπύρος (στην περιοχή του αεροδρομίου του Ελληνικού).
Μετά τις τυπικές συζητήσεις και αφού η ατμόσφαιρα άρχισε να γίνεται εγκάρδια, βοηθούντος και του Ουνκιάσου, έλαβα το λόγο και είπα στον Γκέρμαν:
«Δεν είμαι διπλωμάτης για να σας μιλήσω με μισόλογα· είμαι στρατιωτικός και θα σας μιλήσω πέρα για πέρα ανοικτά και ξεκάθαρα.
»Είμαι σύμβουλος και φίλος του Ελληνα πρωθυπουργού Μητσοτάκη και έχω την εξουσιοδότησή του για χειρισμό θεμάτων που αφορούν τις σχέσεις της Ελλάδας με τις γειτονικές χώρες.
»Η Νέα Δημοκρατία αντιμετώπισε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα χρόνο (1989-1990) και γνωρίζω πολύ καλά ότι για να κερδηθούν οι εκλογές χρειάζονται και άφθονα χρήματα και μέσα. Θα αναλάβω προσωπικά, με την έγκριση του πρωθυπουργού Μητσοτάκη, την οποία θεωρώ δεδομένη, την υποχρέωση να βοηθηθεί από τη ΝΔ το κόμμα σας και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Ιλιέσκου στις επόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, με τις εξής όμως δεσμεύσεις σας μετά τις εκλογές:
»α. Υποστήριξη της Ελλάδας στο Κυπριακό.
»β. Υποστήριξη της Ελλάδας στο Σκοπιανό.
»γ. Βελτίωση των σχέσεων Ελλάδας – Ρουμανίας.
»δ. Κλείσιμο του Βλαχικού. Θα αποδεχθείτε δηλαδή ότι οι Βλάχοι που κατοικούν στην Ελλάδα είναι Ελληνες, γιατί πράγματι έτσι είναι.
»Προκαταβολικά σας ενημερώνω ότι:
»α. Θα εισηγηθώ στον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να αναλάβει η Νέα Δημοκρατία χωρίς καμιά δική σας δαπάνη να τυπώσει στα δικά της τυπογραφεία στην Αθήνα όλο το προεκλογικό υλικό που θα χρειασθείτε για τις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές σας.
»Για να μην υπάρξει καθυστέρηση στην παραγωγή του προεκλογικού υλικού, πρέπει να μας παραδώσετε εγκαίρως τα δείγματα που θέλετε να τυπωθούν με τις διαστάσεις που επιθυμείτε και να μας πείτε και πόσα εκατομμύρια αντίτυπα χρειάζεσθε από κάθε δείγμα.
»β. Θα επιδιώξουμε να σας εξασφαλίσουμε και χρηματική βοήθεια από Ελληνες επιχειρηματίες, το ύψος όμως της οποίας δεν μπορεί από τώρα να προσδιορισθεί».
Ο πρόεδρος Γκέρμαν, όταν τελείωσα την εισήγησή μου, μου δήλωσε ευχαριστημένος ότι έβρισκε λογική και πολύ ενδιαφέρουσα την πρόταση, την οποία αποδέχθηκε ο ίδιος εκθύμως, και ότι μόλις επέστρεφε στη Ρουμανία θα συζητούσε το θέμα με τους στενούς του συνεργάτες και με τον πρόεδρο της Ρουμανίας Ιλιέσκου. Πίστευε ότι θα συμφωνούσαν όλοι με την πρόταση. Αμέσως μετά θα έστελνε στην Αθήνα υψηλόβαθμο κομματικό στέλεχος του FDSN, το οποίο θα μετέφερε την απάντηση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος πάνω στην πρόταση συνεργασίας FDSN – ΝΔ. Μ’ εκείνο το στέλεχος θα μπορούσα να συνεργάζομαι για την υλοποίηση των συμφωνηθέντων.
Μετά το δείπνο στην ταβέρνα Σπύρος συνεχίσαμε για ένα ποτό σε κέντρο διασκέδασης της παραλιακής όπου τραγουδούσε ο Τόλης Βοσκόπουλος. Ο ξένος ηγέτης ενθουσιάσθηκε και με το τραγούδι του, αλλά και με την εγκαρδιότητα και το σεβασμό που έδειξε ο καλλιτέχνης προς τον υψηλό επισκέπτη της Ελλάδας, προφανώς και με υπόδειξη του ιδιοκτήτη.
Την επομένη επισκεφθήκαμε τον τότε γενικό διευθυντή της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σγαρδέλη, τον οποίο είχα ενημερώσει σχετικά και του οποίου η στάση και τότε και μετέπειτα ήταν άψογη από κάθε πλευρά στη συγκεκριμένη περίπτωση. Πίστεψε στη σκοπιμότητα της οικονομικής στήριξης του FDSN και βοήθησε και αυτός σημαντικά στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων.
Μετά την επίσκεψη στο γενικό διευθυντή της ΝΔ ενημέρωσα τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη σχετικά με τα όσα είχα συζητήσει με τον πρόεδρο του FDSN Γκέρμαν.
Ο Μητσοτάκης, πολιτικός εξαιρετικής ευφυΐας, «Αστραπόγιαννος» και βαθύς γνώστης των θεμάτων της βαλκανικής χερσονήσου, άκουσε με πολύ ενδιαφέρον την πρόταση και στην έκφρασή του φαινόταν ότι επικροτούσε τη συμφωνία με το FDSN. Αφού τελείωσα, μου είπε διπλωματικά:
«Εγώ, στρατηγέ, και να σου πω όχι, εσύ θα κάνεις του κεφαλιού σου [κρητική έκφραση]. Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Προχώρα λοιπόν με τη συγκατάθεσή μου, αλλά να προσέξεις να μην εκτεθούμε».
* Οριστικοποίηση συμφωνίας συνεργασίας ΝΔ – FDSN
Ενα δεκαήμερο περίπου μετά τη συνάντησή μου με τον πρόεδρο του FDSN Γκέρμαν, έφτασε από το Βουκουρέστι στην Αθήνα ο τότε αντιπρόεδρος της ρουμανικής Βουλής, καθηγητής πανεπιστημίου Ιονέλ Ρόμαν, και εγκαταστάθηκε και αυτός στον ξενώνα της ρουμανικής πρεσβείας στην Αθήνα λόγω της κυβερνητικής του θέσης.
Τη μέρα της άφιξής του ζήτησε να με επισκεφθεί στο γραφείο μου, στην Ηροδότου 1, μαζί με τον πρέσβη της Ρουμανίας Στοϊτσέσκου και τον ελληνομαθή σύμβουλο της πρεσβείας Ουνκιάσου, αίτημα το οποίο αποδέχθηκα την ίδια στιγμή ευχαρίστως.
Οταν με επισκέφθηκαν, μετά τις σχετικές συστάσεις και τις εθιμοτυπικές διαδικασίες, ο Ρόμαν μού μετέφερε τους χαιρετισμούς τόσο του προέδρου της Ρουμανίας Ιλιέσκου όσο και του προέδρου του σοσιαλιστικού κόμματος FDSN Γκέρμαν, καθώς και τη διαβεβαίωση και των δύο ότι αποδέχονταν όλους τους όρους που είχα θέσει για την οριστικοποίηση της συνεργασίας ΝΔ – FDSN (Σκοπιανό, Κυπριακό, ενίσχυση του άξονα Αθήνα – Βουκουρέστι και κλείσιμο του Βλαχικού).
Αφού τον ευχαρίστησα, τους είπα ότι θα υλοποιούσαμε στο ακέραιο όσα είχα υποσχεθεί στον Γκέρμαν για οικονομική στήριξη στις προσεχείς προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της Ρουμανίας.
Ετσι, στη συνέχεια:
α. Ζήτησα να προσκομισθούν το ταχύτερο από τη Ρουμανία τα δείγματα του προεκλογικού υλικού για μαζική παραγωγή, δηλαδή:
1). Εγχρωμες φωτογραφίες του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας Ιλιέσκου και του προέδρου του FDSN Γκέρμαν.
2). Εγχρωμες αφίσες με προεκλογικά συνθήματα.
3). Κονκάρδες με το σήμα του FDSN και τη φωτογραφία του προέδρου Ιλιέσκου.
4). Πλαστικές σημαίες κ.λπ.
β. Συνέστησα κάθε δείγμα να συνοδεύεται και με πρόταση πόσα εκατομμύρια αντίτυπα έπρεπε να παραχθούν για την κάλυψη των αναγκών του προεκλογικού αγώνα και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και για το FDSN (διπλές εκλογές).
γ. Τέλος, συμφωνήσαμε πως όλο το προεκλογικό υλικό, αφού τυπωνόταν στην Αθήνα, θα προωθούνταν με αυτοκίνητα της ΝΔ στο ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης Ολύμπια, με απόλυτη μυστικότητα, από όπου θα το παραλάμβανε η ρουμανική πλευρά, χωρίς να υπάρχει καμία διασταύρωση προσωπικού Νέας Δημοκρατίας και FDSN για λόγους ασφαλείας.
Στο ξενοδοχείο Ολύμπια ενήμερος θα ήταν μόνο ο διευθυντής του Γιάννης Παπαθανασίου, στον οποίο αποκλειστικά θα απευθυνόταν η ρουμανική πλευρά (αντιπρόεδρος Βουλής Ιονέλ Ρόμαν).
Ο Παπαθανασίου είναι φίλος και συνεργάτης μου, άτομο απόλυτης εμπιστοσύνης, Βλάχος την καταγωγή, και ομιλεί άπταιστα τη ρουμανική γλώσσα.
Σε ό,τι αφορούσε την οικονομική ενίσχυση από Ελληνες επιχειρηματίες, θα προηγούνταν επαφή μου και, εφόσον υπήρχε διάθεση ενίσχυσης, θα κλείνονταν ραντεβού στα οποία θα μετέβαινε σύσσωμη η ομάδα (ο αντιπρόεδρος της Βουλής Ρόμαν, ο πρέσβης Στοϊτσέσκου, ο σύμβουλος Ουνκιάσου και εγώ).
Συμφωνήσαμε επίσης ότι κατά τη συζήτηση στα γραφεία των επιχειρηματιών, μόλις δημιουργούνταν το κατάλληλο κλίμα, θα γινόταν πρόταση από μένα ότι ήταν επιβεβλημένη η οικονομική ενίσχυση του σοσιαλιστικού κόμματος FDSN στις επικείμενες ρουμανικές εκλογές και ότι ζητούσαμε τη συνδρομή τους διότι το κόμμα αυτό είχε δεσμευθεί να βοηθήσει την Ελλάδα στο Σκοπιανό και στο Κυπριακό και να κλείσει και το Βλαχικό Ζήτημα.
Τα χρηματικά ποσά που θα δίνονταν για οικονομική ενίσχυση από τους επιχειρηματίες θα τα παραλάμβανε και θα τα έδινε στο FDSN ο αντιπρόεδρος της ρουμανικής Βουλής Ιονέλ Ρόμαν.
” Η ΝΔ, η CIA και η τεκτονική Στοά “
Προ των βουλευτικών εκλογών του 1989, αλλά και μετέπειτα, για ένα χρονικό διάστημα είχα αναλάβει με εντολή του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και τον τομέα συνεργασίας με την αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών, τη γνωστή CIA, και γνωρίζω εξ ιδίας αντιλήψεως ότι η CIA επεδίωκε για δικούς της λόγους τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές κατά την περίοδο 1989-1990.
Για την επιβεβαίωση της άποψής μου αυτής θα αναφέρω το εξής χαρακτηριστικό περιστατικό:
Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του Ιουνίου 1989 με επισκέφθηκε στο γραφείο μου, της ΝΔ, στη Ρηγίλλης 18, ο δικηγόρος των Αθηνών Δ.Φ., συνοδευόμενος από τον Λ.Ε., επίσης δικηγόρο.
Ο δικηγόρος Δ.Φ., μόλις συστηθήκαμε, έλαβε το λόγο και μου είπε:
«Είμαι πρόεδρος της Ελληνικής Τεκτονικής Στοάς Σκωτίας και ήρθα να σε γνωρίσω και να σε ενημερώσω ότι λάβαμε εντολή να υποστηρίξουμε τη ΝΔ στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές και σε παρακαλώ να ενημερώσεις σχετικά και τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη».
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης χρειάσθηκε να βγάλει το πορτοφόλι από την τσέπη του για να μου δώσει το επισκεπτήριό του και του έπεσε κατά λάθος πάνω στο τραπέζι μου η προσωπική του πλαστικοποιημένη ταυτότητα συνδρομητή του ΚΚΕσ.
Μόλις είδα την ταυτότητα, ταράχθηκα και του είπα:
«Κύριε Δ., βλέπω ότι ανήκετε σε άλλο πολιτικό χώρο. Εάν ήρθατε στο γραφείο μου για να με κατασκοπεύσετε, σας παρακαλώ να φύγετε αμέσως».
Ο δικηγόρος, ατάραχος, μου απάντησε ξεκάθαρα:
«Είμαι συνδρομητής και μέλος του ΚΚΕσ, αλλά να είστε βέβαιος, στρατηγέ, ότι την εντολή που έλαβα από την Ελληνική Τεκτονική Στοά Σκωτίας να βοηθήσω τη ΝΔ στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές θα την εκτελέσω στο ακέραιο».
Αυτό πράγματι έγινε και, επειδή η Ιστορία πρέπει να γράφεται σωστά, δηλώνω ξεκάθαρα ότι ο προαναφερθείς τότε πρόεδρος των εν Ελλάδι τεκτόνων της Στοάς Σκωτίας Δ.Φ. μού προσκόμισε λίγους μήνες αργότερα τους αριθμούς των λογαριασμών σε τράπεζα της Ελβετίας για τα 2 εκατομμύρια δολάρια που είχαν κατατεθεί στο όνομα του τότε αντιπροέδρου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ Κουτσόγιωργα από τον Κοσκωτά για τον περιβόητο «Κουτσονόμο». Ο πρώτος λογαριασμός ήταν στα ονόματα Ιωάννης Μαντζουράνης και Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας. Ο δεύτερος, προερχόμενος από τον πρώτο, ήταν στα ονόματα Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας – Δημήτρης Κουτσόγιωργας και ο τρίτος, προερχόμενος από τον δεύτερο, ήταν στα ονόματα Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας – Αλίκη Κουτσόγιωργα.
Για να μην υπάρξουν παρερμηνείες γύρω από τις σχέσεις μου με τους τέκτονες, δηλώνω ότι δεν είμαι γραμμένος σε τεκτονικές οργανώσεις (Στοές)· οφείλω όμως να ομολογήσω ότι έλαβα μέρος σε συνεστιάσεις τεκτόνων τιμής ένεκεν και γνώρισα εκεί πάρα πολύ αξιόλογα, από κάθε πλευρά, άτομα της ελληνικής κοινωνίας (καθηγητές πανεπιστημίου, μεγαλοδικηγόρους, επιχειρηματίες κ.ά.). Για το λόγο αυτό θεωρώ πολύ παρακινδυνευμένο να διατυπώσω επικριτικά σχόλια για τις ελληνικές τεκτονικές οργανώσεις, αφού είμαι και αδαής σχετικά με τη φιλοσοφία τους και τους επιδιωκόμενους σκοπούς τους.
Εκτιμώ πάντως από το συγκεκριμένο περιστατικό που εξιστόρησα ότι η απόφαση που πάρθηκε τότε από τη συγκεκριμένη Ελληνική Τεκτονική Στοά Σκωτίας να υποστηριχθεί η ΝΔ στις εκλογές της περιόδου 1989-1990 ελήφθη έπειτα από αμερικανική υπόδειξη.
Το γεγονός αυτό της υποστήριξης το αποδίδω στους σχεδιασμούς των Αμερικανών να χρησιμοποιήσουν τη Νέα Δημοκρατία για να συνδράμει το έργο τους, δηλαδή την αποκομουνισμοποίηση των κρατών της Βαλκανικής, όπως και έγινε.
” Το σκάνδαλο Κοσκωτά και οι υποκλοπές “
Την εποχή της σκανδαλολογίας του 1989 η πρώην υπουργός Μπενάκη εκτελούσε χρέη προέδρου της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Ελέγχου της ΝΔ στον τομέα της δικαιοσύνης.
Στο πλαίσιο των καθηκόντων μου ως διευθυντή Ασφαλείας και Πληροφοριών της ΝΔ, ενημέρωσα παρουσία της κας Μπενάκη και του διευθυντή Νομικής Υπηρεσίας του κόμματος δικηγόρου Δ. Κανελλόπουλου τον πρόεδρο της ΝΔ κ. Μητσοτάκη για τις εμπιστευτικού περιεχομένου συζητήσεις που είχα με το δικηγόρο Δ.Φ., συνήγορο του προφυλακισμένου για την υπόθεση Κοσκωτά Γιάννη Μαντζουράνη, ζητώντας οδηγίες περαιτέρω χειρισμού. Συγκεκριμένα ο Δ.Φ. μου είπε ότι ο Μαντζουράνης είχε συναινέσει να δώσει στη ΝΔ λεπτομέρειες για τους λογαριασμούς και το όνομα της ελβετικής τράπεζας στην οποία είχε κατατεθεί το ποσό των 2 εκατομμυρίων δολαρίων Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας ως αμοιβή για την ψήφιση από τη Βουλή του περιβόητου «Κουτσονόμου».
Τα ανταλλάγματα που ζητούσε ο Μαντζουράνης από τη ΝΔ ήταν τα εξής:
1). Δέσμευση του κόμματος πως όταν ανέβαινε στην εξουσία θα τον βοηθούσε στη δικαστική του περιπέτεια και ότι μετά την αποφυλάκισή του θα επιλαμβανόταν και της επαγγελματικής του αποκατάστασης (ήταν δικηγόρος με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία και πριν μεταπηδήσει στην Τράπεζα Κρήτης διετέλεσε γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου).
2). Αμεση οικονομική ενίσχυση με το ποσό των 20 εκατομμυρίων δραχμών προς αντιμετώπιση έκτακτων οικογενειακών οικονομικών του προβλημάτων. (Την περίοδο της προφυλάκισής του είχε προκληθεί ρήξη στις σχέσεις του με τη γυναίκα του, γιατρός το επάγγελμα. Τους λόγους της ρήξης τους δεν τους γνωρίζω.)
Ενημέρωσα τον πρόεδρο της ΝΔ για τη μέσω του Δ.Φ. πρόταση του Μαντζουράνη. Πίστευα ότι από τη δημοσιοποίηση, με επίσημα στοιχεία, του θέματος των κατηγοριών για λαθροχειρίες του Α. Κουτσόγιωργα η ΝΔ ενόψει των επικείμενων τότε εκλογών θα αποκόμιζε σημαντικά πολιτικά κέρδη, όπως κι έγινε.
Στη συνέχεια, έπειτα από διεξοδικές συζητήσεις του θέματος αυτού παρουσία της κας Μπενάκη στην ΟΚΕ Δικαιοσύνης της ΝΔ, το αίτημα του Μαντζουράνη έγινε δεκτό. Πράγματι δόθηκε από το ταμείο της ΝΔ το ποσό των 20 εκατομμυρίων στο μεσάζοντα δικηγόρο Δ.Φ. και αυτός με τη σειρά του παρέδωσε χειρόγραφο σημείωμα του Μαντζουράνη αποτελούμενο από 19 σελίδες.
Φωτοτυπία του σημειώματος αυτού δόθηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, που τα δημοσίευσε την 1η Μαρτίου 1989. Η δημοσίευση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκλογική νίκη της ΝΔ τον Ιούνιο του 1989.
Παρατίθεται ενδεικτικά φωτοτυπία μιας σελίδας από το χειρόγραφο σημείωμα του Μαντζουράνη.
Μετά τις λεπτομέρειες που προανέφερα, δεν πιστεύω να υπάρχει σήμερα έστω και ένας Ελληνας που να θεωρεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ενήργησα αυτοβούλως, χωρίς την έγκριση των αρμόδιων κομματικών οργάνων της ΝΔ.
Χειρίσθηκα και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις με την παραπάνω με ενεργό συμμετοχή κορυφαίων στελεχών της ΝΔ, από τις οποίες αποσπούσα κομματικούς επαίνους, αλλά δε συντρέχουν επί του παρόντος λόγοι εξιστόρησης.
Την άνοιξη του 1993, όταν ξέσπασε η προβοκάτσια των υποκλοπών, για μια μερίδα στελεχών της ΝΔ ξαφνικά ως διά μαγείας μεταμορφώθηκα από ανιδιοτελή μέχρι τότε ήρωα και αγωνιστή του κόμματος σε αρχισυμμορίτη και αποτρόπαιο δράκουλα των δημοκρατικών θεσμών της χώρας, ενώ όλοι οι άλλοι κομματικοί παράγοντες (πρωτοκλασάτα πολιτικά στελέχη) με τους οποίους είχα συνεργασθεί κατά καιρούς για περαίωση κομματικών υποθέσεων όπως η περίπτωση Κουτσόγιωργα που εξασφάλισαν ή συνέβαλαν, αν θέλετε, στη νίκη της ΝΔ στις εκλογές της περιόδου 1989-1990, άγγελοι χωρίς φτερά.
Κατέθεσα τα ανωτέρω με την ελπίδα πως θα μπορέσω να βοηθήσω ορισμένους από τους αναγνώστες να βγάλουν σωστά συμπεράσματα.
