Ποιος «πληρώνει τη νύφη» από την παράλυση που προκαλούν οι διαδηλώσεις των απεργών
* Η επιχείρησή μου βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο της Αθήνας. Ως υπεύθυνος πολίτης, ενδιαφέρομαι για τα κοινά και για το τι συμβαίνει γύρω μου. Διαφωνώ με το φορολογικό σύστημα, με τον λογαριασμό της ΔΕΗ, για τα ποσά που πληρώνω για τρίτους και ένα σωρό άλλα, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι. Ποτέ όμως δεν σκέφτηκα να ταλαιπωρήσω τους συμπολίτες μου με το δικό μου πρόβλημα, δηλαδή να φωνάζω, να κλείνω τους δρόμους και να συμπαρασύρω σε μια άναρχη μάζα τους διερχομένους.
Κύριοι υπεύθυνοι όλων των πολιτικών κομμάτων, πρέπει να συμφωνήσετε ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο. Δεν μπορεί μια ομάδα απεργών ή αδικημένων να κλείνει το κέντρο και να χάνονται εκατομμύρια εργατοώρες κάθε χρόνο. Αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι δεν βγαίνει κανείς στον δρόμο έτσι για πλάκα. Συμφωνώ ότι έχει δίκιο και έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να απεργήσει και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.
Μου προκαλεί όμως αφάνταστο εκνευρισμό και μεγάλη απέχθεια η εκάστοτε ομάδα που δεν με αφήνει να πάω στη δουλειά μου, με κρατάει εγκλωβισμένο επί πολλές ώρες στο αυτοκίνητό μου ή παρεμποδίζει την προσέλευση των πελατών μου. Αντίθετα, θα αισθανόμουν μεγάλη συμπάθεια και μεγαλύτερη ευαισθησία στο πρόβλημα ενός κλάδου που όμορφα, ειρηνικά, είναι συγκεντρωμένος σε μια πλατεία, π.χ. Ζάππειο, Πεδίο Αρεως, ή πορεύεται στα πεζοδρόμια. Σήμερα που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν πληθύνει και έχουν βελτιωθεί τόσο πολύ, πιστεύω πως είναι πιο αποτελεσματικό να αναλύσουν τα αιτήματά τους σε αυτά από το να κλείνουν τον δρόμο και να προκαλούν την αντιπάθεια όλων μας.
Κύριοι διοικούντες, γιατί δεν μελετάτε καλά ένα νομοσχέδιο προτού το ψηφίσετε; Γιατί δεν ακούτε προσεκτικά τα αιτήματα ενός θιγόμενου κλάδου; Γιατί φθάνετε τον κόσμο στα άκρα; Γιατί δεν διδάσκεστε από ανεπτυγμένες χώρες της ΕΕ, των οποίων μάλιστα η οικονομία είναι πολύ πιο ανεπτυγμένη από τη δική μας;
Εχουμε εμείς την πολυτέλεια να χάνουμε εκατομμύρια εργατοώρες κάθε χρόνο; Γιατί δεν αντιγράφετε το σύστημα των βορείων εταίρων μας, που, προτού ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο ή κάποια σύμβαση, το συζητούν με τους ενδιαφερόμενους κλάδους ένα χρόνο πριν, και σχεδόν πάντα υπάρχει συμφωνία;
Βέβαια μπορώ να εξαιρέσω ελάχιστες φορές, που μπορεί ο λαός να κατέβει αθρόα στους δρόμους και να διαδηλώσει τη χαρά του ή την οργή του, όπως π.χ. σε μια επέτειο, σε ένα ξαφνικό χαρμόσυνο γεγονός, σε μια διάκριση της χώρας μας ή όταν θίγονται τα κυριαρχικά δικαιώματά μας. Ακόμη και σε μια προκαθορισμένη πολιτική ομιλία (αν και αυτό πρέπει να εκλείψει. Γιατί να κλείνουν οι δρόμοι;).
Και, τελειώνοντας, επαναλαμβάνω πως το να διαταράσσεται η ομαλή λειτουργία ενός κράτους με το παραμικρό δεν αποτελεί δημοκρατία, αλλά αναρχία εσχάτης μορφής. Οι χαμένες εργατοώρες των απεργών είναι συνειδητές και σεβαστές. Των άλλων όμως;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΞΥΛΩΜΕΝΟΣ, Αθήνα
Οι όροι, οι βαθμοί και οι προσφωνήσεις στον Ελληνικό Στρατό
* Στην έγκριτη εφημερίδα «Το Βήμα» της 29-11-98 στη σελίδα Α16 και υπό τον τίτλο «Η ανάκριση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ» ανέγνωσα την είδηση ότι ο νεοτοποθετηθείς Αρχηγός
ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Παραγιουδάκης παρέστη σε συνεδρίαση της διακομματικής Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας όπου:
Ο Υπουργός κ. Τσοχατζόπουλος εξήγγειλε την κάρτα υγείας για όλους τους «φαντάρους».
Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ εξήγησε τον τρόπο μεταθέσεως των «φαντάρων» κλπ.
Κάθε φορά που εμείς οι παλαιότεροι ακούμε τη λέξη «φαντάρος» τη νιώθουμε ως «καταχρηστική-υβριστική», όπως θα πρέπει να την αναφέρει ο κ. Μπαμπινιώτης, διότι:
Προέρχεται, κατά την Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα που προσφέρει «Το Βήμα» από τη βενετική fantaria, ιταλ. fanteria, ισπ. infanteria κλπ.
Εμφανίστηκε στον Ελληνικό Στρατό μετά το 1916 με ειρωνική διάθεση από παραφθορά της γαλλικής για τους ατιμασμένους, ταλαίπωρους Ελληνας Στρατιώτας μέχρι της επανακτήσεως του ηθικού των μετά την επίθεσή των στο Σκρα. Παλαιότερα δεν υπήρχε αυτός ο όρος, π.χ. στην οπερέτα «Ο Βαφτιστικός» που αναφέρεται στον πόλεμο 1912-13 δεν υπάρχει.
Ο σωστός όρος είναι ο με βυζαντινή προέλευση «Στρατιώτης» (ομοίως Μπριτάννικα «Το Βήμα») και για το Ναυτικό και Αεροπορία, Ναύτης και Σμηνίτης αντίστοιχα. Για τους βαθμούς οι ορθοί όροι είναι οι προερχόμενοι από τα Αρχαία Ελληνικά Οπλίτης και όχι Φαντάρος, Δεκανεύς και όχι το ξενικό Μάγκας, Λοχίας κλπ. Οι Διοικητές των Μονάδων στην Ημερησία Διαταγή προσφωνούν το προσωπικό της Μονάδος, προφορικά ή γραπτά, ως «Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες» ή απλά «Στρατιώτες» που περιλαμβάνει όλους.
Επίσης στο θέμα των προσφωνήσεων μεταξύ αγνώστων Στρατιωτών στον Ελληνικό Στρατό ισχύει το «Συνάδελφε», στον Ε.Λ.Α.Σ. το «Συναγωνιστή» και στον Δημοκρατικό το «Σύντροφε» ενώ σήμερα κυριαρχεί το μαλ…
Θα παρακαλούσα λοιπόν τους κκ. Υπουργό και Αρχηγό ΓΕΕΘΑ να καθιερώσουν τους αναφερθέντες ευπρεπείς όρους με τη βοήθεια των Αξιωματικών, Δημοσιογράφων και γιατί όχι και των Ιερέων.
Ισως όλα αυτά κριθούν σαν παραξενιές ενός αποστράτου αλλά σας πληροφορώ ότι έχουν τεράστια σημασία για το ηθικό και τη συνοχή του Στρατού και προσωπικά πάντα προσπαθούσα να εξαλείψω προσβλητικές εκφράσεις που θίγουν την προσωπικότητα του Στρατιώτου.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΟΥΝΗΣ – αντιστράτηγος ε.α.
Τι θα γίνει με τα πετρελαιοκίνητα ΙΧ με ξένες πινακίδες;
* Είμαι χρόνια αναγνώστης σας. Θα ήθελα να σας απασχολήσω με ένα αρχόμενο περιβαλλοντικό πρόβλημα. Υποθέτω ότι για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος έχει απαγορευθεί η πετρελαιοκίνηση σε ιδιωτικής χρήσεως αυτοκίνητα στην Αθήνα. Παρατηρείται όμως το συνεχώς διογκούμενο φαινόμενο της εμφάνισης πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων, και μάλιστα υψηλού κυβισμού, με πινακίδες γειτονικής χώρας της οποίας οι υπήκοοι είναι πρακτικά εδώ και χρόνια μόνιμοι κάτοικοι Αθηνών.
Το φαινόμενο τώρα αρχίζει, αλλά η γιγάντωσή του είναι βέβαιη. Η Αθήνα δεν βλάπτεται από τα πετρελαιοκίνητα με ξένες πινακίδες;
Ι. ΑΒΡΑΑΜ – ιατρός, Αθήνα
ΥΓ.: Στη γειτονιά μου και σε ακτίνα 100 μέτρων υπάρχουν τουλάχιστον 5 (πέντε) πετρελαιοκίνητα ΙΧ της κατηγορίας αυτής.
Κυκλοφοριακό και μικροπολιτική στη Θεσσαλονίκη
* Είναι κοινή διαπίστωση ότι η κίνηση των αυτοκινήτων στη Θεσσαλονίκη αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της πόλης. Οι ειδικοί προτείνουν μεγαλεπήβολες λύσεις και οι υπεύθυνοι παίρνουν κατά καιρούς διάφορα μέτρα, το πρόβλημα όμως οξύνεται καθημερινά.
Η έλλειψη μεγάλων δρόμων, οι κακές αστικές συγκοινωνίες, η ασυντόνιστη λειτουργία των φωτεινών σηματοδοτών και η έλλειψη χώρων στάθμευσης αποτελούν τις αιτίες που ταλαιπωρούνται πεζοί και οδηγοί.
Ενα φαινόμενο που τον τελευταίο καιρό παρουσιάζεται όλο και πιο έντονα και γίνεται αιτία να παρατηρούνται τα γνωστά εμφράγματα στην κυκλοφορία είναι η προκλητικά παράνομη στάθμευση. Πολλοί σταθμεύουν παράνομα ακόμη και στους κεντρικούς δρόμους γιατί γνωρίζουν ότι ποτέ δεν θα πληρώσουν τις κλήσεις της Τροχαίας. Η ακύρωση των κλήσεων γίνεται σε ποσοστό 80% από τη δημοτική αρχή και από τα βουλευτικά γραφεία. Μόνο 20% των δημοτών καταβάλλει τα χρηματικά πρόστιμα. Είναι οι έντιμοι δημότες που δεν επιθυμούν συναλλαγές με την εξουσία. Η παράνομη και αλαζονική στάθμευση που επιβαρύνει σημαντικά την κυκλοφορία πεζών και οχημάτων δεν πρόκειται να σταματήσει όσο η δημοτική αρχή και ορισμένοι βουλευτές χρησιμοποιούν την ακύρωση των τροχαίων παραβάσεων ως μέσο για την εξασφάλιση εκλογικής πελατείας.
ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΚΡΑΝΙΔΗΣ – σύμβουλος Ε’ Δημοτικού Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης
Για τη μετάθεση μιας παρένθεσης
* Στην επιστολή μου που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» της 29.11.1998 (σελ. Α26) στα πλαίσια της συζήτησης με τον κ. Σαρτζετάκη για τα γλωσσικά, είχα υποσχεθεί ότι δεν θα επανέλθω επί του θέματος. Και θέλω να τηρήσω την υπόσχεσή μου. Ενα λάθος όμως που παρεισέφρησε και στο κείμενο της δικής μου επιστολής με αναγκάζει να επανέλθω, για να μην υπάρξει η εντύπωση ότι θέλω να αδικήσω στο ελάχιστο τον κ. Σαρτζετάκη.
Στο σημείο που γίνεται αναφορά στη μετάθεση της παρέθενσης στο κείμενό μου αναφέρεται ότι «κατά τη δημοσίευσή της η παρένθεση που ήταν μετά τη λέξη “κινήσεων” μετατέθηκε πριν από αυτήν», ενώ το σωστό είναι ότι «η παρένθεση που ήταν πριν από τη λέξη “κινήσεων” μετατέθηκε μετά από αυτήν».
ΓΙΑΝΝΗΣ Χ. ΓΟΥΣΕΤΗΣ – δικηγόρος, Αθήνα
«Εγινα αμερικανός υπήκοος αφού δεν θεωρούμαι Ελληνας στην πατρίδα μου»
* Ονομάζομαι Θανάσης Μπουντρής και είμαι από τη Βόρειο Ηπειρο. Τώρα μένω μόνιμα στις ΗΠΑ, όπου και μετά από πέντε χρόνια απέκτησα την αμερικανική υπηκοότητα. Θα ήθελα να ρωτήσω τους (Ελληνες) πολιτικούς που ο νους τους κατεβάζει, γιατί εμείς οι Ελληνες της Αλβανίας, όπως μας αποκαλείτε, δεν μπορέσαμε να γίνουμε έλληνες πολίτες έστω και μετά από οκτώ χρόνια στη μητέρα πατρίδα μας.
Εζησα στην Ελλάδα επί δύο χρόνια και είχα καταθέσει τα πιστοποιητικά μου από το Πανεπιστήμιο των Τιράνων για αναγνώριση. Παρέλαβα την πρώτη αναγνώριση και μετά από τις εξετάσεις νόμιζα πως έπρεπε να παραλάβω την τελική, αλλά δεν παραχωρήθηκε γιατί χρειάζομαι άδεια παραμονής στην ίδια την πατρίδα μου. Αίσχος.
Διαμαρτύρομαι γιατί αυτό είναι απαράδεκτο. Γιατί η κυβέρνηση έχει διορίσει ανιστόρητα πλάσματα στο ΔΙΚΑΤΣΑ. Μπορείτε να μου απαντήσετε, σας παρακαλώ, τι πρέπει εμείς οι πραγματικοί Ελληνες να θυσιάσουμε για την αξιότιμη ελληνική υπηκοότητα; Δώσανε υπηκοότητα σε Αφρικανούς, σε γνήσιους Αλβανούς, Κούρδους, Τούρκους κλπ.
Εμείς οι πραγματικοί Ελληνες της ρουτίνας, όχι αρσιβαρίστες ή ποδοσφαιριστές, τι πρέπει να κάνουμε για να μας δώσουν το δικαίωμα να αισθανθούμε υπερηφάνεια και σεβασμό για την ιθαγένειά μας; Μα δεν υπάρχει δικαιοσύνη τελικά.
Με σεβασμό
Αναστάσιος Μπουντρής – μετανάστης στις ΗΠΑ
Αντίλογος υπέρ του δικαίου των αιτημάτων των τελωνειακών υπαλλήλων
* Σας γράφω το γράμμα αυτό για ένα και μόνο λόγο. Γιατί πιστεύω ότι έχετε την απαιτούμενη γενναιότητα να το φιλοξενήσετε στην έγκριτη εφημερίδα σας όπου δημοσιεύθηκε σήμερα το κείμενο «Οι δύο όψεις της ήττας των τελωνειακών» του δημοσιογράφου σας κ. Ευθυμίου.
Και τώρα στην ουσία:
Θα ήθελα κατ’ αρχήν να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον συντάκτη σας γιατί αυτός ένας φτασμένος δημοσιογράφος και μάλιστα βραβευμένος πρόσφατα, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έσκυψε τόσο χαμηλά και ανάλωσε τη δημοσιογραφική του γραφίδα για να κατακεραυνώσει αυτή την «κάστα» που λέγονται τελωνειακοί υπάλληλοι και οι οποίοι απομυζούν το εισόδημα του Ελληνικού Λαού με το προνόμιο που έχουν να τροφοδοτείται το επικουρικό τους ταμείο (ΤΑΥΤΥ) από «κοινωνικούς πόρους».
Εδώ θα ήθελα να πληροφορήσω και σας και τον συντάκτη σας ο οποίος αν και δημοσιογράφος ή είναι ανενημέρωτος ή σκόπιμα διαστρεβλώνει την αλήθεια, αλλά και όλο το αναγνωστικό σας κοινό, ότι τα Δικαιώματα Εκτελέσεως Τελωνειακών Εργασιών (ΔΕΤΕ) δεν είναι κοινωνικός πόρος, αλλά ανταποδοτικό τέλος, που επέβαλε η ίδια η Πολιτεία εδώ και αρκετές δεκάδες χρόνια για να πληρώνει την υπερωριακή εργασία των εν ενεργεία τελωνειακών υπαλλήλων, που δημιουργείται κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους. (Εργασία σε 24ωρη βάση, μετακίνηση συνεχής και πολλές φορές μακράν της έδρας των, Κυριακές, εξαιρέσιμες κλπ.)
Από αυτό, λοιπόν, το ποσό που εισπράττεται με αιτία τους παραπάνω λόγους, οι εν ενεργεία τελωνειακοί υπάλληλοι ύστερα από έγκριση και της Πολιτείας στερούνται ένα μέρος του και το διαθέτουν για την ενίσχυση του επικουρικού τους Ταμείου. Είναι δηλαδή χρήματα δικά τους τα οποία αποταμιεύουν για τα γεράματά τους. Εάν λοιπόν η Πολιτεία αποφασίσει να καταργήσει αυτά τα ΔΕΤΕ, τότε θα υποχρεωθεί να πληρώνει την υπερωριακή εργασία των τελωνειακών υπαλλήλων από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως συμβαίνει με όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Εφόσον όμως αυτά δεν καταργούνται και παραμένουν δεν είναι άδικο να πληρώνουν οι τελωνειακοί υπάλληλοι για την ενίσχυση του επικουρικού ταμείου άλλων δημοσίων υπαλλήλων; Γιατί το νομοσχέδιο δεν μιλά για κατάργηση αυτού του «κοινωνικού πόρου» όπως θέλει να λέει τα ΔΕΤΕ ο συντάκτης σας αλλά για τη μεταφορά του στα Ταμεία των άλλων δημοσίων υπαλλήλων.
Θα ήθελα ακόμη να σας κάνω γνωστό ότι το 80% των υπηρετούντων τελωνειακών υπαλλήλων είναι κάτοχοι ενός τουλάχιστον πανεπιστημιακού τίτλου και γνωρίζουν επαρκώς τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα. Ακόμη ότι η Πολιτεία εδώ και τόσα χρόνια αναγνωρίζει ότι οι τελωνειακοί υπάλληλοι επιτελούν ένα έργο που θέλει και ιδιαίτερη μισθολογική μεταχείριση, όπως συμβαίνει όχι μόνο στις χώρες Ε.Ε. αλλά και σε όλες τις χώρες του Κόσμου.
Και ακόμη θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι οι τελωνειακοί με την ευκαιρία του τελωνισμού εμπορευμάτων υποχρεώνουν τους παραλήπτες, βάσει της κειμένης νομοθεσίας, να καταβάλλουν διάφορα ποσά που διοχετεύονται στα ταμεία συντάξεως διαφόρων κοινωνικών ομάδων, όπως ΤΑΚΕ (Ταμείο Κληρικών Ελλάδος), ΤΑΤ (Ταμείο Ασφαλίσεως Τυπογράφων), ΤΣΑΥ (Ταμείο Σύνταξης Ασφάλισης Υγειονομικών) κλπ.
Υστερα από όλα αυτά που ανέφερα πιο πάνω οι τελωνειακοί και δίκαιο αγώνα έκαναν, αλλά και ουδέποτε ηττήθηκαν, όπως ισχυρίζεται ο συντάκτης σας γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν αντίπαλο το κράτος, αλλά είναι οι μόνιμοι εκφραστές του.
Γεώργιος Κούτρος – συνταξιούχος τελωνειακός υπάλληλος – Παγκράτι
ΤΟ ΒΗΜΑ δημοσιεύει επιστολές αναγνωστών για συγκεκριμένα θέματα, με τον όρο ότι είναι ενυπόγραφες. Για τον λόγο αυτόν οι επιστολογράφοι πρέπει να σημειώνουν και τον αριθμό του τηλεφώνου, μέσω του οποίου η Γραμματεία της Συντάξεως θα μπορεί να ελέγξει το γνήσιο της επιστολής. Ανευ των στοιχείων αυτών η δημοσίευση καθίσταται αδύνατη. Η Σύνταξη διατηρεί το δικαίωμα να συντομεύει τα κείμενα. Οι επιστολές με την ένδειξη «για δημοσίευση» μπορούν να αποστέλλονται μέσω Fax, στο (01) 3239.097 / μέσω Internet Ε-Mail: tovima@dolnet.gr
