Κάθε ημέρα σε ολόκληρο τον κόσμο εκδίδονται 8.000 εφημερίδες. Το στοιχείο αυτό είναι της UNESCO. Την οποία, όταν πρόκειται για τέτοια θέματα, μπορείτε να φανταστείτε σαν μια υπηρεσία παγκοσμίου βεληνεκούς, πνιγμένη μέσα σε ένα τεράστιο χαρτοβασίλειο εντύπων σε όλες τις πιθανές γλώσσες και διαλέκτους της ανθρωπότητας, που λογικό είναι να έχει χάσει αρκετά από τα επεισόδια της αγοράς. Οι ειδικοί αναλυτές και αυτό είναι η επίσημη θέση του Κωνσταντίνου Καμάρα, διευθυντή του γραφείου μάνατζμεντ και μάρκετινγκ της Διεθνούς Ενώσεως Εφημερίδων υποστηρίζουν πως ο πραγματικός αριθμός των εφημερίδων που κυκλοφορούν κάθε ημέρα ξεπερνάει τις 20.000.
Για τα περιοδικά, πάλι, δεν υπάρχουν μετρήσιμα στοιχεία. Και αυτό διότι είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσει κανείς τι ακριβώς είναι ένα περιοδικό, καθώς περιοδική (έκδοση) μπορεί να είναι μια εφημερίδα όπως το «Λοιπόν» , μια επιστημονική επιθεώρηση, ένα κλαδικό έντυπο όπως η «Επιθεώρηση του ΤΕΒΕ» , ένας κατάλογος αγορών, ένας κατάλογος προσφορών ή μια συλλογή λογοτεχνικών και ποιητικών κειμένων. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος του Τύπου είναι μια πολύ μυστήρια υπόθεση, με έντονο παρασκήνιο και τεράστια δύναμη. Η ισχύς δεν βρίσκεται εν τη ενώσει. Ούτε στο προφίλ που λανσάρουν προς τα έξω. Μια εφημερίδα είναι ισχυρή όταν ο αριθμός των πωλήσεων σου κόβει την ανάσα, αλλά πολύ περισσότερο όταν ανάμεσα στους αναγνώστες βρίσκονται οι opinion leaders της αγοράς (τόσο της εθνικής όσο και της παγκόσμιας).
Αλλά είναι ψέματα ότι ο κόσμος μας μπορεί να διπλωθεί σε μια κόλλα χαρτί εφημερίδας. Μπορεί όμως όλοι μας να πειστούμε ότι σταμάτησε να γυρίζει αν κάποια ημέρα μερικές από τις πιο δυνατές εφημερίδες του πλανήτη αποφασίσουν να μας το πλασάρουν ως είδηση. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα έντυπα που κρέμονται στο περίπτερο της κατανάλωσης κάθε πρωί υπάρχουν κάποια που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Που ελέγχουν τις εξελίξεις. Που επιβάλλουν τη θέλησή τους. Είναι φυσικό ότι τα περισσότερα από τα «δυνατότερα και πιο σημαντικά έντυπα του Κόσμου» είναι αγγλικά, αμερικανικά και γαλλικά. Αλλά με τη βοήθεια ειδικευμένων δημοσιογράφων εντοπίσαμε όλες τις εφημερίδες και τα περιοδικά που αυτή τη στιγμή…
…ή ας το πούμε απλά: αν ισχύει το θεώρημα ότι το πέταγμα μιας πεταλούδας στη Σαϊγκόν προκαλεί τυφώνα στην Ανδαλουσία, τότε μια τονισμένη λέξη σε αυτά τα έντυπα μπορεί να προκαλέσει κατακλυσμούς (ή ξαστεριά) σε ολόκληρη την υφήλιο.
Τα sites τού σήμερα είναι το ανακυκλωμένο χαρτί τού αύριο
Υπάρχουν μερικά ειδησεογραφικά κανάλια στο Διαδίκτυο που μέσα σε ελάχιστο χρόνο έχουν καταφέρει να αποκτήσουν τόσο κύρος και «αναγνωσιμότητα» όση τα παραδοσιακά έντυπα με ημερομηνία γέννησης τον προηγούμενο αιώνα. Μερικοί από τους καλύτερους δημοσιογράφους του κόσμου έχουν ήδη στρέψει την επαγγελματική τους κατεύθυνση προς το δικτυωμένο πληκτρολόγιο που μεταφέρει αυτοστιγμεί τις ειδήσεις στα μόνιτορ που μας περιβάλλουν. Στην πραγματικότητα τα news sites θεωρούνται το μέλλον της ενημέρωσης. Διότι σε σχέση με τα έντυπα μέσα υπερέχουν σε τέσσερα σημεία: 1. Ανανεώνονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. 2. Παρέχουν δυνατότητα αναζήτησης σε αρχείο. 3. Μπορείς να ψωνίσεις μέσα από τα commerce links του. 4. Είναι διαδραστικά, καθώς μπορείς να απαντήσεις στα άρθρα τους, να ανταλλάξεις απόψεις στα chat channels ή να παρακολουθήσεις on line συζητήσεις και συνεντεύξεις.
«Le Figaro»
Προέλευση: Γαλλία.
Πωλήσεις: Περί τις 360.000 φύλλα ημερησίως.
Εκδίδεται από το 1826.
Αριθμός σελίδων: Το κυρίως σώμα έχει περίπου 30. Το οικονομικό ένθετο άλλες 12.
Τιμή: Η καθημερινή έκδοση κοστίζει 7 φράγκα (λιγότερο από 400 δρχ.). Η έκδοση για το Σαββατοκύριακο 25 φράγκα (1.275 δρχ.), αλλά περιλαμβάνει και τρία περιοδικά («Figaro Magazine», «Madame» και «TV Magazine»).
Δυνατό σημείο: Συντηρητικούρα. Πρόκειται για την ιστορική εφημερίδα που στήριξε τον γκωλισμό, η οποία τώρα συντάσσεται με τους κρυφορατσιστοαριστοκράτες. Δηλαδή με τους περισσότερους Γάλλους!
«La Repubblica»
Προέλευση: Ιταλία.
Πωλήσεις: Η καθημερινή έκδοση ξεπερνάει τις 800.000 φύλλα. Η έκδοση του Σαββατοκύριακου το 1.000.000 φύλλα.
Εκδίδεται από το 1975.
Αριθμός σελίδων: 54.
Τιμή: 1.500 λιρέτες (250 δρχ.)
Δυνατό σημείο: Οι Ιταλοί «πεθαίνουν» για κουτσομπολιά και κιτρινίλα. Η σημαντικότερη εφημερίδα της χώρας ωστόσο καταφέρνει να περνάει μια «προοδευτική» άποψη γύρω από τα πράγματα, αλλά και να διατηρεί τις ισορροπίες ανάμεσα στην καθαρή ειδησεογραφία και στο lifestyle.
«El Pais»
Προέλευση: Ισπανία.
Πωλήσεις: Λιγότερο από 500.000 φύλλα.
Εκδίδεται από το 1975.
Αριθμός σελίδων: 52 το κυρίως σώμα + 96 σομόν σελίδες + 12 αθλητικές.
Τιμή: 125 πεσέτες (250 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Τα άρθρα διανοουμένων που δημοσιεύει, αλλά και οι πολιτικοοικονομικές αναλύσεις της, αφού λόγω γλώσσας επηρεάζει και τη Λατινική Αμερική.
«The Times of India»
Προέλευση: Ινδία.
Πωλήσεις: Η αγγλική έκδοση πουλάει 1.000.000 φύλλα την ημέρα.
Εκδίδεται από το 1836.
Αριθμός σελίδων: 24 + 10 σελίδες το lifestyle ένθετο «Delhi Times».
Τιμή: Η αγγλική έκδοση 1,50 ρουπία (13 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Μονοπωλεί μια αγορά 1.000.000.000 Ινδών, ενώ από το ένθετο του lifestyle καθορίζονται οι σημαντικότερες τάσεις της σύγχρονης ζωής στην Ινδία.
«The New York Times»
Προέλευση: ΗΠΑ.
Πωλήσεις: Η ημερήσια εφημερίδα πουλάει 1,1 εκατ. φύλλα και η κυριακάτικη έκδοση 1,7 εκατ. φύλλα.
Εκδίδεται από το 1851.
Αριθμός σελίδων: Οι «New York Times» της Κυριακής φημολογείται ότι είναι η πιο πολυσέλιδη εφημερίδα του κόσμου. Μαζί με τα 12 ένθετα (ανάμεσα στα οποία υπάρχει ένα ειδικό ένθετο για το μετρό και ένα για το real estate) ξεπερνά τις 250 σελίδες.
Τιμή: 2,5 δολάρια (930 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Οι αναλύσεις τους. Εχουν άποψη, είναι δυτικόστροφες, αλλά καταφέρνουν να διατηρούν την ισορροπία. Ιδιαίτερα για την περιοχή μας, μεγάλη βαρύτητα έχουν οι ανταποκρίσεις από την Κωνσταντινούπολη του Στίβεν Κίνζερ, αλλά και του Στίβεν Αρλάνγκερ, που «καλύπτει» την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, καθώς επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό τις πολιτικές, οικονομικές και στρατηγικές εξελίξεις.
«The Times»
Προέλευση: Μ. Βρετανία.
Πωλήσεις: Η ημερήσια έκδοση ξεπερνάει τις 727.000 φύλλα. Η κυριακάτικη το 1.308.000 φύλλα.
Εκδίδεται από το 1816.
Αριθμός σελίδων: Το κυρίως σώμα έχει περίπου 35 σελίδες. Ανάλογα με την ημέρα όμως προστίθενται αρκετά ένθετα (ειδικά το Σάββατο και την Κυριακή) και έτσι δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο όριο σελίδων.
Τιμή: Η καθημερινή εφημερίδα κοστίζει 35 πένες (200 δρχ.), το σαββατιάτικο φύλλο 60 πένες (400 δρχ.) και το κυριακάτικο 1 στερλίνα και 10 πένες (600 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η εφημερίδα έχει χάσει αρκετό από το κύρος της. Για όλα φταίει ο «χονδρέμπορος» της παγκόσμιας δημοσιογραφίας, ο Ρούπερτ Μέρντοκ, ο οποίος, από την ημέρα που αγόρασε την παραδοσιακή αυτή εφημερίδα, τη γέμισε με νεαρούς, «φθηνούς» ρεπόρτερ και δεκάδες ένθετα για λόγους εντυπωσιασμού. Εστω και λαβωμένη όμως, παραμένει μία από τις παραδοσιακές αξίες, ένας παρηκμασμένος μονάρχης στον πλανήτη των εντύπων.
«The Wall Street Journal»
Προέλευση: ΗΠΑ.
Πωλήσεις: Πολύπλοκο θέμα. Διότι ως οικονομική εφημερίδα έχει πολλές τοπικές εκδόσεις. Η «Wall Street Journal» της Ασίας πουλάει 68.005 φύλλα. Της Ευρώπης 82.597 φύλλα. Της Αμερικής (Κεντρικής, Λατινικής και Βόρειας) 2.691.414 φύλλα. Η διεθνής έκδοση (η οποία περιλαμβάνει τα σημαντικότερα νέα από όλες τις αγορές) φθάνει το 1.924.622 φύλλα, εκ των οποίων το 1.424.459 διανέμονται σε απλούς συνδρομητές, οι 153.470 φύλλα σε φοιτητές συνδρομητές, οι 43.567 φύλλα αποστέλλονται τιμής ένεκεν (σύνολο συνδρομών: 1.621.496), 191.142 φύλλα πωλούνται σε περίπτερα, 25.880 σε αεροπλάνα, 14.945 σε ξενοδοχεία και 3.718 σε διαφόρους (σύνολο πωλήσεων μέσω τρίτων: 111.984 φύλλα).
Εκδίδεται από το 1889.
Αριθμός σελίδων: Κατά μέσο όρο 80, χωρισμένες σε τρία τμήματα (το κύριο, το marketplace και το money & investing).
Τιμή: 75 σεντς (περίπου 190 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Η αμερικανική έκδοση δείχνει να γνωρίζει ως και τα αγαπημένα φαγητά των επενδυτών στο χρηματιστήριο του Μπουρούντι. Η ευρωπαϊκή και η ασιατική έκδοση το παλεύουν ακόμη.
«Yomiuri»
Προέλευση: Ιαπωνία.
Πωλήσεις: Περισσότερα από 10.000.000 φύλλα την ημέρα και αυτό είναι φυσικά καταχωρισμένο στο Βιβλίο Γκίνες.
Εκδίδεται από το 1875.
Αριθμός σελίδων: Η πρωινή έκδοση έχει 20-22 σελίδες, η απογευματινή γύρω στις 14.
Τιμή: Το πρωινό φύλλο κοστίζει 113 γεν (400 δρχ.), το απογευματινό 150 γεν (530 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Η έγκυρη και έγκαιρη κάλυψη της ιαπωνικής ειδησεογραφίας. Αντίθετα με το δοκιμασμένο σύστημα των δυτικών εφημερίδων, οι οποίες διαφοροποιούνται μεταξύ τους χάρη στις στήλες πολιτικής κριτικής ή χάρη στην επώνυμη αρθρογραφία, η «Yomiuri» προσπαθεί με δύο ξεχωριστές ολιγοσέλιδες εκδόσεις που κυκλοφορούν μέσα στην ημέρα να καλύψει όλες τις ειδήσεις που προκύπτουν σε μια χώρα 127.000.000 πολιτών.
«Le Monde»
Προέλευση: Γαλλία.
Πωλήσεις: Κατά μέσο όρο 400.000 ημερησίως.
Εκδίδεται από το 1944.
Αριθμός σελίδων: Περίπου 30.
Τιμή: 7,50 φράγκα (400 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Ο «Monde Diplomatique», αλλά και το τεράστιο δίκτυο ανταποκριτών που έχει σε κάθε γωνιά της υφηλίου.
Εφημερίδες: χάρτινες υπερδυνάμεις β’
Η «Independent» (στην οποία γράφει ο Ρόμπερτ Φισκ, ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική, από τους πρώτους που διαμαρτυρήθηκε για τον συνεχή βομβαρδισμό του Ιράκ και την αμφιλεγόμενη επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ), η «Metro» (διανέμεται δωρεάν στο μετρό της Αγγλίας και ως εκ τούτου έχει γίνει must και πλέον ξεπερνάει το 1.000.000 αναγνώστες), η «Washington Post» (η οποία θεωρείται έγκυρη, αλλά και «τσάτσος» της αμερικανικής κυβέρνησης), η «Ο Globo» (η μεγαλύτερη εφημερίδα της Βραζιλίας, που είναι η πιο μεγάλη χώρα της Λατινικής Αμερικής), οι «L.Α. Times», οι «Financial Times» (από την Αγγλία, που μοιράζονται το κύρος της «Wall Street Journal», αλλά έχουν πολύ πιο έξυπνα, σκωπτικά και καλογραμμένα κείμενα), η «Frankfurter Allemeiner» (έγκριτη γερμανική εφημερίδα με παγκόσμιο προσανατολισμό), η «Telegraph» (η αγγλική εφημερίδα του παραδοσιακού κατεστημένου, δηλαδή των Τόρηδων), η «Guardian» (η πιο έγκυρη, εναλλακτική και φιλελεύθερη αγγλική «φωνή»), η «Nation» και η «Clarin» (οι μεγαλύτερες εφημερίδες της Αργεντινής), το περιοδικό «Science» [καινοτομία: από το πρώτο τεύχος ως σήμερα η αρίθμηση των σελίδων είναι συνεχόμενη! Στην πραγματικότητα κάθε τεύχος δεν ξεπερνάει τις 5-8 σελίδες, αλλά μέσα σε αυτές κάνουν το επίσημο ντεμπούτο τους θεωρίες και αποτελέσματα ερευνών που ανοίγουν δρόμους στην ιατρική. Ο κυριότερος όγκος άλλωστε έχει πλέον δοθεί στην ηλεκτρονική του έκδοση: www. Sciencemag. org. Τιμή: 7 δολάρια (2.618 δρχ.). Δυνατό σημείο: Εκδίδεται από την Αμερικανική Ενωση για την Εξέλιξη της Επιστήμης, η οποία, για να εγκρίνει κείμενο, πρέπει όχι απλώς να είναι άψογο και να το τσεκάρουν τουλάχιστον τρεις ειδικοί, αλλά και να είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύεται σε ολόκληρο τον κόσμο!] .
Περιοδικά
«Time» (εβδομαδιαίο περιοδικό)
Προέλευση: ΗΠΑ.
Πωλήσεις: 4.122.699 τεύχη.
Εκδίδεται από τις 3.3.1923.
Αριθμός σελίδων: Γύρω στις 110.
Τιμή: 3 δολάρια (850 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Οι σε τεράστιο βάθος (και πλάτος, καθώς πολλές φορές φθάνουν σε έκταση και τις 10 σελίδες) αποκλειστικές έρευνες παγκοσμίου ενδιαφέροντος που παρουσιάζει. Το σούπερ ατού του όμως είναι σίγουρα το εξώφυλλό του: είναι καταξίωση παγκοσμίου βεληνεκούς το να δημοσιευθεί το πρόσωπο ενός πολιτικού, ενός επιχειρηματία ή καλλιτέχνη κάτω από τον λογότυπο «Time».
«The Economist» (εβδομαδιαίο περιοδικό που επιμένει να αυτοαποκαλείται εφημερίδα επειδή λειτουργεί ως ανασκόπηση των σημαντικότερων ειδήσεων της εβδομάδας)
Προέλευση: Μ. Βρετανία
Πωλήσεις: 740.606 τεύχη η παγκόσμια έκδοση, 286.150 τεύχη η ευρωπαϊκή.
Εκδίδεται από το 1843.
Αριθμός σελίδων: 160.
Τιμή: Η ευρωπαϊκή έκδοση κοστίζει 1.200 δρχ.
Δυνατό σημείο: Τα πάντα. Από τα άψογα οργανωμένα θέματά του ως την «εκνευριστική» εγκυρότητα των πληροφοριών του. Το περιοδικό αυτό έχει δημιουργήσει μύθο γύρω από το όνομά του, καθώς κανείς δεν γνωρίζει ποιοι (δεν) υπογράφουν τα άρθρα του. Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι «δεν έχει σημασία ποιος το έγραψε, αλλά το περιεχόμενο του κειμένου». Αυτή είναι η αρχή που πέρασε στο έντυπο ο Γκόφρεϊ Γκρόουδερ (εκδότης του από 1938 ως το 1956), ο οποίος υποστήριζε πως έτσι γίνεται σε όλους κατανοητό πως «ένας δημοσιογράφος δεν είναι αφέντης του κειμένου του, αλλά ο υπηρέτης ενός έργου πολύ μεγαλύτερου από τον ίδιο». Ολα αυτά έχουν δημιουργήσει τη φήμη ότι «πρόκειται για ένα περιοδικό που απευθύνεται στους πιο έξυπνους ανθρώπους του κόσμου».
«Stern» (εβδομαδιαίο περιοδικό)
Προέλευση: Γερμανία.
Πωλήσεις: 1.007.690 τεύχη εβδομαδιαίως.
Εκδίδεται από το 1948.
Αριθμός σελίδων: 234.
Τιμή: 4,50 μάρκα (750 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Η απόλυτη γερμανική πιστότητα (στην εγκυρότητα των ρεπορτάζ).
«Der Spiegel» (εβδομαδιαίο περιοδικό)
Προέλευση: Γερμανία.
Πωλήσεις: 1.081.603 τεύχη εβδομαδιαίως.
Εκδίδεται από τις 6.9.1950.
Αριθμός σελίδων: 276.
Τιμή: 5 μάρκα (850 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Είναι πρώτο στη γερμανική αγορά. Αυτό δεν σημαίνει κάτι;
«Newsweek» (εβδομαδιαίο περιοδικό)
Προέλευση: ΗΠΑ.
Πωλήσεις: 4.443.261 τεύχη παγκοσμίως (τα 3.272.000 στην Αμερική).
Εκδίδεται από τις 7.2.1933.
Αριθμός σελίδων: Περίπου 80.
Τιμή: 3 δολάρια (800 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει την επικαιρότητα και κυρίως η εναλλακτική άποψη την οποία καταφέρνει τις περισσότερες φορές να παρουσιάσει μέσα από τα θέματά του.
«Focus» (εβδομαδιαίο περιοδικό)
Προέλευση: Γερμανία.
Πωλήσεις: 743.375 τεύχη εβδομαδιαίως.
Εκδίδεται από τον Μάρτιο του 1993.
Αριθμός σελίδων: Περίπου 320.
Τιμή: 4,50 μάρκα (750 δρχ).
Δυνατό σημείο: Το κοινό στο οποίο απευθύνεται, που είναι οι νέοι τεχνοκράτες της παντοδύναμης γερμανικής αγοράς.
«L’Express» (εβδομαδιαίο περιοδικό)
Προέλευση: Γαλλία.
Πωλήσεις: Περίπου 420.000 τεύχη.
Εκδίδεται από τις 16.5.1953.
Αριθμός σελίδων: 84.
Δυνατό σημείο: Νεανίζον, διανοουμενίζον, σχετικά ανατρεπτικό, θέλει να πιστεύει ότι είναι το περιοδικό που «τρέφει» τη νέα γενιά τεχνοκρατών.
«Le Nouvel Observateur» (εβδομαδιαίο περιοδικό)
Προέλευση: Γαλλία.
Πωλήσεις: 478.454 τεύχη.
Εκδίδεται από το 1964.
Αριθμός σελίδων: Περίπου 70.
Τιμή: 20 φράγκα (1.020 δρχ.).
Δυνατό σημείο: Μαζί με το «Spiegel» και το «Stern» ανήκουν στην εκλεκτή κατηγορία των new politics εντύπων. Τι σημαίνει αυτό; Οτι παρακολουθούν τις παγκόσμιες εξελίξεις με πιο νεανική ματιά, περισσότερη φαντασία, ενώ δείχνουν να αποτάσσονται τις παραδοσιακές αποικιοκρατικές προκαταλήψεις του παρελθόντος.
«Nature» (εβδομαδιαίο περιοδικό)
Προέλευση: Μ. Βρετανία.
Πωλήσεις: Λειτουργεί (σχεδόν) αποκλειστικά με συνδρομητές και αυτή τη στιγμή έχει ξεπεράσει τις 63.000.
Εκδίδεται από το 1889.
Αριθμός σελίδων: Γύρω στις 200.
Τιμή: 5,45 στερλίνες.
Δυνατό σημείο: Η αξιοπιστία του. Το «Nature» δεν είναι ένα λαϊκό φυσιολατρικό περιοδικό με επιστημονικά πασαλείμματα και αστρονομικές πωλήσεις, αλλά μια βίβλος για τους επιστήμονες και τους ερευνητές.
