«Η τηλεόραση δεν δίνει τις λύσεις»
Η επιτυχημένη σεναριογράφος μιλάει για τη νέα σειρά της στο Mega «Η ζωή που δεν έζησα»
Τέσσερις βασικές ιστορίες, τέσσερα βασικά ερωτήματα που ψάχνουν να βρουν απάντηση συνθέτουν την εφετεινή, όγδοη, τηλεοπτική σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου «Η ζωή που δεν έζησα». Στο κέντρο βρίσκεται μια 45χρονη γυναίκα, η Φανή. Γύρω της κινείται ένας ολόκληρος κόσμος, ένας κόσμος που θα μπορούσε να είναι ο δικός μας. Και τα ερωτήματα που τίθενται θα μπορούσαν να έχουν τεθεί από εμάς:
Τι γίνεται όταν μια γυναίκα που δεν έχει ζήσει καθόλου τη ζωή της, και έχει φθάσει στην ηλικία των 45 χρόνων, βλέπει ότι υπάρχουν ακόμη περιθώρια ζωής; Τι γίνεται όταν μια γυναίκα που δεν έχει ζήσει καθόλου τον έρωτα, ενώ έχει να θυμηθεί μια ταλαιπωρημένη εφηβεία και την απόρριψή της ως θηλυκού, ξαφνικά της προκύπτει ένας έρωτας; Και όλα αυτά ενώ έχει μεσολαβήσει ο ρόλος της μάνας; Πώς αντιμετωπίζει ο έφηβος πλέον γιος μια καινούργια σχέση της μάνας του με ένα νεότερό της άνδρα; Τι προηγείται: η μάνα ή η γυναίκα; Πώς αντιμετωπίζεται το οιδιπόδειο σύνδρομο που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στη μάνα και στον γιο; Και αυτός ο γιος, που είναι συγχρόνως σύζυγος, προστάτης και φίλος για τη μάνα του, που της έχει παθολογική αδυναμία και θέλει την ευτυχία της, γιατί δεν μπορεί να δεχθεί τον νεαρό εραστή της, και ας λέει εκείνη ότι την κάνει ευτυχισμένη; Και δεν είναι τα μόνα ερωτήματα. Κοντά σε αυτά η σειρά αναρωτιέται αν μια ηλικιωμένη γυναίκα έχει το δικαίωμα να δημιουργήσει μια σχέση για παρέα και συντροφιά.
«Η σειρά παρακολουθεί τις εσωτερικές διαδικασίες των ηρώων της» λέει η σεναριογράφος Μιρέλλα Παπαοικονόμου. «Ξεκινώντας να πεις μια ιστορία, η πρώτη προσπάθεια για μένα είναι να γνωρίσεις στο κοινό σου τους ήρωες, ώστε στη συνέχεια να καταλάβει τις αντιδράσεις τους, τον τρόπο και το γιατί των αποφάσεών τους. Αν δεν γίνουν αναγνωρίσιμα τα πρόσωπα, οι ήρωες, τότε όλα όσα θα τους συμβούν θα είναι αυθαίρετα. Γι’ αυτό πρέπει να τους ξέρεις». Και προσθέτει ότι ως το πέμπτο επεισόδιο θα έχει ολοκληρωθεί αυτή η «γνωριμία», ώστε ό,τι ακολουθήσει να διαθέτει μια συνέπεια.
Μαζί με τον σκηνοθέτη Λάμπη Ζαρουτιάδη έκαναν την επιλογή των ηθοποιών, το casting. Τον κεντρικό ρόλο κρατά μια άγνωστη στο πλατύ κοινό ηθοποιός, η Ταμίλα Κουλίεβα, την οποία γνωρίσαμε πέρυσι στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να υποδύεται τη Βασιλική, στην ομώνυμη ταινία του Βαγγέλη Σερντάρη. «Δεν τη γνώριζα», λέει η σεναριογράφος, «αλλά μου τη σύστησε ο Λάμπης (σ.σ.: Ζαρουτιάδης). Οταν τη συνάντησα ένιωσα την προσωπικότητα που κουβαλούσε και είδα ότι η φυσιογνωμία και η μελαγχολία της ήταν ό,τι ζητούσε η ηρωίδα μου, μαζί με αυτό το αθώο βλέμμα. Νομίζω ότι κουβαλά ένα βάρος αυτός ο λαός» συμπληρώνει για τη ρωσική καταγωγή της ηθοποιού. Η Μιρέλλα Παπαοικονόμου δεν πιστεύει ότι ρισκάρει με την επιλογή άγνωστων ή και λιγότερο γνωστών ηθοποιών. «Για μένα το μεγαλύτερο ρίσκο είναι να έχεις έναν ηθοποιό που δεν τα “λέει” και ας είναι πολύ γνωστός».
Εκτός από την Ταμίλα Κουλίεβα παίζουν οι Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Αιμίλιος Χειλάκης, Νένα Μεντή, Αλέκα Παΐζη, Γιάννης Μόρτζος, Λίνα Σακκά, Μαρίκα Τζιραλίδου, Δημήτρης Καμπερίδης, Μιχάλης Γιαννάτος και Σπύρος Κωνσταντόπουλος. Τη μουσική υπογράφει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Ηδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται ότι η νέα ιστορία της Μιρέλλας Παπαοικονόμου θα οδηγήσει την ηρωίδα της στο δίλημμα αν πρέπει ή όχι να συνεχίσει τη σχέση με τον νεαρότερο σε ηλικία άνδρα. Εχει σκεφθεί ήδη το τέλος η σεναριογράφος; «Τα 20 επεισόδια από σεναριακής πλευράς είναι έτοιμα. Αρα έτοιμη είναι και η κατάληξη. Αλλά δεν θα έλεγα ότι τα θέματα αυτά καταλήγουν κάπου. Είναι σαν να βαδίζεις σε ένα τεντωμένο σκοινί. Ψάχνω και ψάχνομαι κι εγώ η ίδια για το τι θα έκανα στην περίπτωση της Φανής, της ηρωίδας μου. Από τη μια είναι η καρδιά της και από την άλλη η απόφασή της. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί το τηλεοπτικό φινάλε πρέπει να είναι αλλιώτικο από τη ζωή. Στη ζωή όλα τελειώνουν με τον θάνατο. Στην τηλεόραση απλώς η σειρά τελειώνει όταν σταματάς να διηγείσαι την ιστορία σου. Και δεν έχουν όλες οι ιστορίες αίσιο τέλος. Η τηλεόραση όμως δεν πρέπει να δίνει τις λύσεις που δεν δίνει η ζωή. Αυτό που έχει σημασία είναι να γεμίσεις τον εσωτερικό σου κόσμο, να μάθεις, να γίνεις πλουσιότερος, όπως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο. Σημασία έχει ο προβληματισμός, οι σκέψεις. Ακόμη και αν κάτι αφήσει πικρία, πάλι κερδισμένοι είμαστε. Στο κάτω κάτω μερικές φορές δεν κάνουμε το αναμενόμενο, αλλά με μια υπέρβαση εκπλήσσουμε τους εαυτούς μας. Εγώ ακολουθώ μια πορεία, μια διαδρομή, και με αυτήν παλεύω. “Η ζωή που δεν έζησα” δεν είναι παρά μια δραματική σειρά, με την έννοια ότι τα πρόσωπα κουβαλάνε μια ζωή πίσω τους. Τι είναι τελικά το δραματικό; Μα το ανθρώπινο» δίνει μόνη της την απάντηση.
Η Μιρέλλα Παποικονόμου πιστεύει ότι η καινούργια της σειρά είναι πιο ολοκληρωμένη σεναριακά, πιο κινηματογραφική. «Δουλέψαμε όλοι σαν να κάναμε σινεμά και αυτό είναι που της δίνει πληρότητα. Οσο περνά ο καιρός τόσο νιώθω ότι αυξάνεται η ευθύνη μου απέναντι στο κοινό. Οσο περισσότερο νιώθεις να μεγαλώνει η εμπιστοσύνη των θεατών τόσο περισσότερο υπεύθυνος αισθάνεσαι. Πρέπει να δώσεις κάτι πιο άρτιο και πιο διαφορετικό. Και αν με τον χρόνο χειρίζεσαι καλύτερα τα τεχνικά μέσα και τις πρακτικές δυνατότητες, τόσο νιώθεις την ανάγκη να σταθείς στο ύψος των απαιτήσεων». Και οι θεαματικότητες, αυτό το κυνήγι με τα νούμερα και τους αριθμούς; «Θεωρώ τις θεαματικότητες τόσο φερέγγυες αλλά και τόσο αντιπροσωπευτικές όσο είναι. Αποτελούν τον καθρέφτη τού πόσοι σε παρακολουθούν. Αλλά πέραν τούτου τίποτε άλλο. Το δικό μου μέλημα δεν είναι αυτό. Για μένα έχει σημασία πόσο ολοκληρωμένη είναι αυτή η δουλειά και πόσο αξιοπρεπής. Εχει σημασία να μην ντρέπομαι γι’ αυτό που κάνω». Πόσο την προβληματίζει το γεγονός ότι την ίδια ώρα «απέναντι» ο Antenna έχει προγραμματίσει τη νέα σειρά του Μανούσου Μανουσάκη; «Είναι γεγονός ότι η σειρά του Μανουσάκη ξεκίνησε με φόρα. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που εμένα με αφορά. Νομίζω ότι το τοπίο θα ξεκαθαρίσει από ένα σημείο και μετά. Και η κάθε σειρά θα έχει το τηλεοπτικό κοινό της αντίστοιχα. Προσωπικά δεν με πειράζει το γεγονός ότι από την άλλη είναι η σειρά του Μανουσάκη. Αλλωστε ως τώρα τη γράφω στο βίντεο και τη βλέπω μετά. Και αυτό θα συνεχίσω να το κάνω από τη στιγμή που θα συνεχίσει να μου αρέσει αυτό που βλέπω. Αν το βαρεθώ, θα το σταματήσω. Αυτό νομίζω ότι ισχύει πάντα και με κάθε σειρά. Θεωρώ πάντως φυσιολογικό ότι η δική μου σειρά θα συγκριθεί με κάποια άλλη. Ετσι και θα κριθούμε. Σαφώς και πιστεύω ότι μια σειρά δεν την κρίνει μόνο η τηλεθέαση, αλλά αυτό είναι το παιχνίδι της τηλεόρασης. Και από τη στιγμή που δέχεσαι και πας στην τηλεόραση είσαι υποχρεωμένος να δουλεύεις με τους κανόνες της». Τι κρίνει λοιπόν μια σειρά; «Για μένα αυτό που έχει σημασία είναι να εκπέμπει η δουλειά μου σοβαρότητα και να ξέρω πως έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα. Η μεγαλύτερη άλλωστε ικανοποίηση είναι την ώρα της δημιουργίας· όταν γράφω, όταν μετά αυτό γίνεται εικόνα, παίρνει σάρκα και οστά. Αυτή η διαδικασία της δημιουργίας μού δίνει πληρότητα, και αυτό είναι που πιο πολύ με ενδιαφέρει».
