Για τις σχέσεις κυβέρνησης – κόμματος
Όταν ένα κόμμα πηγαίνει στην κυβέρνηση, άραγε τι πρέπει να κάνει; Πρέπει αυτό το κόμμα να παίρνει διαζύγιο από την κυβέρνηση ή από την κοινωνία; Όλα τα χριστιανοδημοκρατικά ή τα λαϊκά κόμματα της Ευρώπης έχουν απαντήσει πολύ καθαρά σ αυτά τα ζητήματα. Κι έχουν απαντήσει γιατί έχουν εμπεδώσει την εσωκομματική δημοκρατία. Έχουν ξεκαθαρίσει ποιες είναι οι σχέσεις κόμματος και κυβέρνησης Δηλαδή αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα των καιρών και, κυρίως, των σημερινών δύσκολων καιρών, αυτή η λειτουργία, να είναι μια λειτουργία που θα μεταφέρει τη φωνή της κοινωνίας, του κόσμου στη κυβέρνηση. Επειδή έζησα μια οδυνηρή για μένα, τουλάχιστον, εμπειρία, της παραίτησης μου από τη θέση του Υφυπουργού Εργασίας, θέλω να επισημαίνω πως, αν η αλλαγή πλεύσης της κυβερνητικής πολιτικής την οποία διέγνωσα – λανθασμένα, θα κριθεί, είχε περιέλθει σε γνώση του κόμματος κι είχε λάβει κομματική νομιμοποίηση τότε εγώ δεν θα είχα βρεθεί σε τόσο δύσκολη θέση συνειδησιακά. Και θα μπορούσα με μεγαλύτερη δύναμη να υποστηρίξω την κυβερνητική πολιτική ή ενδεχομένως να αναγνωρίσω πως είχα κάνει λάθος εκτίμηση των νέων δεδομένων. Το κόμμα πρέπει να διατηρεί την αυτονομία του, να ασκεί έλεγχο και κριτική κατά τη γνώμη μου προς την κυβέρνηση και να μεταφέρει τη φωνή της βάσης προς την κυβέρνηση κάτι που δεκαετίες ισχύει στα δημοκρατικά κόμματα όλου του κόσμου. Φυσικά, με αυτό που αναφέρω, δεν θέλω επουδενί να κατανοηθεί ότι επιζητώ την ύπαρξη ανεξάρτητων βιλαετίων στο κόμμα και την κυβέρνηση.{{{ moto }}}
Για τη στάση των υπουργών
Κανένας υπουργός δεν μπορεί να αποφασίζει ερήμην του κόμματος. Και φυσικά τα όργανα του κόμματος δεν μπορούν να αποφασίζουν ερήμην της κοινωνίας. Κόμμα και κυβέρνηση, λοιπόν, για να συλλειτουργήσουν, για να αλληλοϋποστηρίζονται πρέπει να διατηρήσουν τους διακριτούς ρόλους τους σαν δύο ανεξάρτητοι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας.
Τι προτείνετε;
Προτείνω τώρα που πάει το κόμμα προς το συνέδριο- όπως ξέρετε ο πρόεδρος μας ο Αντ Σαμαράς μας ζητάει να κάνουμε σ ένα χρόνο το συνέδριο και φαντάζομαι ότι θα δώσουμε αυτή την εξουσιοδότηση σ αυτό τον περίπου ένα χρόνο – την άμεση εκκίνηση προσυνεδριακών διαδικασιών που θα μπορούσαν να συζητηθούν όλα τα προαναφερόμενα. Συγκεκριμένα προτείνω έξι προσυνέδρια με το πρώτο όμως να αφορά την αποτύπωση της κατάστασης στη χώρα με την οποία έχει έρθει αντιμέτωπη η κυβέρνηση και την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης με επιβεβαίωση η επαναπροσδιορισμό των στόχων και των αποφάσεων που είχαν διατυπωθεί κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο. Δηλαδή επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου με τα καυτά προβλήματα ,όπως είναι τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά και όλα όσα είναι ανοιχτά κοινωνικά ζητήματα. Πρέπει να συνέλθει το κόμμα, η Κεντρική Επιτροπή, η Πολιτική Επιτροπή και να πει, ξέρετε, έκανα λάθος. Να κάνει μια γενναία αυτοκριτική και να πει ότι η καινούργια πορεία πρέπει να είναι αυτή. Εάν βγει πραγματικά το κόμμα και οι πολλοί αποφασίσουν ότι, όντως, αυτό το δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε, θα είναι όλα καλώς καμωμένα Αν όμως το κόμμα αποφασίσει ότι δεν είναι έτσι και το σωστό είναι ό, τι λέγαμε προεκλογικά, τότε ποιός θα πρέπει να ακούσει τον άλλον. Η μικρή ηγετική ομάδα η το κόμμα πρέπει να γίνει σεβαστό από εκείνους που το εκπροσωπούν.{{{ audio1 }}}
Θα στηρίξετε τις επιλογές της κυβέρνησης;
Και στην γραπτή παραίτησή μου αλλά και στην συζήτηση που είχα με τον πρόεδρό μου και με τα άλλα στελέχη ,ακριβώς, έχω τοποθετηθεί δημόσια κι έχω πει ότι δεν θα μπορέσω πραγματικά να δώσω μια στήριξη σε όποια πολιτική μπορεί αν είναι αντίθετη με κείνη που έχει πει η Νέα Δημοκρατία, όχι ενδεχομένως εκείνο που πιστεύω εγώ ως σωστό η λάθος. Για τούτο λέω ότι, μπορούμε και σήμερα με αυτή τη δημοκρατική διαδικασία που ανοίγεται μπροστά μας, με την εκλογή του νέου Γενικού Γραμματέα, να διδαχτούμε από ότι έπαθε το ΠΑΣΟΚ. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι είναι πρόσφατο αυτό το δίδαγμα καθώς είδαμε αυτά που συνέβησαν στο ΠΑΣΟΚ Πριν τρία χρόνια το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ απορρόφησε και πολιτικά εξαέρωσε το κομματικό ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα τη μεγάλη εκλογική η και κοινωνική διολισθήσει του. Εάν εμείς ακολουθήσουμε το ίδιο μοντέλο και τα στελέχη του και δεν φροντίσουμε να διατηρήσουν και να θωρακίσουν την αυτονομία τους, κυρίως των κομματικών οργάνων, έναντι των κυβερνητικών πρακτικών, τότε, εάν δεν έχουμε ισότιμη και αμφίδρομη σχέση μεταξύ της κυβέρνησης και του κόμματος, τι θα έχουμε σαν αποτέλεσμα. Να υποστούμε τη μεγαλύτερη συρρίκνωση που γνώρισε ποτέ ελληνικό κόμμα στη μεταπολιτευτική περίοδο ,όπως τούτο συνέβη με το ΠΑΣΟΚ.
