Η τεχνητή νοημοσύνη μεταξύ «συκοφαντίας» και «κολακείας» 1,6 δισεκατομμύρια επισκέπτες είχε ο διαδικτυακός τόπος του ChatGPT τον Ιούνιο Ενα πρόσφατο άρθρο στον διαδικτυακό επιστημονικό τόπο arXiv το οποίο υπογράφεται από ερευνητές της DeepMind (θυγατρικής εταιρείας της Google η οποία εστιάζει στην Τεχνητή Νοημοσύνη) αναφέρεται στις προσπάθειες που γίνονται να σταματήσει η «συκοφαντία» των μοντέλων παραγωγής κειμένου, όπως παραδείγματος χάριν είναι το ChatGPT. Με τον όρο «συκοφαντία» οι ερευνητές δεν εννοούν τη διασπορά ψευδών ειδήσεων με σκοπό να πληγεί ηθικά ένα άτομο, αλλά την ανειλικρινή κολακεία προς ανθρώπους που έχουν κάποια δύναμη. Στην πραγματική ζωή, ο κόλακας στοχεύει να καρπωθεί τα οφέλη της εύνοιας και ισχυρών. Προφανώς, ένα μοντέλο Τεχνητής Νοημοσύνης δεν έχει τέτοιου είδους δεύτερες σκέψεις. Ωστόσο, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές τα μοντέλα τείνουν να υποπίπτουν στην ιδιότυπη συκοφαντία του να κολακεύουν τους χρήστες συμφωνώντας μαζί τους. Ετσι, αν ο χρήστης δεν εκφέρει άποψη σχετικά με μια αντικειμενικά λανθασμένη πρόταση, το μοντέλο θα την αξιολογήσει ως λανθασμένη. Αν όμως ο χρήστης εκφραστεί υπέρ της, τότε αυτό τείνει να συμφωνήσει μαζί του. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η «κολακεία» αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των παραμέτρων που λαμβάνει υπόψη το μοντέλο. Ειδικότερα, όταν οι ερευνητές πειραματίστηκαν με μοντέλα που λαμβάνουν υπόψη 8 εκατομμύρια, 62 εκατομμύρια και 540 εκατομμύρια παραμέτρους, διαπίστωσαν ότι η συμφωνία με τις υποκειμενικές απόψεις του χρήστη αυξανόταν κατά 20% από το μοντέλο των 8 εκατομμυρίων στο μοντέλο των 62 εκατομμυρίων παραμέτρων και κατά 10% επιπλέον από το μοντέλο των 62 εκατομμυρίων στο μοντέλο των 540 εκατομμυρίων παραμέτρων. Οπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς, αυτού του είδους η συκοφαντία ανθεί ιδιαίτερα όταν το θέμα σχετίζεται με πολιτικές απόψεις. Για τον λόγο αυτόν οι ερευνητές, με το άρθρο τους, παρέχουν τον κώδικα που θα επιτρέψει στους χρήστες να μειώσουν την υποκειμενικότητα των άρθρων που γράφονται από αυτά τα μοντέλα. Προφανώς, άρθρα όπως το παραπάνω μάς θυμίζουν ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν βάζουμε την Τεχνητή Νοημοσύνη να κάνει τη δουλειά μας. —– Αλλο ένα «παράσημο» για τη μεσογειακή διατροφή 29% μείωση της θνησιμότητας από κάθε αιτία παρατηρήθηκε μεταξύ των συμμετεχόντων μελέτης οι οποίοι είχαν υιοθετήσει τη μεσογειακή διατροφή Εχει γραφτεί και ξαναγραφτεί, αλλά μας χαροποιεί κάθε φορά που η μεσογειακή διατροφή (και τα οφέλη που παρέχει αυτή στην υγεία) επανέρχεται στο προσκήνιο, και μάλιστα με τη στήριξη κορυφαίων ερευνητών από τα πλέον περίβλεπτα πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα του κόσμου. Αυτή τη φορά ερευνητές από το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας Τ.Η. Chan του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ με άρθρο τους στην επιθεώρηση Mayo Clinic Proceedings επιβεβαίωσαν τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής και σε πληθυσμούς που ζουν εκτός της λεκάνης της Μεσογείου. Ειδικότερα, η διεθνής ερευνητική ομάδα ανέλυσε τις συνήθειες 110.799 ατόμων τα οποία ζουν στην Αγγλία, στην Ουαλία και στη Σκωτία. Οι συμμετέχοντες ήταν μεταξύ 40 και 75 ετών και κλήθηκαν να απαντήσουν σε μια σειρά ερωτηματολογίων σχετικά με τη διατροφή αλλά και άλλες συνήθειες της καθημερινότητάς τους. Βάσει των απαντήσεών τους οι συμμετέχοντες «βαθμολογήθηκαν», με τον μεγαλύτερο βαθμό να έχουν εκείνοι των οποίων οι διατροφικές συνήθειες ήταν πιο κοντά στο πρότυπο της μεσογειακής διατροφής. Εννέα χρόνια αργότερα, μεταξύ των συμμετεχόντων είχαν υπάρξει 731 θάνατοι από καρδιαγγειακά, 2.401 θάνατοι από καρκίνο και 4.247 θάνατοι από άλλα αίτια. Διαπιστώθηκε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν η βαθμολογία των συμμετεχόντων ως προς την υιοθέτηση της μεσογειακής διατροφής τόσο μικρότερη ήταν η πιθανότητα θανάτου από όλα τα αίτια. Θυμίζουμε ότι η μεσογειακή διατροφή δίνει έμφαση στα φρούτα, στα λαχανικά και στα όσπρια, ενώ προϋποθέτει τη μειωμένη κατανάλωση κρέατος και γαλακτοκομικών αλλά και τη μειωμένη πρόσληψη αλατιού και ζάχαρης. — Γεννά ελπίδες το ρεκόρ του μοσχεύματος από χοίρο 103.000 ασθενείς είναι στη λίστα για μεταμόσχευση στις ΗΠΑ, με τους 88.000 από αυτούς να είναι σε αναμονή για μεταμόσχευση νεφρού. Είναι κοινό μυστικό ότι τα προσφερόμενα όργανα για μεταμόσχευση δεν επαρκούν για να καλυφθούν οι ανάγκες των ασθενών. Ετσι, εδώ και δεκαετίες οι έρευνες έχουν στραφεί στις ξενομεταμοσχεύσεις, δηλαδή στις μεταμοσχεύσεις οργάνων από ζώα, και ειδικότερα από τους χοίρους, καθώς τα μεγέθη των οργάνων τους είναι πολύ κοντά σε αυτά των ανθρώπινων οργάνων. Ενα ακόμα βήμα προς την επιτυχία των ξενομεταμοσχεύσεων έγινε από μια αμερικανική ομάδα γιατρών και ερευνητών στο Ινστιτούτο Μεταμοσχεύσεων Langone στη Νέα Υόρκη, χάρη στην απόφαση μιας οικογένειας να επιτρέψει τον πειραματισμό στο σώμα του εγκεφαλικά νεκρού 57χρονου συγγενή τους, του οποίου τα όργανα δεν ήταν κατάλληλα για μεταμόσχευση. Ετσι, από τον άνδρα που ζει με μηχανική υποστήριξη αρχικά αφαιρέθηκαν και οι δύο νεφροί του και στη συνέχεια του μεταμοσχεύθηκε ένας γενετικά τροποποιημένος νεφρός χοίρου. Η γενετική τροποποίηση αφορούσε μόνο ένα γονίδιο και είχε στόχο να αποκλειστεί η απόρριψη του μοσχεύματος από το σώμα του δέκτη. Ο μεταμοσχευμένος νεφρός άρχισε να λειτουργεί αμέσως παράγοντας ούρα και συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά από τη 14η Ιουλίου (ημερομηνία πραγματοποίησης της μεταμόσχευσης) μέχρι σήμερα. Η ιατρική ομάδα σκοπεύει να διατηρήσει τον άνδρα σε μηχανική υποστήριξη μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου, οπότε και θα έχουν συμπληρωθεί δύο μήνες. Ηδη όμως το μεταμοσχευμένο όργανο έχει καταρρίψει το ρεκόρ για τα ξενομεταμοσχεύματα, παραμένοντας λειτουργικό για περισσότερο από έναν μήνα, πράγμα που αναθερμαίνει τις ελπίδες για τη μεταφορά στην κλινική των πειραματικών αυτών προσεγγίσεων. — Μακροχρόνια επακόλουθα μετά τη νόσηση με COVID 50% μεγαλύτερη σε σχέση με αυτήν του καρκίνου εκτιμάται πως είναι η επίπτωση της COVID-19 στη δημόσια υγεία Μια εκτενής μελέτη αμερικανών επιδημιολόγων από το Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον στο Σεν Λιούις είχε στόχο να καταγράψει τις μακροχρόνιες συνέπειες της νόσου COVID-19. Για τον σκοπό αυτόν αναλύθηκαν δεδομένα αμερικανών βετεράνων στρατιωτικών. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη συνέχεια μιας μελέτης η οποία νωρίς κατά την πανδημία είχε καταδείξει ότι η νόσηση με τον ιό SARS-CoV-2 αύξανε για τους επόμενους τρεις μήνες τον κίνδυνο εμφράγματος και ψυχικών νόσων. Αυτή τη φορά όμως η μελέτη, για την οποία χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα από 140.000 άτομα που είχαν νοσήσει και 6 εκατομμύρια άτομα που δεν είχαν νοσήσει, αφορούσε 80 διαφορετικά προβλήματα υγείας, ενώ το διάστημα που ελέγχθηκε ήταν δύο χρόνια μετά τη μόλυνση από τον ιό. Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, τα οποία δημοσεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην επιθεώρηση Nature Medicine, ο κίνδυνος παρέμενε αυξημένος για το ένα τρίτο των ασθενειών που εξετάστηκαν. Παραδείγματος χάριν, ο κίδυνος για εμφάνιση διαβήτη δύο χρόνια μετά τη νόσηση ήταν 13% αυξημένος σε σχέση με τον κίνδυνο που διέτρεχαν όσοι δεν είχαν μολυνθεί από τον ιό. Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα για τον γενικό πληθυσμό από αυτή τη μελέτη, καθώς ο πληθυσμός στον οποίο έγινε ήταν 90% άνδρες, 70% λευκοί και με μέση ηλικία γύρω στα 60 έτη, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι γιατροί θα πρέπει να ακούνε προσεκτικά τα παράπονα των ασθενών τους που έχουν νοσήσει από COVID-19. —– Ανθρακας ο θησαυρός για τον «μαγικό» υπεραγωγό 5 βραβεία Νομπέλ έχουν δοθεί μέχρι σήμερα για έρευνες στην υπεραγωγιμότητα. Οι αμφιβολίες είχαν εκφραστεί από την αρχή. Ωστόσο άρχισαν να γίνονται ολοένα και περισσότερες όταν επιστημονικά εργαστήρια ανά τον κόσμο προσπάθησαν να επαναλάβουν το πείραμα νοτιοκορεατών επιστημόνων οι οποίοι με άρθρα τους στον διαδικτυακό τόπο arXiv περιέγραφαν τη δημιουργία ενός υπεραγωγού ο οποίος δουλεύει σε θερμοκρασία δωματίου και υπό συνθήκες κανονικής πίεσης. Ο υποτιθέμενος υπεραγωγός, ο οποίος ονομάστηκε KL-99, ήταν ένα μείγμα χαλκού, μολύβδου, φωσφόρου και οξυγόνου. Οπως όμως αποδείχθηκε, εκτός από τα παραπάνω, αυτός περιείχε προσμείξεις (και για την ακρίβεια, σουλφίδιο του χαλκού) που σε συγκεκριμένες συνθήκες έδιναν την ψευδαίσθηση της υπεραγωγιμότητας, λένε οι ανεξάρτητοι ερευνητές που απέτυχαν να επαναλάβουν το πείραμα των Νοτιοκορεατών. Οι υπεραγωγοί είναι υλικά μέσα από τα οποία το ηλεκτρικό ρεύμα περνά χωρίς να βρίσκει αντίσταση. Τέτοια υλικά βρίσκουν ήδη πρακτικές εφαρμογές στην Ιατρική (μαγνητικοί τομογράφοι) ή στις μεταφορές (σιδηροδρομικές γραμμές για υπερταχείες). Ωστόσο, λειτουργούν σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν, πράγμα που προϋποθέτει την ύπαρξη ακριβών και συχνά μεγάλου όγκου συστημάτων ψύξης με υγρό ήλιο. Η υπεραγωγιμότητα σε θερμοκρασία δωματίου είναι το μέγα ζητούμενο, καθώς θα μπορούσε να μειώσει τις απώλειες ενέργειας στα δίκτυα ηλεκτροδότησης και όχι μόνο. Η πληθώρα πιθανών εφαρμογών υλικών που θα εμφανίζουν υπεραγωγιμότητα σε θερμοκρασία δωματίου είναι τόσο μεγάλη, ώστε να αποτελεί στόχο πολλών ερευνητών ανά τον κόσμο. Ας ελπίσουμε ότι η επόμενη φορά θα είναι η καλή!