Το bromance του Ιλον Μασκ με τον Ντόναλντ Τραμπ έχασε τον ρομαντισμό του πολύ νωρίς, σαν αυτές τις σχέσεις που ξεχειλίζουν από πάθος, αλλά όχι από αγάπη.
Οι μισο-woke εκδηλώσεις αγάπης του ιδιοκτήτη της Space X «Αγαπώ τον Ντόναλντ Τραμπ όσο ένας στρέιτ άνδρας μπορεί να αγαπήσει άλλον άνδρα», όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ έλεγε ότι με έναν νόμο και ένα άρθρο θα καταργήσει τα χάρτινα καλαμάκια ανήκουν στο παρελθόν.
Το φορολογικό νομοσχέδιο που πέρασε ο Τραμπ με τις χαμηλότερες επιδοτήσεις για τα ηλεκτρικά οχήματα, άρα λιγότερα χρήματα για τις high-tech τσέπες του Μασκ, ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει ένας καβγάς που είχε αρχίσει να σιγοβράζει εδώ και ένα διάστημα και σε λίγο θα φτάσει μέχρι το Διάστημα όπου κινείται επιχειρηματικά ο Μασκ.
Βλέπετε, αν όντως το σεξ και τα λεφτά κάνουν τον κόσμο να γυρίζει, σε αυτή την περίπτωση η απουσία σεξ άφησε τα λεφτά να παίξουν τον καθοριστικό ρόλο σε αυτή την έωλη και ανισόρροπη από κάθε άποψη σχέση, εκτός από το γεγονός ότι ήταν η βάση για να ισορροπήσει το πρώτο διάστημα ο Τραμπ στον προεδρικό θώκο για δεύτερη φορά.
Ο πλανήτης, βέβαια, παρακολούθησε τις προηγούμενες μέρες με αρκετό και όχι τόσο έντρομο ενδιαφέρον (σαν αυτό που είχε προκαλέσει το BFFE, δηλαδή «Best Friends For Ever», που είχαν τρέξει να διαφημίσουν οι δύο άνδρες στην αρχή του έτους) το ξεκατίνιασμά τους μέσω Χ και Truth Social, γιατί εκτός από μεγάλο ego οι δυο τους έχουν και από μια πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης για να το διανέμουν και μετά το κοινό του καθενός να το αναδιαMEMΕι.
Η νέα εξέλιξη στη σχέση των δύο ανδρών θα προκαλέσει ζημιές και πλήγματα και στους δύο, είτε οικονομικές όπως στον Μασκ, που είδε τη μετοχή της Tesla να τρέχει προς τα κάτω, είτε απήχησης όπως στον Τραμπ, που θα πρέπει να βρει έναν άλλο σύμμαχο για να μιλάει-χορεύει-απευθύνεται στα νεότερα κοινά, εκτός αν επενδύσει μόνο στην Αφροδίτη Λατινοπούλου.
Από όλο αυτό πάντως το real time τσίρκο ανταπαντήσεων, που στήθηκε μέσα σε ελάχιστες ώρες ανάμεσα στους δύο πρώην συνεργάτες και συμμάχους για αυτά τα MAGA, DOGE και συναφή αρκτικόλεξα που πέταξε ο Τραμπ στον πλανήτη μαζί με δασμούς και τραμπισμούς, έλειπε βέβαια ένας Γιάννης Βρούτσης να τους καθίσει σε ένα κοινό τραπέζι, διαφορετικές ώρες, για να τα βρουν, για το καλό του αμερικανικού ονείρου ή έστω του αμερικανικού μπάσκετ.
