Η είδηση του θανάτου του Νίκου Γαλανού στα 79 του χρόνια, ξάφνιασε και στενοχώρησε. Στα μάτια του κοινού ο Νίκος Γαλανός έμοιαζε σαν να μην είχε μεγαλώσει, ούτε είχε αλλάξει ποτέ η πάντα ακμαία εικόνα του.
Το τελευταίο διάστημα όμως ο διαχρονικά αγαπητός ηθοποιός αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας…
Ο Νίκος Γαλανός γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1945 στην Αθήνα και το πραγματικό του όνομα ήταν Νίκος Σουπιωνάς
Σπούδασε στην δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και γρήγορα ξεχώρισε.
Η γλυκύτητα που τον χαρακτήριζε σαν άνθρωπο και σαν ηθοποιό, η χαρισματικά νεανική του εμφάνιση έπλασαν ένα αλλιώτικο είδος πρωταγωνιστή, ιδανικό για την νέα εποχή που ξεκινούσε.
Το θεατρικό του ντεμπούτο έγινε το 1967 στον θίασο της Τζένης Καρέζη ενώ το 1972 ξεκίνησε να συνεργάζεται με τον θίασο της Αλίκης Βουγιουκλάκη, συμμετέχοντας σε αρκετά έργα, όπως “Βασίλισσα Αμαλία”, “Ωραία μου Κυρία”, “Θεατρίνα”, “Πειρασμός” και “Καμπαρέ”. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον θίασο Μουσούρη και το Εθνικό Θέατρο, ενώ ακολούθησε η επιστροφή του στο ελεύθερο θέατρο.
Με την Αλίκη όμως υπήρχε μια ιδιαίτερη σχέση. Ο ίδιος είχε αφηγηθεί:
«Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη κάναμε 4-5 ταινίες και αρκετά θεατρικά, είχαμε μια πολύ όμορφη σχέση. Μετά από κάποια χρόνια που η Αλίκη αποφάσισε να αλλάξει παρτενέρ και να μην παίζει με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, ήταν αναμενόμενο ότι όποιος πήγαινε μοιραία θα ακολουθούσε ένα έτσι γκελ στον πολύ κόσμο. Της Αλίκης της άρεσε να φλερτάρει με όλο τον κόσμο. Ήταν ένας άνθρωπος που τη γέμιζε αυτό, της πήγαινε. Όπως της άρεσε το χειροκρότημα, ήθελε να είναι επιθυμητή. Και το θεωρώ πολύ φυσιολογικό για κάθε γυναίκα και για κάθε άντρα. Δεν υπήρξαμε ποτέ ζευγάρι, μείναμε φίλοι. Δεθήκαμε πολύ με την Αλίκη, υπήρξε αληθινή φιλία μεταξύ μας.
«Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη στα πάντα. Είναι η αρχή και το φινάλε…Χωρίς έρωτα δεν μπορεί κανείς να ζήσει" είχε πει ο Νίκος Γαλανός σε συνέντευξή του.
Όταν έπαιζα στην “Ιστορία του Ιρκούτσκ” με τον Καζάκο και την Καρέζη, στην Τζένη μιλούσα στον πληθυντικό. Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη υπήρξε αυτή η χημεία στην πρώτη μας συνεργασία, στο “Ένα αστείο κορίτσι”, αλλά συγχρόνως υπήρχε και μια κόντρα περίεργη. Από την πρώτη στιγμή μιλάγαμε στον ενικό, αφού η Αλίκη σου έδινε μια άμεση οικειότητα. Οπότε, μια μέρα, σε ένα γύρισμα, μου λέει “να σε ρωτήσω κάτι, στην Τζένη μιλάς στον ενικό ή στον πληθυντικό;”. Όπα, λέω, κάτι δεν πάει καλά εδώ. Της λέω “να σας πω, κυρία Βουγιουκλάκη…” και μου απαντάει “όχι, εμένα δεν με πειράζει, δικαίωμά σου. Εμείς συνεργαζόμαστε εδώ, εκεί στο θέατρο είσαι με την Τζένη”.
Της είπα ότι “τις περισσότερες φορές της μιλάω στον πληθυντικό, αλλά αν θέλετε σας μιλάω και εσάς στον πληθυντικό, δεν έχω κανένα πρόβλημα”. Και τσακωθήκαμε σε σημείο να έχουμε σκηνές ερωτικές μετά κι εγώ να είμαι στο κυρία Βουγιουκλάκη. Μέχρι που μετά από 3-4 γυρίσματα, ξέσπασε, με έβρισε και ηρεμήσαμε».
Ο Νίκος Γαλανός ήταν και ο τελευταίος της συμπρωταγωνιστής στην «Μελωδία της Ευτυχίας» πριν την ξαφνική ασθένεια και τον θάνατο της Εθνικής σταρ.
Ο Νίκος Γαλανός είχε πει για την δραματική αυτή περίοδο: "Είχα καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στην υγεία της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Υπήρχαν δύο φανερά σημάδια κάποιες φορές δεν μπορούσε να τραγουδήσει, δεν είχε δυνάμεις και το δεύτερο ήταν που της κρατούσα το χέρι στην σκηνή και το χέρι είχε γίνει χεράκι. Είχα και ένα προαίσθημα ότι κάτι δεν πάει καλά."
Οι εξετάσεις έγιναν στη Θεσσαλονίκη και μάθαμε τα δυσάρεστα, και επειδή δεν μου αρέσει η δημοσιότητα σε αυτού του είδους τα πράγματα, το έζησα λίγο με το ένα πόδι που λέμε, γιατί δεν μου άρεσε να πηγαίνω ούτε στο νοσοκομείο που ήταν και να περνάω μπροστά από τις κάμερες και να λέω μπούρδες που έλεγαν πολλοί συνάδελφοι. Όσες φορές πήγα, το έκανα πολύ διακριτικά, έμπαινα μέσα από την πίσω πόρτα χωρίς να έρχομαι σε επαφή με κανέναν. Ήταν ένα γεγονός, όπως όταν χάνεις τον άνθρωπό σου και επειδή όλο αυτό ήταν λίγο ξαφνικό και είναι σαν να χάνεις έναν άνθρωπο άδικα, είναι ένα σοκ.»
Στον κινηματογράφο είχε γίνει διάσημος όταν το 1968, ο Νίκος Φώσκολος τον επέλεξε για την ταινία της Φίνος Φιλμ «Η Λεωφόρος του Μίσους». Παρέμεινε στην Φίνος Φιλμ μέχρι το 1972, γυρίζοντας συνολικά 12 ταινίες ανάμεσα στις οποίες η «Ορατότης Μηδέν», και «Η Ρένα είναι Οφσάιντ», στο ρόλο του ποδοσφαιριστή Χούλιο.
Η τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ήρθε το 2013 στην ταινία «Η Αγάπη Έρχεται στο Τέλος» σε σκηνοθεσία Βασίλη Κεχαγιά.
Σημαντική και διαρκής υπήρξε και η τηλεοπτική του παρουσία ξεκινώντας από την «Μαρίνα Αυγέρη» και φτάνοντας στη «Η Γη Της Ελιάς».
Είχε κάνει δύο γάμους: Ο πρώτος, όταν ήταν μόλις 18 ετών, κράτησε μόλις πέντε μήνες, ενώ ο δεύτερος, με την ηθοποιό Κατερίνα Μαραγκού, ήταν επίσης βραχύβιος. Ο Νίκος Γαλανός είχε και έναν δεσμό με την Κάτια Δανδουλάκη, ο οποίος οδηγήθηκε σε αρραβώνα, που όμως δεν έφτασε στο γάμο, αν και οι δυο τους παρέμειναν καλοί φίλοι.
«Έχω παντρευτεί δύο φορές κι έχω χωρίσει» είχε πει σε συνέντευξή του ο ηθοποιός. «Ο γάμος δεν μου πάει καθόλου. Δεν μου έχει λείψει να έχω ένα παιδί. Δεν έπιασα ποτέ τον εαυτό μου να σκέφτεται « ας είχα οικογένεια και ας είχα παιδιά». Πάντα μου άρεσε να είμαι ελεύθερος κι έτσι να λειτουργώ, όπως μου έρχεται, χωρίς υποχρεώσεις».
Ο ηθοποιός ζούσε τα τελευταία χρόνια με την επιχειρηματία Έλενα Σαγανά που ήταν τρεις δεκαετίες νεότερη του. Ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του:
«Ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη στα πάντα. Είναι η αρχή και το φινάλε…Χωρίς έρωτα δεν μπορεί κανείς να ζήσει. Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος είναι διαφορετικός, φωτεινός, όμορφος, ζει, μιλάει με τους ανθρώπους. Ένας άνθρωπος χωρίς έρωτα είναι κατσούφης, περίεργος, δύσκολος. Με τον έρωτα λάμπεις…»
