Η φωτογραφία, για τον Γιώργο Λάνθιμο, δεν είναι απλώς ένα μέσο καταγραφής. Είναι μια προσωπική διαδικασία, μια εξερεύνηση του κόσμου που το μάτι του αντιλαμβάνεται και το μυαλό του ανασυνθέτει. Ενώ οι ταινίες του πάντα εντυπωσιάζουν με τη μοναδική τους αισθητική και την πλούσια ατμόσφαιρα, το έργο του ως φωτογράφος αποκαλύπτει μια διαφορετική, αλλά εξίσου συναρπαστική διάσταση του δημιουργού. Αυτή τη διάσταση έρχεται να φέρει στο προσκήνιο η πρώτη του φωτογραφική έκθεση, με τίτλο "Yorgos Lanthimos: Photographs", η οποία ανοίγει τις πόρτες της στο κοινό της Webber Gallery στο Λος Άντζελες.
Από τις πρώτες του ταινίες, ο Λάνθιμος έχει κατορθώσει να δημιουργήσει έναν κινηματογραφικό κόσμο που καθηλώνει, αλλά και προβληματίζει τον θεατή. Κάθε σκηνή φέρει τον αέρα του προσεκτικά επεξεργασμένου σύμπαντος, όπου η ελάχιστη λεπτομέρεια είναι μελετημένη, το φως και οι σκιές συναντώνται με τον πιο ιδιαίτερο τρόπο και κάθε χαρακτήρας μοιάζει να στέκεται στην κόψη του ρεαλισμού και του φαντασιακού. Στην έκθεσή του, ωστόσο, ο Λάνθιμος αποδεικνύει ότι η φωτογραφία του δεν περιορίζεται απλώς στο να είναι ένα "παράλληλο" έργο του κινηματογράφου του. Αντιθέτως, μας καλεί να ανακαλύψουμε έναν άλλο, προσωπικό του κόσμο, που αγγίζει το αίνιγμα των εικόνων του και τις αποκαλύπτει με έναν τρόπο που η ταινία δεν το επιτρέπει.
Το έργο της φωτογραφίας του Λάνθιμου διακρίνεται για τη συνειδητή απουσία ψηφιακής τεχνολογίας. Η επιλογή του να τραβήξει με φιλμ, μια μέθοδο που απαιτεί την παρουσία και τη μαγεία της αλήθειας της στιγμής, ενισχύει την ειλικρίνεια που χαρακτηρίζει τις εικόνες του. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι «Υπάρχει ένα είδος ειλικρίνειας στο φιλμ», τονίζοντας ότι η διαδικασία του φιλμ απαιτεί αμεσότητα, παρουσία και αποδοχή της στιγμής, χωρίς το πρόσθετο βάρος του ψηφιακού μοντάζ και της μετατροπής.
Κάθε φωτογραφία, λοιπόν, έχει την υφή, το βάθος και την αυθεντικότητα που μόνο το φιλμ μπορεί να προσφέρει. Στο σκοτεινό θάλαμο, εκεί όπου αναπτύσσονταν οι εικόνες, η Emma Stone, μούσα του Λάνθιμου, συμμετείχε με ενθουσιασμό, ενισχύοντας την ιδέα ότι οι φωτογραφίες ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της δημιουργικής διαδικασίας και όχι απλώς καταγραφή μιας στιγμής.
