Από το Tinder μέχρι τις ρομαντικές κομεντί, όλα μοιάζουν να φωνάζουν: «Μην αρκεστείς σε τίποτα λιγότερο από το απόλυτο». Το αποτέλεσμα; Οι σχέσεις δεν σπάνε πια από απιστία ή απόσταση, αλλά από μια εσωτερική φθορά που ξεκινά με ένα φαινομενικά αθώο ερώτημα: «Μήπως αξίζω κάτι καλύτερο;»
Η σκέψη αυτή δεν είναι απλώς ένα σύννεφο αμφιβολίας – είναι ολόκληρος καιρός που καταποντίζει τη σχέση, τη στοργή και την πίστη σε κάτι κοινό. Και όλα αυτά, στο όνομα της τελειότητας που υποτίθεται ότι δικαιούμαστε.
Η ψυχολόγος Αλίσια Γκονζάλες αναφέρει στο ισπανικό Telva πως «η σύγκριση και η φαντασίωση μιας “καλύτερης εκδοχής” του έρωτα ή του συντρόφου δημιουργούν ένα διαρκές αίσθημα ανεπάρκειας. Δεν είμαστε ποτέ πραγματικά παρόντες στη σχέση, γιατί σκεφτόμαστε τι θα μπορούσε να είναι, αντί για αυτό που είναι».
Η παγίδα αυτή ξεκινά ύπουλα. Μια μικρή δυσαρέσκεια, μια φάση ρουτίνας, ένα σκρολάρισμα στο Instagram, μια κουβέντα με έναν πιο «ενδιαφέροντα» άγνωστο. Και ξαφνικά, η σχέση σου μοιάζει ξεθωριασμένη. Δεν άλλαξε εκείνη – εσύ άρχισες να την κοιτάς μέσα από το παραμορφωτικό φίλτρο του “μήπως υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω;”
