ΤΟ ΒΗΜΑ logo

Lady Gaga, τι ήταν αυτό που έκανες στο Coachella;

Lady Gaga, τι ήταν αυτό που έκανες στο Coachella; 1
YouTube

Η Lady Gaga μετέτρεψε την έρημο στη δική της γοτθική όπερα. Την ίδια στιγμή ο κόσμος του McQueen —παρανοϊκός, ρομαντικός, καταραμένα όμορφος— ζούσε και ανέπνεε σε κάθε look.

ΑΠΟ ΜΑΡΘΑ ΚΟΥΜΠΑΝΗ

Ποιος να το φανταζόταν ότι η έρημος του Coachella θα μετατρεπόταν σε μια γοτθική όπερα με guest star την ίδια τη Lady Gaga; Ή μάλλον —αν είσαι Little Monster— το περίμενες. Το ζητούσες. Και εκείνη, με τη μεγαλομανία μιας αληθινής ποπ θεάς, στο έδωσε στο δεκαπλάσιο. Χθες το βράδυ, η Gaga έκανε μια από τις πιο εντυπωσιακές εμφανίσεις της καριέρας της. Το Gagachella 2.0 δεν ήταν απλώς μια συναυλία: ήταν μυστήριο, ήταν παραίσθηση, ήταν κάθαρση. Ήταν ένα pop θέαμα με τη δομή μιας κλασικής τραγωδίας και την ενέργεια μιας rave που καταλήγει σε τελετουργικό εξορκισμό.

Η Gaga είχε ανοιχτούς λογαριασμούς με τη σκηνή της Coachella. Το 2017 είχε ανέβει εκεί αντικαθιστώντας την Beyoncé, η οποία είχε αποσυρθεί λόγω εγκυμοσύνης. Εκείνη την εποχή, βρισκόταν στη φάση του “Joanne” – μια περίοδος πιο γήινη, country-ποπ, η οποία, παρότι προφητική, δεν επέτρεψε στην Gaga να ξεδιπλώσει το full vision της. Και το έκανε τώρα. Μια πλήρως συνειδητοποιημένη, μεγαλειώδης, πολυεπίπεδη pop performance που δεν άφησε τίποτα στην τύχη.

Η παράσταση ξεκίνησε με τη Gaga να εμφανίζεται σαν δαιμονική αρχιέρεια από το εσωτερικό μιας πολυώροφης hoop skirt. Η ίδια ήταν το κεφάλι, ο κορμός, η κυρίαρχη φιγούρα πάνω σ’ αυτό το σουρεαλιστικό όχημα-κόσμημα, ενώ από κάτω της, ένα κλουβί χορευτών πάλλονταν σαν καρδιά εγκλωβισμένη σε όνειρο. Το σκηνικό έμοιαζε με τα ερείπια ενός νεοκλασικού θεάτρου στη μέση της ερήμου, ένα σύμπαν μεταξύ “Born This Way” και “Phantom of the Opera”, από το οποίο ξεπήδησε το “Bloody Mary”.

Ήταν ένα παραμύθι για τις δυνάμεις του φωτός και του σκότους. Μια πέντε πράξεων gothic pop όπερα για το τι σημαίνει δύναμη, τιμή, εξουσία και απελευθέρωση. Ήταν το Mayhem Ball. Και η Gaga, για άλλη μια φορά, απέδειξε ότι αντιμετωπίζει την ποπ σαν κατοχή. Με σώμα και ψυχή παραδομένα στην τέχνη της performance, σε κάθε τραγούδι δεν υποδύθηκε ρόλο – υπήρξε μέσα του, σχεδόν ξόρκισε το περιεχόμενό του μέσα από κινήσεις που έμοιαζαν με επιληπτικά ξεσπάσματα και φωνές που έφταναν σε μια μεταφυσική κραυγή.

Στο “Poker Face”, το concept ξεπέρασε κάθε φαντασία. Η σκηνή μεταμορφώθηκε κυριολεκτικά σε μία παρτίδα σκακιού – όχι μεταφορικά, αλλά με φυσικά κομμάτια-χορευτές ντυμένους σαν πιόνια, και την ίδια ως βασίλισσα σε ασπρόμαυρο πεδίο μάχης. Η σκηνή είχε αναφορές στη συλλογή του Alexander McQueen από το 2005, όταν ο σχεδιαστής είχε μετατρέψει το catwalk του σε μια μυστικιστική παρτίδα ανάμεσα σε φαντάσματα και δυνάμεις που έμοιαζαν να δικάζουν την ίδια την έννοια της ταυτότητας. Εδώ, η Gaga δεν έπαιζε απλώς σκάκι με τον αντίπαλο – έπαιζε με τις ίδιες τις περσόνες της.

Στο “Perfect Celebrity”, η Gaga βρισκόταν απέναντι σε έναν τεράστιο σκελετό, τραγουδώντας για την τοξικότητα της φήμης με την επιθετικότητα μιας αρχαίας θεάς του χάους. Όμως ήταν το “Disease” που ανέτρεψε τους κανόνες του παιχνιδιού: η νέα Gaga, ντυμένη σε λευκά, κυριολεκτικά πνιγόταν από τη “2009 VMA Gaga”, που ανέβαινε από τον τάφο μαζί με ένα στρατό ζόμπι. Ήταν η πιο ακραία και συγκλονιστική στιγμή της βραδιάς. Ήταν το απόλυτο θέατρο του εαυτού.

Στο “Killah”, η Lady Gaga εμφανίστηκε μέσα σε ένα γυαλιστερό vinyl κορμάκι με έντονες ωμοπλάτες, φέροντας tribal μάσκα και thigh-high μπότες. Πίσω της, ο Dj Gesaffelstein –στο ρόλο ενός απόκοσμου εφιάλτη από πετρέλαιο– την πλαισίωνε με μαύρη σιλουέτα-φάντασμα, ενώ εκείνη χόρευε σαν να βρισκόταν σε έκσταση, σαν να καιγόταν από κάτι που δεν μπορούσε να εξηγήσει.

Κι ύστερα ήρθε η γαλήνη: η Gaga του πιάνου. Καθισμένη μπροστά σε ένα λευκό, φτερωτό πιάνο, φορώντας ένα σατέν slip φόρεμα και με γυμνά πόδια, τραγούδησε σαν να εξομολογείται. Ήταν μια στιγμή απόλυτης αφοπλιστικής ειλικρίνειας, η στιγμή που όλοι θυμήθηκαν ότι, πέρα από το θόρυβο, το σκάνδαλο, τις περούκες και τις φλόγες, υπάρχει μια φωνή που πάντα είχε κάτι να πει.

Σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς, η σκηνική της παρουσία συνυπήρξε με θεατρικότητα υψηλών απαιτήσεων. Δεν ερμήνευε μόνο με φωνή – αλλά με βλέμμα, ανάσα, πόνο. Ήταν η Gaga η καταραμένη, η πολιορκημένη, η ερωτευμένη, η καταδιωκόμενη, η ίδια που κάποτε έπαιζε στο Lower East Side αλλά πλέον μιλά στη Coachella με τη φωνή μιας ολόκληρης εποχής.

Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει ο φόρος τιμής στον Alexander McQueen. Όλο το Gagachella ήταν διαποτισμένο από εκείνον: από την αρχιτεκτονική αίσθηση των ενδυμάτων της, μέχρι την ίδια την έννοια της μεταμόρφωσης που διαπέρασε την performance. O κόσμος του McQueen —παρανοϊκός, ρομαντικός, καταραμένα όμορφος— ζούσε και ανέπνεε σε κάθε look. Η

Η βραδιά έκλεισε με το “Born This Way” – σαν μια τελευταία έκρηξη ελπίδας, queer δύναμης και ελευθερίας, ακολουθούμενο από ένα “Bad Romance”-Frankenstein. Μάσκες πανούκλας, χειρουργικά φώτα, και μια Gaga που πότε χαμογελούσε, πότε σφίγγεται, πότε φώναζε σαν να ζει το τελευταίο της λεπτό επί σκηνής. Κι όταν έπεσε η αυλαία, δεν έφυγε απλώς — κάλεσε όλο το cast και τους τεχνικούς της στη σκηνή. Δύο φορές. Σε ένα φεστιβάλ που δεν επιτρέπει ούτε μία.

ΑΠΟΡΡΗΤΟ