Γιατί το Global March to Gaza είναι το «τώρα ή ποτέ» της ανθρωπιάς

Το Global March to Gaza ως διεθνές ειρηνιστικό γεγονός

Η Global March to Gaza αποτελεί μία από τις μαζικότερες και πιο οργανωμένες ειρηνιστικές κινητοποιήσεις υπέρ της Παλαιστίνης στη σύγχρονη ιστορία. Δεν πρόκειται για μια απλή διαδήλωση, αλλά για ένα πολυεθνικό ανθρωπιστικό καραβάνι, με συμμετοχές από δεκάδες χώρες: από την Ελλάδα και τη Γαλλία, μέχρι τη Νότια Αφρική και τη Βολιβία.

Το αίτημα είναι ξεκάθαρο: Άρση του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, που έχει μετατραπεί σε ανοιχτή φυλακή για πάνω από 2 εκατομμύρια ανθρώπους. Όμως πέρα από το περιεχόμενο, η μορφή της δράσης είναι η ουσία: αποφασιστική και απολύτως ειρηνική.

Η πορεία προς τη Ράφα δεν είναι απλώς συμβολική. Το πέρασμα αυτό αποτελεί τη μοναδική ελπίδα εισόδου ανθρωπιστικής βοήθειας από τον έξω κόσμο, ένα πέρασμα που μέχρι σήμερα παραμένει σφραγισμένο. Η σωματική παρουσία των διαδηλωτών λειτουργεί σαν «ανθρώπινη γέφυρα»: ένα σώμα-προς-σώμα χτύπημα στην απανθρωπιά της απομόνωσης.

Η πορεία αναδεικνύει το κενό της διεθνούς πολιτικής: όταν τα κράτη διστάζουν ή υποκύπτουν σε γεωπολιτικά συμφέροντα, είναι η κοινωνία των πολιτών που παίρνει την πρωτοβουλία. Σε μια εποχή όπου ο όρος "ειρηνισμός" φαντάζει ξεπερασμένος, αυτή η κινητοποίηση επαναφέρει στο προσκήνιο την ηθική δύναμη της αντίστασης.

View this post on Instagram

A post shared by PeaceBrands (@peacebrands)

Καλεσμένος στην εκπομπή «Εξελίξεις» της Νατάσας Γιάμαλη στο MEGA ήταν και ο διασώστης και ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Ιάσονας Αποστολόπουλος, ο οποίος μίλησε για το Global March to Gaza, όπου θα συμμετέχει. Μεταξύ άλλων, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Θα κάνουμε αυτό που δεν κάνει η ελληνική κυβέρνηση».

Η ιστορική σημασία των προηγούμενων Global Marches

Η φετινή πορεία δεν ξεκινά από το μηδέν. Είναι κρίκος μιας μακράς αλυσίδας διεθνιστικής αλληλεγγύης, που έγραψε ιστορία ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα. Το 2010, η Freedom Flotilla — ένα στολίσκος ανθρωπιστικών πλοίων — προσπάθησε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας. Η ισραηλινή επίθεση στο «Mavi Marmara» με 10 νεκρούς Τούρκους ακτιβιστές συγκλόνισε τον κόσμο και έσπασε τη σιωπή γύρω από την πολιορκία της περιοχής.

Το 2012, η Global March to Jerusalem ένωσε χιλιάδες ακτιβιστές σε μια ειρηνική προσπάθεια να φτάσουν στην Ιερουσαλήμ, επισημαίνοντας τη βίαιη εποικιστική πολιτική του Ισραήλ.

Το 2018-2019, η Great March of Return από την παλαιστινιακή πλευρά έγινε πεδίο μαζικών δολοφονιών από ισραηλινά πυρά, επιβεβαιώνοντας πως το Ισραήλ αντιμετωπίζει κάθε μορφή αντίστασης, ακόμα και μη βίαιη, ως απειλή.

Αυτές οι πορείες λειτουργούν σωρευτικά: καθεμιά εμπλουτίζει το ηθικό και πολιτικό λεξιλόγιο της επόμενης. Δεν αλλάζουν τον κόσμο από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά τον αναγκάζουν να κοιτάξει κατάματα τις αντιφάσεις του.

View this post on Instagram

A post shared by @breakthesiegetogether

Η επίθεση στο πλοίο “Conscience” – Νομικές και πολιτικές διαστάσεις

Η επίθεση από drones στο σκάφος "Conscience" της Freedom Flotilla, σε διεθνή ύδατα κοντά στη Μάλτα, είναι κομβικής σημασίας για δύο λόγους:

Πρώτον, παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Εφόσον το σκάφος βρισκόταν σε διεθνή ύδατα και μετέφερε μόνο ανθρωπιστικό φορτίο, η επίθεση αποτελεί πράξη επιθετικότητας και όχι απλώς «προληπτικό πλήγμα».

Δεύτερον, η τοποθεσία του χτυπήματος — εντός της ΑΟΖ κράτους-μέλους της Ε.Ε. — καθιστά την Ευρώπη εμπλεκόμενη διά της αδράνειας. Το αν θα υπερασπιστεί τη νομιμότητα και την εδαφική κυριαρχία των μελών της ή αν θα συνεχίσει να ανέχεται τέτοιες ενέργειες, είναι πλέον πολιτικό τεστ αξιοπιστίας.

Tο μήνυμα ήταν σαφές: οι ανθρωπιστές είναι στόχοι. Αυτό τρομοκρατεί, αλλά δεν ακινητοποιεί. Αντίθετα, ενισχύει τη διεθνή κινητοποίηση και δίνει νέα νομιμοποιητική ισχύ στην πορεία προς τη Γάζα.

View this post on Instagram

A post shared by @globalmarchtogazaitalia

Η ευθύνη της Ε.Ε. και η δύναμη της διεθνούς κοινής γνώμης

Πολλοί έχουν σχολιάσει την υποκριτική στάση της Ευρώπης, αναφορικά με τη γενοκτονία που λαμβάνει χώρα εδώ και 77 χρόνια στην Παλαιστίνη. Από την μία, η Ε.Ε. κόπτεται για το Διεθνές Δίκαιο στην Ουκρανία, όμως σιωπά μπροστά σε απρόκλητη επίθεση εντός της επικράτειάς της, όπως συνέβη με το πλοίο στη Μάλτα. Κάποιοι ευρωβουλευτές αντέδρασαν – κυρίως από την Αριστερά και τους Πράσινους – ζητώντας εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ, πάγωμα της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ και επίσημη καταδίκη και διερεύνηση του περιστατικού.

Οι φωνές αυτές έχουν αξία αλλά είναι ακόμη μειοψηφικές. Η Ε.Ε. παραμένει εγκλωβισμένη σε έναν διπλωματικό στρουθοκαμηλισμό, προτάσσοντας την «ισορροπία» αντί της ηθικής σαφήνειας.

View this post on Instagram

A post shared by Thiago Ávila (@thiagoavilabrasil)

Το πέρασμα της Ράφα ως συμβολικός άξονας της εποχής

Κι εδώ μπαίνει η διεθνής κοινή γνώμη. Η δυναμική των social media, οι εικόνες από τη Ράφα, οι προσωπικές ιστορίες των συμμετεχόντων σπάνε τον επίσημο λόγο. Ενώ οι κυβερνήσεις σιωπούν, η κοινωνία — μέσω κινητοποιήσεων όπως το Global March to Gaza — φωνάζει «ως εδώ». Σε μια εποχή όπου οι φωνές των καταπιεσμένων συχνά σιωπούνται, τέτοιες πρωτοβουλίες υπενθυμίζουν τη δύναμη της συλλογικής δράσης και την ανάγκη για συνεχή αγώνα υπέρ της ειρήνης και της δικαιοσύνης.

Η ιστορική σημασία της πορείας έγκειται στην ανάδειξη της παγκόσμιας ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης για την κατάσταση στη Γάζα, καθώς και στην ενίσχυση της διεθνούς πίεσης προς το Ισραήλ για την άρση του αποκλεισμού και την τήρηση του διεθνούς δικαίου. Δεν πρόκειται απλώς για διαμαρτυρία. Είναι ζωντανή αφήγηση αντίστασης, επιτελεστικό χαστούκι στην παθητικότητα κι υπενθύμιση ότι η αλληλεγγύη, όταν είναι έμπρακτη, μπορεί να ξαναγράψει την ιστορία.

Κάθε βήμα προς τη Ράφα δεν είναι μόνο βήμα εδαφικό αλλά πράξη αντίστασης, υπενθύμιση ότι τα σώματα δεν είναι μόνο στόχοι, αλλά και φωνές.