Η Κατίνα Παξινού και ο Αλέξης Μινωτής καταγράφηκαν μαζί στο φακό τη δεκαετία του ‘40 στο Λος Άντζελες. Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατίνα Παξινού βρισκόταν στο Λονδίνο όπου εμφανιζόταν στο θέατρο και έτσι δεν μπορούσε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Έφυγε για την Αμερική στην οποία ταξίδεψε με ένα αντιτορπιλικό.
Εκεί έπαιξε με επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, το έργο όμως που την επέβαλε σε διεθνή κλίμακα και που της χάρισε το 1944 βραβείο β’ γυναικείου ρόλου από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου ήταν το «Για ποιον χτυπά η καμπάνα», μεταφορά του λογοτεχνικού έργου του Χέμινγουεϊ, που εξελισσόταν στον Ισπανικό Εμφύλιο στο οποίο υποδυόταν το ρόλο της φλογερής πατριώτισσας Πιλάρ.
Ο Αλέξης Μινωτής με τον οποίο είχαν παντρευτεί το 1940, κατάφερε κατόπιν και εκείνος να φύγει από την Ελλάδα και να τη συναντήσει στο Χόλιγουντ. Το 1946 ο Μινωτής έλαβε μέρος στη κινηματογραφική ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Υπόθεση Νοτόριους» μαζί με τον Κάρι Γκραντ και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ταινία «Ο φυγάς» μαζί με την Μισέλ Μοργκάν. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας τόσο εκείνος όσο και η Κατίνα Παξινού, με ρόλους σε ταινίες όπως «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» και «Ο θείος Σίλας», είχαν μια στρωμένη καριέρα.
Το 1952 όμως αποδέχθηκαν την πρόταση του Εθνικού Θεάτρου και επέστρεψαν μαζί στην Ελλάδα για να μεγαλουργήσουν σε εμβληματικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου και φυσικά στην Επίδαυρο.
