Alain Delon και Jean-Paul Belmondo. Πρόκειται για δύο από τις σπουδαιότερες μορφές του Γαλλικού κινηματογράφου. Και οι δύο επιτυχημένοι, και οι δύο στα φώτα της δημοσιότητας για τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους.
Αυτό όμως που ίσχυε στην περίπτωσή τους, είναι πως «δεν υπάρχει χώρος για δύο» στον Γαλλικό κινηματογράφο. Από τη μία, είχαμε την αξεπέραστη ομορφιά του Alain Delon με τα καταγάλανα μάτια, και από την άλλη, την αθεράπευτη γοητεία του Jean-Paul Belmondo. Μπορεί ο Belmondo να μην είχε την εξωτερική ομορφιά του Delon, ωστόσο η γοητεία του τον είχε κάνει να ξεχωρίζει.
Τελικά έγιναν αντίζηλοι και ανταγωνιστές. Αλλά με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Ανέπτυξαν ανάμεσά τους, μια σχέση αγάπης, σεβασμού αλλά και ζήλειας. Για τον Alain Delon, έναν άνθρωπο με ακόρεστη όρεξη και επιθυμία για θαυμασμό προς το πρόσωπό του, το να έχει κάποιον να τον απειλεί, τον γέμιζε συνεχώς με άγχος και κυρίως εκνευρισμό. Ειδικά όταν αυτός ο κάποιος δεν ήταν τόσο ωραίος όσο ο ίδιος. Δυστυχώς για τον Delon, ο Belmondo είχε άλλα, πιο πνευματικά χαρίσματα.
Κάθε γυναίκα που δεν άντεχε να μένει μακριά από το πρόσωπο του Delon, ταυτόχρονα δεν μπορούσε να αντισταθεί στο αξεπέραστο στιλ και μοναδικό λέγειν του Belmondo. Οι δυο τους υπήρξαν αντίζηλοι στη δόξα, ανταγωνίζονταν μέχρις εσχάτων, στο τέλος όμως υπήρχε ένας βαθύτατος σεβασμός του ενός για τον άλλον.
Τελικά άφησαν έστω και για λίγο στην άκρη την αντιζηλία τους και πόζαραν μαζί για το εξώφυλλο του περιοδικού «Paris Match» σε μια φωτογράφιση που έμεινσε στην ιστορία.
