Τα δεδομένα που δείχνουν τη βελτίωση μιας χώρας, καταγράφει κάθε χρόνο ο Economist, καταλήγοντας σε εκείνη που θα έχει τον τίτλο της «χώρας της χρονιάς».
Όχι την πιο ευτυχισμένη: αυτή θα ήταν σχεδόν πάντα μια σκανδιναβική χώρα, κάτι που θα έκανε τον διαγωνισμό βαρετό και προβλέψιμο.
Ούτε αυτήν με την πιο μεγάλη επιρροή: αυτή θα ήταν πάντα μια υπερδύναμη.
Αντίθετα, όπως επισημαίνει ο Economist, «εντοπίζουμε τη χώρα που βελτιώθηκε περισσότερο, είτε οικονομικά, είτε πολιτικά, είτε με οποιονδήποτε άλλο σημαντικό τρόπο».
Τι είδε ο Economist
Η χρονιά ήταν ταραχώδης, με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ να διαταράσσει το παγκόσμιο εμπόριο και φρικτές συγκρούσεις να σημαδεύουν περιοχές, όπως η Γάζα και το Σουδάν. Ωστόσο, αρκετές χώρες κατάφεραν να περάσουν καλά τις δύσκολες στιγμές. Ο Καναδάς εξέλεξε έναν νηφάλιο τεχνοκράτη ως πρωθυπουργό, αντί για έναν λαϊκιστή, και αντιστάθηκε στην αμερικανική εκφοβιστική τακτική. Οι ψηφοφόροι στη Μολδαβία απέρριψαν ένα φιλορωσικό κόμμα, παρά τις απειλές και την παραπληροφόρηση από τη Μόσχα.
Ο κ. Τραμπ μεσολάβησε για μια ασταθή εκεχειρία μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, εξήγησε ο Economist. Η Νότια Κορέα ανακάμψε από μια σοβαρή απειλή για τη δημοκρατία της. Πριν από ένα χρόνο, ο Πρόεδρος Γιουν Σουκ Γιολ προσπάθησε να επιβάλει στρατιωτικό νόμο, στέλνοντας στρατεύματα για να κλείσουν το κοινοβούλιο. Ωστόσο, οι νομοθέτες, οι διαδηλωτές και οι θεσμοί παρέμειναν σταθεροί και φέτος ο ντροπιασμένος πρώην πρόεδρος δικάστηκε για εξέγερση.
Ένα άλλο παράδειγμα για το πώς να αντιμετωπίζονται οι βίαιες απόπειρες ανατροπής της συνταγματικής τάξης ήταν η Βραζιλία. Τον Σεπτέμβριο, ένα βραζιλιάνικο δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης 27 ετών στον Ζαΐχ Μπολσονάρου, έναν πρώην πρόεδρο, που έχασε τις εκλογές το 2022, ισχυρίστηκε ότι τον εξαπάτησαν και προσπάθησε να οργανώσει πραξικόπημα για να παραμείνει στην εξουσία. Η Βραζιλία ταλαιπωρήθηκε από πραξικοπήματα για μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα. Αυτή είναι η πρώτη φορά που ένας πραξικοπηματίας τιμωρήθηκε κατάλληλα. Η κυβέρνηση κατάφερε, επίσης το 2025, να επιβραδύνει το ρυθμό της αποψίλωσης των δασών του Αμαζονίου, συμβάλλοντας έτσι στην επιβράδυνση της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, η εξωτερική πολιτική της, που ήταν φιλική προς το Κρεμλίνο, αμαύρωσε σοβαρά το ιστορικό της.
Οι υποψήφιες χώρες
Οι δύο ισχυρότεροι υποψήφιοι φέτος είναι πολύ διαφορετικοί: η Αργεντινή και η Συρία.
Η βελτίωση της Αργεντινής ήταν οικονομική. Ο πρόεδρος της, Χαβιέρ Μιλέι, ξεκίνησε το 2023, εκτεταμένες μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της ελεύθερης αγοράς, ελπίζοντας να βγάλει τη χώρα του από περισσότερο από έναν αιώνα κρατισμού και στασιμότητας. Τέτοιες μεταρρυθμίσεις – κατάργηση των ελέγχων των τιμών, περιορισμός των δαπανών και κατάργηση των στρεβλωτικών επιδοτήσεων – είναι εξαιρετικά δύσκολες, επειδή είναι εξαιρετικά επώδυνες. Πολλοί προηγούμενοι μεταρρυθμιστές έχουν αποτύχει.
Ωστόσο, ο κ. Μιλέι παρέμεινε σταθερός στις αποφάσεις του το 2025 και οι ψηφοφόροι τον στήριξαν. Το ίδιο έκανε και η Αμερική, προσφέροντας 20 δισεκατομμύρια δολάρια, για να αποτρέψει μια χρηματοπιστωτική κρίση. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Ο πληθωρισμός μειώθηκε από 211% το 2023, σε περίπου 30% σήμερα. Το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε κατά 21 ποσοστιαίες μονάδες από πέρυσι. Ο προϋπολογισμός τέθηκε υπό έλεγχο. Ο κ. Μιλέι προχώρησε σε κυμαινόμενο πέσο και κατάργησε τους περισσότερους ελέγχους κεφαλαίου.
Η Αργεντινή θα μπορούσε ακόμα να αποτύχει. Οι Περονιστές, που την κυβέρνησαν κακώς για γενιές, ανυπομονούν να επιστρέψουν, σε περίπτωση που ο κ. Μιλέι σκοντάψει. Και ο πρόεδρος έχει πολλά μειονεκτήματα: είναι ανεκτικός απέναντι στους επικριτές του και μαστίζεται από σκάνδαλα διαφθοράς. Αλλά αν οι μεταρρυθμίσεις του συνεχιστούν, θα μπορούσαν να αλλάξουν μόνιμα την πορεία της Αργεντινής και να δώσουν ελπίδα στους οικονομικούς μεταρρυθμιστές παντού.
Η περίπτωση της Συρίας
Η βελτίωση της Συρίας, αντίθετα, ήταν πολιτική, όπως επισήμανε ο Economist. Πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, κυβερνιόταν από τον Μπασάρ αλ-Άσαντ, έναν δικτάτορα που υποστηριζόταν από το Ιράν και τη Ρωσία. Οι φυλακές της ήταν γεμάτες πολιτικούς κρατούμενους και η διαφωνία τιμωρείτο με βασανιστήρια ή θάνατο. 13 χρόνια εμφυλίου πολέμου είχαν στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από μισό εκατομμύριο ανθρώπους. Οι δυνάμεις του κ. Άσαντ είχαν χρησιμοποιήσει χημικά όπλα και βαρελοβόμβες, αδιακρίτως εναντίον αμάχων. Περισσότεροι από 6 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν εγκαταλείψει τη χώρα.
Στη συνέχεια, στις αρχές Δεκεμβρίου 2024, ο ίδιος ο τύραννος αναγκάστηκε να φύγει, καθώς οι αντάρτες κατέλαβαν την εξουσία. Όταν επιλέγαμε τη χώρα της χρονιάς, ήταν πολύ νωρίς για να έχουμε μια ιδέα για το πώς θα ήταν η νέα Συρία. Ο ηγέτης της, Αχμέντ αλ-Σαράα, ήταν τζιχαντιστής. Πολλοί φοβούνταν ότι θα επέβαλε μια σκληρή ισλαμική θεοκρατία ή ότι η Συρία θα βυθιζόταν στο χάος. Στην πραγματικότητα, δε συνέβη τίποτα από τα δύο. Οι γυναίκες δεν είναι υποχρεωμένες να καλύπτονται ή να μένουν στο σπίτι. Η διασκέδαση και, ναι, το αλκοόλ επιτρέπονται. Ο κ. Σαράα έχει προκαλέσει μια σειρά από θετικές εκπλήξεις, διατηρώντας την ενότητα της χώρας και δημιουργώντας καλές σχέσεις με την Αμερική και τα κράτη του Κόλπου. Καθώς οι δυτικές κυρώσεις χαλαρώνουν, η οικονομία αρχίζει επίσης να ανακάμπτει.
Εξακολουθούν να υπάρχουν τεράστια προβλήματα. Οι πολιτοφυλακές πραγματοποίησαν δύο φρικτές τοπικές σφαγές μειονοτήτων, στις οποίες σκοτώθηκαν 2.000 άνθρωποι. Ο κ. Σαράα κυβερνά με κλειστό τρόπο και σε μια τόσο ευάλωτη χώρα, πολλά μπορούν ακόμα να πάνε στραβά.
Παρ’ όλα αυτά, η Συρία το 2025, είναι πολύ πιο ευτυχισμένη και ειρηνική από ό,τι ήταν το 2024. Ο φόβος δεν είναι πλέον καθολικός. Η ζωή δεν είναι εύκολη, αλλά είναι λίγο πολύ φυσιολογική για τους περισσότερους ανθρώπους. Περίπου 3 εκατομμύρια Σύροι έχουν επιστρέψει στην πατρίδα τους, ψηφίζοντας έτσι με τον δικό τους τρόπο. Ετσι η επιλογή μας πηγαίνει και στη Συρία.
Πηγή: OT.gr
