Με τα χέρια ανοιχτά σαν να θέλει να αγκαλιάσει τον κόσμο όλο. Δικαιωμένη. Η Μάγδα Φύσσα περίμενε αυτή τη στιγμή περισσότερο από 5 χρόνια. Η γυναίκα – σύμβολο που νίκησε το φασισμό δακρύζει.
Σφιχταγκαλιάζεται με τα παιδιά της, τους φίλους του Παύλου, που κάθε μέρα ήταν στο πλευρό της, μέσα ή έξω από τις δικαστικές αίθουσες. Η εγκληματική οργάνωση στη φυλακή. Το ίδιο και ο δολοφόνος του γιού της.
Οι φίλοι του Παύλου την ακολουθούν. Φωνάζουν συνεχώς το όνομά του.
Λίγο πριν αποχωρήσει η Μάγδα Φύσσα χαιρετάει όσους της συμπαραστάθηκαν. Ηταν ένας αγώνας που τελείωσε… πριν αρχίσει ο επόμενος, αυτός του Εφετείου. Σφίγγει τη γροθιά και δίνει το σύνθημα για το ραντεβού.
Αντεξε τις ύβρεις, τις απειλές, τον εμπαιγμό. Στο άκουσμα της απόφασης, η Μάγδα Φύσσα λύγισε. Ξέσπασε σε λυγμούς και κατέρρευσε στις αγκαλιές των δικηγόρων της και της οικογένειάς της μέσα στο δικαστήριο.
Η μάνα λυγίζει. Κλαίει με λυγμούς.
Η στάση της στη διάρκεια της πολύχρονης δίκης, ήταν ένας διαρκής αγώνας. Και δεν τον έδωσε μόνη.
Η Μάγδα Φύσσα γύρισε στο σπίτι. Με τον σύζυγό της και την κόρη της. Χωρίς τον Πάυλο αλλά με τους Χρυσαυγίτες στη Φυλακή…
