Οι απειλές των Τούρκων και το κίνημα της σακούλας

Δεν θέλω να στενοχωρήσω τον Αλέξη Τσίπρα (στη φωτογραφία με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) έτσι όπως τον είδα στο Προεδρικό Μέγαρο, ξεκούραστο, ανανεωμένο και κεφάτο, αλλά ο κόσμος καίγεται και δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποιο σχέδιο, παρά μερικές ρητορικές «ασκήσεις», προφανώς για την τόνωση της κομματικής συνοχής και της αποδόμησης της πολιτικής της αντιπολίτευσης. Εδώ η Τουρκία απειλεί με πόλεμο (πιο σαφής προειδοποίηση δεν υπάρχει, όταν ζητούν 18 νησιά ή διαφορετικά θα τα πάρουν με πόλεμο) και στην Ελλάδα την ίδια ώρα ασχολούνται με τη χρέωση της πλαστικής σακούλας. Είναι σαν να στρώνουν μοκέτες στον Τιτανικό την ώρα που βυθίζεται, όπως μου έλεγε και ένας φίλος διπλωμάτης.

nnn

Ευθεία απειλή προς τη χώρα μας είναι επίσης η δήλωση του τούρκου αντιπροέδρου ότι «δεν θα υπάρξει χώρα για να την υπερασπιστείτε».Το θέμα είναι πώς λαμβάνονται εδώ οι αποφάσεις και πώς χαράζεται η εξωτερική πολιτική. Γιατί, όπως και εσείς έχετε διαπιστώσει, υπουργικά συμβούλια δεν συγκαλούνται, τα κομματικά όργανα ασχολούνται με τους πλειστηριασμούς και με το φιάσκο της πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία και τώρα τελευταίως με την κρίση στο Ιράν. Ποιος τέλος πάντων λαμβάνει τις αποφάσεις που αφορούν τη χώρα μας; Ο Πρωθυπουργός; Ο υπουργός Εξωτερικών; Ο υπουργός Αμυνας; Οι διπλωματικοί (και άλλοι) σύμβουλοι;

Κατά τον ίδιο διπλωμάτη, οι τουρκικές απειλές δεν αντιμετωπίζονται με μια δήλωση (έστω και «σκληρή», όπως την αυτοχαρακτηρίζει η κυβέρνηση) ή με μια δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας (στο περιθώριο της τελετής για τις πρωτοχρονιάτικες ευχές στο Προεδρικό Μέγαρο), αλλά με συγκεκριμένο σχέδιο και με συμμαχίες που προς το παρόν δεν φαίνεται να ενεργοποιούνται.

nnn

Ο Πρωθυπουργός επιμένει στη σημασία του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Βγήκε τη δεύτερη ημέρα του έτους σε ραδιοφωνικό σταθμό και δήλωσε πως «θα εργαστούμε με εποικοδομητικό τρόπο, παρά τα προβλήματα. Το χειρότερο είναι να μη συνομιλεί κάποιος και να μην προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα θέματα. Μέχρι σήμερα έχουμε κάνει καλά που έχουμε ανοίξει διαύλους, παρά τις υπαρκτές διαφορές». Και ακόμη αποκάλυψε ότι θα μας ξανάρθει και μάλιστα σύντομα ο τούρκος πρόεδρος «ο Ερντογάν είναι προγραμματισμένο να πάει στη Θεσσαλονίκη στο α’ εξάμηνο του 2018 για το Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας».

Υπάρχει ωστόσο και το Σκοπιανό για το οποίο θα πρέπει να βρεθεί λύση έως τις αρχές του καλοκαιριού, διαφορετικά οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί απειλούν να εντάξουν την πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ με όνομα που τα Σκόπια θα θελήσουν. Γιατί για τους Αμερικανούς η «μη λύση αποτελεί λύση». Εκείνο που μαθαίνω είναι ότι το ζήτημα αυτό δεν είναι στις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης. Θα αφήσει να εξελιχθεί ο διάλογος (και οι διαπραγματεύσεις) και στο τέλος θα ζητήσει τη σύγκληση του Συμβουλίου Αρχηγών για να ληφθούν εκεί οι αποφάσεις. Οσο για τη διαφοροποίηση του Πάνου Καμμένου ε, έως τότε θα βρεθεί λύση, δεν είναι άλλωστε και η πρώτη φορά που η «κωλοτούμπα» πρωταγωνιστεί σε αυτή την κυβέρνηση.

Για τους Σκοπιανούς η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι πρώτη προτεραιότητα. Το είπε και ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας Ζόραν Ζάεφ στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη την ώρα που καταβρόχθιζαν μια τετράκιλη σφυρίδα στον πριβέ χώρο πολυτελούς ψαρομάγαζου της Θεσσαλονίκης. Κατά τον σκοπιανό πρωθυπουργό «βρισκόμαστε κοντά στη λύση» (τουλάχιστον έτσι εκτίμησε), κάτι βεβαίως που αγνοεί επισήμως η Αθήνα. Πέραν της πρεμούρας των Σκοπιανών να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ (και όχι να λυθεί το ζήτημα με την ονομασία), δεν υπήρξε άλλη πολιτική συζήτηση στο γεύμα με τον κ. Μπουτάρη. Απλώς ο κ. Ζάεφ δήλωσε «θαυμαστής» της συμπρωτεύουσας και η σύζυγός του έλεγε ότι χιλιάδες Σκοπιανοί περνούν μαζί τους την Πρωτοχρονιά στη Θεσσαλονίκη. Ρωτούσε μάλιστα εάν θα ήταν ανοικτό ένα shopping centre για να ψωνίσει προτού επιστρέψει στην πατρίδα της.

Ηρεμος και χωρίς άγχος εμφανίζεται τελευταίως (ή θέλει να εμφανίζεται έτσι) ο Πρωθυπουργός επιμένοντας στη ρητορική του ότι «το 2018 θα είναι η χρονιά μας. Η χρονιά της Ελλάδας. Μετά από 8 χρόνια σηκώνουμε ξανά το κεφάλι. Τελειώνει το 3ο και τελευταίο πρόγραμμα στήριξης, βγαίνουμε από τα μνημόνια. Με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Ανακτά η χώρα τη θέση της στη διεθνή σκηνή». Οσοι συνάντησαν τον κ. Τσίπρα (μετά τις πολυήμερες διακοπές του στη Σερβία) αντίκρισαν έναν γελαστό πρωθυπουργό. Συνεχώς χαμογελά, λέει γνωστά ανέκδοτά του, πειράζει τους συνεργάτες του (ακόμη και τη σύντροφό του ότι δεν ξέρει από τσίπουρα) και γενικά δείχνουν όλα να είναι υπό έλεγχο… Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

nnn

Εντύπωση ωστόσο προκαλούν οι συχνές αναφορές (για άλλους εμμονές) του Αλέξη Τσίπρα ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, δηλαδή τον Σεπτέμβριο του 2019, με την αντιπολίτευση όλο και να αραιώνει το αίτημά της για πρόωρες εκλογές. Κάθε κυβέρνηση από τη μεταπολίτευση και μετά λέει τα ίδια πράγματα: «εκλογές στο τέλος της τετραετίας» και σπανίως οι εκλογές γίνονται στην ώρα τους. Στη ΝΔ ωστόσο δεν θα βρεις ούτε ένα στέλεχος που να μην πιστεύει ότι το 2018 θα είναι εκλογικό έτος. Λέτε;