Για δέκα ημέρες η Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπέστη εκτεταμένες καταστροφές. Επιπλέον αποκαθηλώθηκαν και τα πορτρέτα των ιστορικών καθηγητών αυτής της σχολής (γεγονός που αποκαλύπτει τον παρακμιακό πολιτισμό των αυτουργών αυτών των ενεργειών).
Και ποιοι ήσαν οι δράστες που έκαναν τις παραπάνω απαράδεκτες ενέργειες και μετέτρεψαν γενικότερα το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο σε μια ρυπαρή χαβούζα κατασκηνωτών;
Ησαν κατά βάση γερμανοί αναρχικοί της οργάνωσης No Border Camp, οι οποίοι βρήκαν στο campus του ΑΠΘ ένα «χαλαρό πεδίο» για να αναπτύξουν την κοσμοθεωρία τους για τη «δημιουργική καταστροφή»!
Ετσι το ΑΠΘ για δέκα ημέρες δεν ήταν «ο τόπος της έσχατης κριτικής αντίστασης απέναντι σε όλες τις άδικες εξουσίες ιδιοποίησης», όπως λέει χαρακτηριστικά ο γάλλος φιλόσοφος Ντεριντά!
Ποιος όμως ευθύνεται για αυτή την αδιανόητη εξέλιξη; Σίγουρα δεν ευθύνεται ο πρύτανης, ο οποίος από την πρώτη στιγμή είχε ειδοποιήσει τις εισαγγελικές αρχές για να πράξουν τα δέοντα.
Ωστόσο είναι απαραίτητο να αναφέρουμε ότι έδειξε κάποια αδράνεια και η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Εφετών. Γιατί; Γιατί ναι μεν έδωσε εντολή στον αστυνομικό διευθυντή για να ελέγξει αν διαπράττονται αξιόποινες πράξεις από τους παράνομους κατασκηνωτές, όμως δεν έκανε τίποτε περαιτέρω όταν διαπίστωσε ότι η εντολή της δεν εκτελούνταν.
Περαιτέρω είναι αναγκαίο να ελεγχθεί αν έχει ποινικές ευθύνες ο αστυνομικός διευθυντής για το έγκλημα της κατάχρησης εξουσίας (άρθρο 239 ΠΚ), αφού δεν εκτελούσε την ανωτέρω εισαγγελική εντολή ενώ διαπράττονταν αξιόποινες πράξεις μέσα στο ΑΠΘ (διατάραξη οικιακής ειρήνης και διακεκριμένες φθορές)!
Τέλος είναι απαραίτητο να διερευνηθεί αν μπορεί να ενεργοποιηθεί και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών για τον πολιτικό προϊστάμενο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που αδρανούσε (σκόπιμα;) ενώ διαπράττονταν εγκλήματα μέσα στο Πανεπιστήμιο!
Το συμπέρασμα; Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτή την κοινωνία και ότι «είμαστε εθισμένοι… στην εξίσωση που λειτουργεί προς τα κάτω». Οι δε κυβερνητικές ευθύνες αποκαλύπτουν περίτρανα ότι η –δήθεν –αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, όπως έλεγε ο Αβραάμ Λίνκολν, μια κυβέρνηση «του λαού, από τον λαό, για τον λαό» (government of the people, by the people, for the people) αλλά μια κυβέρνηση που προστατεύει τους ξένους αναρχικούς, όχι όμως τους έλληνες φορολογουμένους που θα «πληρώσουν το μάρμαρο» για τις καταστροφές που έγιναν!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
