Η Συρία και το παγόβουνο των προσφύγων

ΤΟ ΒΗΜΑ –PROJECT SYNDICATE

Ακόμη και αν η σημερινή προσφυγική κρίση οφειλόταν μόνο στη Συρία, θα ήταν δύσκολη η αντιμετώπισή της. Αλλά η τραγική αλήθεια είναι ότι η συριακή κρίση αποτελεί μόνο την κορυφή ενός τεράστιου _ και επεκτεινόμενου _ παγόβουνου. Το 86% των προσφύγων παγκοσμίως ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες, και τους περισσότερους τους αγνοούν τα μέσα ενημέρωσης.

Το Τσαντ είναι μια τέτοια χώρα. Έχει περίπου 13 εκατ. κατοίκους και φιλοξενεί περισσότερους από 372.000 πρόσφυγες από το Νταρφούρ του Σουδάν στα ανατολικά, τον εμφύλιο στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία στα νότια, και την αυξανόμενη βία του Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία και στις γειτονικές χώρες στα δυτικά.

Ως μια από τις φτωχότερες χώρες στον κόσμο, το Τσαντ αγωνίζεται να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες του πληθυσμού του, πόσω μάλλον των προσφύγων. Η κατάσταση επιδεινώνεται από την οξεία πείνα των τελευταίων ετών που έχει πλήξει την περιοχή του Σαχέλ, όπου βρίσκεται το Τσαντ.

Όπου και αν βρίσκονται στον κόσμο, οι περισσότεροι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν πανομοιότυπα προβλήματα: πείνα και αφυδάτωση, έλλειψη επαρκούς καταφυγίου, αρρώστιες, συνεχιζόμενες απειλές από μαχητές και τρομοκρατικές οργανώσεις, ψυχολογικά τραύματα και άγχος για το μέλλον.

Τέλος, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο τα παιδιά τους να μη λάβουν την μόρφωση που χρειάζονται και αξίζουν.

Οι διάφορες παρατεταμένες κρίσεις διατάραξαν την παιδεία περισσότερων από 80 εκατ. παιδιών και νέων σε 35 χώρες το 2015. Αυτό επηρεάζει όχι μόνο την παιδική τους ηλικία αλλά και το μέλλον τους.

Περίπου 4 εκατ. άτομα στο Τσαντ _ το ένα τρίτο του πληθυσμού _ θα χρειαστούν ανθρωπιστική βοήθεια το 2016. Στην περιοχή της Λίμνης Τσαντ, όπου καταγράφηκε το πιο πρόσφατο κύμα προσφύγων, περισσότερα από το 60% των παιδιών δεν πηγαίνουν σχολείο. Στα δημοτικά σχολεία, κάθε τάξη έχει κατά μέσο όρο 75 μαθητές και ο αναλφαβητισμός στους ενήλικες φθάνει το 96%.

Γι’ αυτό η Παγκόσμια Σύμπραξη για την Παιδεία ενέκρινε πρόσφατα 7 εκατ. δολάρια για την εκπαίδευση ντόπιων παιδιών και προσφυγόπουλων. Με τα χρήματα αυτά θα χτιστούν τάξεις, θα εκπαιδευτούν εκατοντάδες δάσκαλοι και θα μοιραστούν χιλιάδες βιβλία και άλλα υλικά.

Τα ανθρωπιστικά προγράμματα δίνουν συχνά χαμηλότερη προτεραιότητα _ συνεπώς και πολύ λιγότερους πόρους _ στην παιδεία απ’ όσο στην υγεία και στα τρόφιμα. Μόνο το 2% της ανθρωπιστικής βοήθειας πηγαίνει στην παιδεία.

Ο κόσμος χρειάζεται μια ειδική πλατφόρμα και χρηματοδοτικό μηχανισμό για να εξασφαλιστεί η εκπαίδευση των παιδιών που ζουν σε περιοχές συγκρούσεων και κρίσεων. Απαιτούνται περισσότερα χρήματα και νέες μορφές συντονισμού. Είναι ενθαρρυντικό ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες συνεργάζονται για να ιδρυθεί μια τέτοια πλατφόρμα, η οποία αναμένεται να εγκαινιαστεί τον Μάιο στην Παγκόσμια Ανθρωπιστική Σύνοδο Κορυφής στην Τουρκία.

Οι συγκρούσεις, όχι μόνο στη Συρία αλλά και σε πολλές άλλες λιγότερο γνωστές περιοχές μαζικής δυστυχίας, αποτελούν τις πιο επείγουσες και δυσεπίλυτες παγκόσμιες προκλήσεις των καιρών μας. Η μοναδική μας ελπίδα για να σπάσουμε αυτό τον κύκλο βίας και φτώχειας είναι να βεβαιωθούμε ότι κάθε παιδί, ακόμη και εκείνα που είναι παγιδευμένα στις κρίσεις, θα λαμβάνει ποιοτική εκπαίδευση και την δυνατότητα να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον.