Τι σχέση μπορεί να έχει, άραγε, το κλασικό μπαλέτο με τους αφρικανικούς χορούς; Η νεαρή νοτιοαφρικανή χορογράφος και χορεύτρια Ντάντα Μαζίλο δίνει την απάντηση: στην πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (7-9 Ιουνίου, Πειραιώς 260, χώρος Η) παρουσιάζει μια ανατρεπτική «Λίμνη των Κύκνων» παίζοντας με τα στερεότυπα του διασημότερου ρομαντικού μπαλέτου και όχι μόνο με αυτά.
Η Μαζίλο έχει γίνει γνωστή για την προσωπική της ματιά σε κλασικές δημιουργίες, όπως για παράδειγμα το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» το 2008 και η «Κάρμεν» έναν χρόνο αργότερα. Οπως έχει δηλώσει, ο σκοπός της είναι να κάνει διακριτό το προσωπικό της ύφος: ελεύθερο, ευαίσθητο και αφοσιωμένο στην τέχνη της. Της αρέσει να υπερβαίνει τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα διαφορετικά είδη χορού και να «παλεύει» με θέματα που συχνά αποτελούν ταμπού, όπως για παράδειγμα η ομοφυλοφιλία. Μέσα από αυτό το πρίσμα το γεγονός ότι, παρά το νεαρό της ηλικίας της –δεν είναι ακόμη 30 ετών –οι παραγωγές της ταξιδεύουν ήδη ανά τον κόσμο, δεν προκαλεί έκπληξη…
Γυναίκες και άνδρες με tutus
Στη «Λίμνη των Κύκνων», δεκατρείς αφρικανοί χορευτές, άνδρες και γυναίκες, φορούν τα κλασικά χορευτικά tutus και δίνουν μια ανατρεπτική διάσταση στο πασίγνωστο μπαλέτο του Τσαϊκόφσκι. Μια διάσταση νοτιοαφρικανική καθώς εν προκειμένω στην παράσταση εντάσσονται στοιχεία σχετικά με τη σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας τους. Κλασικό μπαλέτο και σύγχρονος χορός, ενέργεια και χιούμορ δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα σε μια παράσταση η οποία δεν αφήνει έξω από τη δημιουργική ανάμειξη των ειδών ούτε καν την ίδια τη μουσική του Τσαϊκόφσκι που διασταυρώνεται με δημιουργίες σύγχρονων συνθετών.
Γεννημένη στο Γιοχάνεσμπουργκ, η Ντάντα Μαζίλο έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε διεθνή φεστιβάλ το 2011 και πολύ σύντομα έγινε μια από τις πιο σημαντικές χορογράφους της χώρας της έχοντας αποσπάσει σημαντικά βραβεία και διακρίσεις. Αρχισε να σπουδάζει χορό σε ηλικία 11 ετών: κλασικό και σύγχρονο, ενώ ταυτόχρονα ασχολήθηκε και με τον αυτοσχεδιασμό. «Είδα άλλους ανθρώπους να χορεύουν και είπα ότι θα κάνω κι εγώ το ίδιο» έχει δηλώσει σε περυσινή συνέντευξή της. Αργότερα, όταν πήγε στις Βρυξέλλες προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές της στο Performing Arts Research and Training Studios (PARTS), τη σχολή της Αν Τερέζα ντε Κερσμέκερ, την ενδιέφερε μόνο το να χορεύει, θεωρούσε τη χορογραφία ένα εγχείρημα δύσκολο. Κάποια στιγμή, όμως, υποχρεώθηκε να παρουσιάσει μια δική της δημιουργία κι έτσι άρχισε να δουλεύει επάνω σε ένα σόλο. Είχε να κάνει με το πένθος και τη θλίψη και η αφορμή ήταν ο θάνατος της θείας της, η οποία είχε πεθάνει από AIDS. Συνειδητοποίησε, λοιπόν, ότι θα μπορούσε να ασχοληθεί με τη χορογραφία με την προϋπόθεση όμως ότι το θέμα αγγίζει την ψυχή της, έχει να κάνει με κάτι το οποίο αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει…
Η Ντάντα Μαζίλο αγαπά τον γρήγορο χορό: τον βρίσκει συναρπαστικό. Της αρέσει να μπλέκει διαφορετικές τεχνικές γιατί αυτό την οδηγεί σε ένα νέο λεξιλόγιο και την κρατά σε εγρήγορση, έτσι ώστε να μην επαναλαμβάνεται από τη μία δουλειά στην άλλη. Αγαπά την αναμέτρηση με τα κλασικά έργα και θέλει να τα δουλεύει τόσο εξονυχιστικά ώστε όταν εμφανίζεται στη σκηνή να είναι σε θέση να αφηγηθεί μια ιστορία την οποία μπορεί να παρακολουθήσει ο θεατής. «Δεν μου αρέσει ο αφηρημένος χορός» έλεγε στην ίδια συνέντευξή της.
Η προσωπική της σχέση με τη «Λίμνη των Κύκνων» άρχισε όταν είδε για πρώτη φορά το μπαλέτο, σε ηλικία 12 ετών. Λάτρεψε τα κοστούμια από τούλι των χορευτών, τα παπούτσια του μπαλέτου, τα φώτα και, ασφαλώς, την υπέροχη μουσική του Τσαϊκόφσκι. «Οταν είσαι μικρό κοριτσάκι, πιστεύεις στα παραμύθια. Μετά μεγαλώνεις και καταλαβαίνεις ότι τα παραμύθια δεν είναι αληθινά» έχει δηλώσει. Ετσι, με τη δική της διασκευή, θέλησε να αναφερθεί στην ιστορία αλλά να κρατήσει ζωντανή την αφήγηση…
Η Μαζίλο αναγνωρίζει ότι η μείξη του κλασικού μπαλέτου με τους αφρικανικούς χορούς έχει κάποιο ρίσκο. Της πήρε πολύ καιρό να βρει το σημείο συνάντησης ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Το γεγονός ωστόσο ότι η ίδια έχει εκπαιδευτεί και στις δύο τεχνικές βοήθησε πολύ. Δούλεψε αυτοσχεδιαστικά προκειμένου να ερευνήσει το πώς μπορεί ο αφρικανικός χορός να ταιριάξει με τη μουσική του Τσαϊκόφσκι. Ολες οι κινήσεις όμως έχει δηλώσει ότι ξεκινούν από την ψυχή. Αν η ψυχή δεν είναι αφιερωμένη στη διαδικασία, δεν υπάρχει αποτέλεσμα…
HeliosPlus
