«Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις εκπομπές που θα κατέβουν στις ευρωεκλογές» είπε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος όταν έμαθε για Το Ποτάμι. Δεν είχε άδικο. Παρά τα σπουδαία βιογραφικά πολλών υποψηφίων της πρωτοβουλίας, μάλλον πρόκειται για ακόμη ένα εποχικό φαινόμενο. Αλλωστε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση η «παράταξη της χαλαρής ψήφου» αναζητεί να υποστηρίξει κάτι «νέο», «διαφορετικό» και «πολυσυζητημένο». Ελλειμμα σοβαρότητας, παρά την υψηλή δόση διδακτορικών, χαρακτήριζε και την αλήστου μνήμης κίνηση των 58, αφού η απουσία κοινωνικής αναφοράς αρκετών εκ των πρωτεργατών της συνδυάστηκε με μια αδιαπραγμάτευτη δυσανεξία απέναντι στη βάσανο της κάλπης.
Κάπως έτσι η κρίση εκπροσώπησης στην Κεντροαριστερά διχοτομεί ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στους αναποφάσιστους το 40% των πολιτών που ψήφιζαν ΠαΣοΚ. Τώρα οι μισοί ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι μισοί δυσανασχετούν. Ως πότε; Ισως όχι για πολύ. Το κόμμα του κ. Αλέξη Τσίπρα, αν θέλει να μετεξελιχθεί σε πλειοψηφική παράταξη, πρέπει να κληρονομήσει ολόκληρο το ΠαΣοΚ, αλλά ο χρόνος για να το πετύχει δεν είναι απεριόριστος.
Μπροστά στο «Ραντεβού με την Ιστορία», η αριστερή υπεροψία ορισμένων «Φρουρών της Κουμουνδούρου» καλό θα ήταν να περιοριστεί. Διότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να χαρακτηρίζεται από πολιτική αμφιθυμία, τότε το αναποφάσιστο «μισό ΠαΣοΚ» θα βρει σύντομα άλλον εκφραστή ο οποίος δεν αποκλείεται να είναι ο κ. Γιώργος Καμίνης. Ο δήμαρχος Αθηναίων είναι ίσως ο μοναδικός κίνδυνος για τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν είναι ούτε «εκπομπή» ούτε ακαδημαϊκός με αλλεργία στην κάλπη. Είναι ο πρώτος εκλεγμένος σε υψηλό αξίωμα καθηγητής πανεπιστημίου που τόλμησε να αντιπαρατεθεί με την Ακροδεξιά όταν η ΝΔ ακολουθούσε μια επαμφοτερίζουσα στρατηγική και πολλοί επιμένουν ότι, εφόσον επανεκλεγεί, εύκολα μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε μια νέα πρωτοβουλία της Κεντροαριστεράς με πραγματική λαϊκή βάση. Ασφαλώς, η παγίωση της διαμοίρασης της κληρονομιάς του ΠαΣοΚ θα είναι το καλύτερο δώρο στη Νέα Δημοκρατία…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
