Ας γράψουμε σήμερα ένα σενάριο για κινηματογραφική ταινία, που θα διαγωνιστεί σε φεστιβάλ, στην κατηγορία soft porn. Ωριμη κυρία, γερμανίδα καγκελάριος, συνάπτει σχέση με σαραντάρη έλληνα πρωθυπουργό. Στην πρώτη σκηνή πίνουν τα ουζάκια τους σε παραλία που παραπέμπει στη «Σίρλεϊ Βαλεντάιν». Στη δεύτερη σκηνή, ύστερα από σιέστα, με γαλήνια χαμόγελα, εκείνη τον ρωτάει τι δώρο θέλει να του κάνει. Εκείνος πετάγεται όρθιος, καρφώνει το βλέμμα σαν άλλος Αλέξης Ζορμπάς και λέει: «Γιαβρί μου, θέλω να μου σβήσεις το χρέος». Το «γιαβρί» μπορεί να το πει στα γερμανικά, για λόγους ρεαλισμού.
Καθώς στη συγκεκριμένη κατηγορία ταινιών όλα επιτρέπονται και με δεδομένο ότι η μεσημβρινή ανάπαυση ήταν επιτυχής, το σενάριο παίρνει τρελή τροπή. Η καγκελάριος διαγράφει το χρέος του πρωθυπουργού, της χώρας του δηλαδή, με ένα τηλεφώνημα. Από αυτό το σημείο αρχίζει να προβληματίζεται ο σεναριογράφος. Πού θα καταλήξει το ρομάντζο; Πώς θα εξελιχθεί η σχέση ύστερα από έναν χρόνο; Παρατηρεί ότι στην παραλία όσοι πίνουν ούζα είναι ντόπιοι, μάλλον άνεργοι, με εξαίρεση κάποιους που έχουν στήσει αντίσκηνο και καταναλώνουν κονσέρβες που έφεραν από την πατρίδα τους.
Η σχέση του παράταιρου ζεύγους θα έχει άσχημο τέλος. Υστερα από έναν χρόνο, με το παλαιό χρέος σβησμένο, θα έχει δημιουργηθεί νέο χρέος. Εξαλλη η καγκελάριος, μπαίνει στο αεροπλάνο και πάει στην Ιταλία για διακοπές. Τι πήγε στραβά; Γιατί σε αυτό το όμορφο νησί, με τους γοητευτικούς άνδρες και το ωραίο ηλιοβασίλεμα, δεν υπάρχει ανάπτυξη; Ενα ωραίο τέλος του soft porn θα μπορούσε να δείχνει τον πρωθυπουργό να σκάβει έναν λάκκο για αλεξήλιο και αίφνης να αναβλύζει πετρέλαιο, που τρέχουν να μαζέψουν με τα κουβαδάκια τους άραβες επενδυτές.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, θα έλεγε κανείς ότι οι αρθρογράφοι έχουν σαλέψει και γράφουν οιαδήποτε μπούρδα. Μήπως, όμως, οι πολιτικοί λένε πιο σοβαρά; Τα λένε με πιο σοβαρές περιγραφές και πιο αυστηρή γλώσσα, όμως το περιεχόμενο παραπέμπει στην άνωθεν υποθετική παραγωγή. Αντί για πετρέλαιο που ευρίσκεται χάρη σε ομπρέλα θαλάσσης, ομιλούν για 150 δισ. ευρώ που από στιγμή σε στιγμή μπαίνουν στα κρατικά ταμεία με… φιλόδοξο πρόγραμμα αξιοποίησης των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Η εκδοχή του γόη που πείθει τους ξένους να διαγράψουν τα χρέη παραμένει μια φαντασίωση της Αριστεράς. Αλλο επιχείρημα, λογιστικό, δημοσιονομικό, πολιτικό, δεν υπάρχει για τη σεισάχθεια.
Κάθε μήνας που περνάει κάνει τα πράγματα χειρότερα. Οι περίφημες δόσεις τις οποίες διαπραγματεύεται η κυβέρνηση θα μπορούσαν να μην εκταμιεύονται καν: πληρώνουν τόκους, τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Δεν επιτρέπεται, όμως, ούτε σε σεναριογράφους ο ρεαλισμός: πλήττει την αισιοδοξία του πλεονάσματος στο εξωτερικό ισοζύγιο και τους πανηγυρισμούς για πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα. Η κυβέρνηση ουσιαστικά εορτάζει με τα νούμερα της ύφεσης: δεν γίνονται εισαγωγές επειδή δεν υπάρχει φράγκο και έτσι δημιουργείται η ψευδής εντύπωση ότι περισσότερο εξάγουμε.
Το δημοσιονομικό πλεόνασμα προέκυψε από μέτρα που επιβλήθηκαν αιφνιδιαστικά στους φορολογούμενους. Αν κατάφεραν να πληρώσουν τα πρώτα χρόνια, δεν ισχύει για τα επόμενα. Θα επιλέξουν ανάμεσα στην επιβίωση και τη συνέπεια προς το κράτος. Είναι όλοι στα όρια. Εκτός αυτού, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για περικοπές. Αυτό που μας μένει, λοιπόν, είναι η ανάπτυξη. Οταν λέμε «ανάπτυξη» δεν εννοούμε το ξεπούλημα οικοπέδων σε εξευτελιστικές τιμές. Για παράδειγμα, τα χρήματα από την πώληση του παλαιού αεροδρομίου θα μπουν στα ταμεία και θα εξανεμιστούν. Ποτέ το ελληνικό κράτος δεν θα ξαναγίνει κύριος τόσο μεγάλης αδόμητης έκτασης.
Ας μην γκρινιάζουμε, θα γίνουν κινήσεις για την ανεργία. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα απασχολήσει 230.000 νέους ως 24 ετών. Από τέτοια, όρεξη να έχει κανείς να ψάχνει για δηλώσεις και υποσχέσεις. Δείγμα λογικής: 45.000 άνεργοι νέοι απέκτησαν επιταγή εισόδου στην αγορά εργασίας, λέει η κυβέρνηση. H «επιταγή εισόδου» είναι επίδομα, 1.100 ευρώ συνολικά, για επιμόρφωση, που επιτρέπει στην κυβέρνηση να κρύβει αυτά τα άτομα από τους δείκτες ανεργίας.
Θα μας τάραζε λοιπόν μια τσόντα με ήρωες πολιτικά πρόσωπα; Οχι, φυσικά. Είμεθα θεατές σε τέτοια έργα. Παίζονται καθημερινά στα δελτία των οκτώ.
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 23 Μαρτίου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
